Ձմրան ցրտին հովերէն վերջ Զըւարթ գարունը ժպտեցաւ. Ընձիւղեցան թուփերն, ու պերճ Ծաղիկները ծլան կարգաւ. Բայց յիշատակն անոր, աւա՜ղ, Հողին տակը թաղուած մնաց. Լքուած հոգւոյն անունը վաղ Մոռացօնքի վիհին գնաց:
