բնագիր
Շատ սիրուն իս

Շատ սիրուն իս, Շախաթայի ասողին՝ խար չիս անի.
Անջաղ գըցիս էշխի մեչըն, յիդ կեհաս՝ քտր չիս անի։

Էշխըն հեստի կըրակ ունի՝ վունց կու էրվի, վունց կերթա.
Թեգուզ նընգնիմ ծովի մեչըն՝ հովնալու ճար չիս անի։

Բաս աշուղըն վունց դիմանա էտ քու տըված կեծակուն,
Դուն ինքնակալ թաքավուր իս՝ բեհուբազար չիս անի։

Թե վուր սարերուն հանդիբիս, կու հալիս մումի նըման,
Թե վուր քաղաք տիղ հանդիբիս, կու քանդիս — վար չիս անի։

Իսկի բեհուբազար չունի Շախաթայի չասողըն.
Էնդո՛ւ համա, Սայաթ-Նովա, շատ էյթիբար չիս անի։


Էս դիվանի խիստ լաւն է. ովոր սովրի, օղորմի ասե: Հիմի գ’ուզիմ, թե հայէվար ասիմ. ամէն Աստուաձ: Յիս՝ մղդսու վուրթի Արութինս, պստուց ինչորի եարսուն տարին գլուխ դրի ամենան խաղին, ամա սուրբ Կարապիտի կարողութէնով սովրեցայ քամանչէն ու չօնգուրն ու ամբուրէն:

թարգմանություն
Շատ սիրուն ես

Շատ սիրուն ես, շախաթայի[1] ասողին չես խարանի.
Միայն թե գցես սիրո մեջ, ետ կերթաս՝ շահ չես անի:

Սերն ա՛յնպիսի կրակ ունի՝ ո՛չ կվառվի, ո՛չ կերթա.
Թեկուզեւ ընկնեմ ծովի մեջ՝ հովնալու ճար չես անի:

Բա աշուղը ո՞նց դիմանա էդ քո տված կայծակին.
Դու ինքնակալ թագավոր ես՝ սակարկություն չես անի:

Թե՛ որ սարերին հանդիպես, կհալես մոմի նման.
Թե՛ որ քաղաք տեղ հանդիպես, կքանդես՝ շեն չես անի:

Վստահություն բնավ չունի շախաթայի չասողը.
Ա՛յդպիսինին, Սա՛յաթ-Նովա, շատ ապավեն չես անի:


  1. շախաթայի – այստեղ՝ աշուղական երգի տեսակ է՝օրհներգություն: Իր թուրքերեն խաղերում «Շախաթային» Բանաստեղծը օգտագործում է հատուկ անվան առումով: Կան բառի տարաբնույթ մեկնություններ: Կարծիք կա, ըստ որի Շախաթային պարսից տիրակալ, բանաստեղծ Շահ Իսմայիլ-Խաթայու (1487-1524) գրական կեղծանունն է: Բանաստեղծներին հովանավորող այդ շահը աստվածացվել է աշուղների կողմից: Այստեղ «շախաթայի ասողը» նշանակում է օրհներգող: