Խօլօք մարթը փալիթիքով պիտի ժաժկըտի։
Հասարակաց խօսք.
Կօղ լալը, կիտիմ, խիստ ամօթ պան է,
Հօքու ալ մեխք է, անուն սեվ կանէ,
Սուս-փուս կօղութին, ախա՛չ, կանէի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Սիրտըս մըտիլ է մարթու դէմ փախիլ,
Վախէս էշկեարէ տիմաց չիմ էլլիլ.
Տակէն շատ զարար նարան կուտակի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Պէթէր շէնքով է տրացինիս օրթին,
Օրթուս քէտէր է ամէն ապութին,
Մէկ կաւաթ ճուրի մէչ կըխըխտէի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Հաւատ, օրէնք, պաս-ան պօշ պաներ ին,
Վաստակի տուռ է, կիտիմ, տէրտէրին.
Չօխտան հաւատըս ես կուրանայի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Խում, տավուլ-զուռնա, անխանաթ խըպլիք,
Թռախթիռի նումէռ, Ռաստօվի պաղնիք-
Ես տակէն մըտած՝ վրայէն կէլլէի
Թէ որ չիմանալն մարթոց կիտնայի։
|
|
Վարպետ ու ճարպիկ օրթախ ունենալ,
Մէկ թէհնա օտա պաքառա պանալ,
Քէզ զէնկիննալու ֆէնտ կըկըտնէի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի:
Պռօնզօվի վէքսիլ հօս ու հօն պաժնել,
Տեսօք մակաղին թէզ խուռմիշ անել,
Կօղպարտակ մարթ ալ ես կըկըտնէի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Անուն կօտռօղը կըպղաք չի՞ կօտռիլ,
Հալխին խանութը, քասսան չի՞ պարպիլ.
Ընկերիս, կիտիք, աղու չէ՞ր տայի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Խըճմըտա՞նք, քիպի՞ր... Տըղու խօսքեր ին,
Քէզ զէնկիննալու պէթէր քէտէր ին.
Խելքըտ ի՛նչ կըտռէ` սալթը ան արա՛,
Թեք վօր արածըտ հալխը չիմանա։
|
|
|
|
