Հանդարտ ծփում է կապույտ օվկիան, Գոռոզ ալիքներ չեն խառնում նորան։ Ահա հեռվում մի նավ գեղեցիկ Օվկիանի վրա սահում է մեղմիկ։ Շոյում է նավը նորան անսասան Եվ օվկիանը ժպտում է նորան... Հանկարծ կատաղի մրրիկ բարձրացավ Եվ օվկիանը տակն ու վեր եղավ։ Սարսափեց նավը... Եվ խիստ ալիքը Նետեց նորան բարձր — երկինքը։ Դարձյալ ցած ընկավ։ Ջրերի ուժգին Փրփրան ալիքներ նորան ծածկեցին...
Օվկիանը նորից դուրս ձգեց նորան Յուր ալիքների միջից փրփրան։ Մնչում է սաստիկ կատաղի օվկիան, Խաղցնելով նավը տաշեղի նման... Նավահանգիստը հեռի չէր նորանից — Եվ նավը ուժը ժողովեց նորից։ — Նա ճեղքեց ալիք, հառաջ սլացավ, Եվ նավահանգիստ հաղթությամբ հասավ։
27 մարտի 1886.
