Ուստի՞ գու քաս, ղարիբ բըլբուլ

Սայաթ-Նովա

Արութինի ասած, թասլիբ։

Ուստի՞ գու քաս, ղարիբ բըլբուլ,
Դու մի՛ լաց լի, յի՛ս իմ լալու.
Դու վարթ պըտռե, յի՛ս գոզալին,
Դու մի՛ լաց լի, յի՛ս եմ լալու։

Արի բըլբուլ խո՜սի քարը,
Օխնըվի քու Էկած սարը.
Քի վարթն էրից, ինձ իմ յարը,
Դու մի՛ լաց լի, յի՛ս իմ լալու։

Ման իմ գալի դիդարի հիդ,
Վունց ղարիբ բըլբուլ խարի հիդ.
Դու վարթի հիդ, յիս յարի հիդ,
Դու մի՛ լաց լի, յի՛ս իմ լալու։

Սալըբու նըման կանաչ իմ,
Յիկ, խո՛սի՝ ձայնիդ ճանանչ իմ.
Դու վա՚րթ կանչե, յիս յա՛ր կանչիմ,
Դու մի՛ լաց լի, յի՚ս իմ լալու։

Ղարիբ բըլբուլ՝ ձայնըդ մալում,
Յիս ու դուն էրվինք մե հալում.
Սայաթ Նովեն ասաց՝ զա՛լում,
Դո՛ւ մի՛ լ՛աց լի, յի՛ս իմ լալու։