Հնազանդություն Չըկա ոչինչ, որ այնքան

Վահան Տերյան

Կապույտ ծածկոցն իջավ ցած


Չըկա ոչինչ, որ այնքան


Չըկա ոչինչ, որ այնքան
Թովիչ լինի, որպես քո
Տխրությունը կուսական...

Խորն է կյանքն այս երեկո,—
Եվ պայծառ է, և տխուր,
Որպես թախծոտ սերը քո.

Ե՛վ հայացքըդ ոսկեհուր
Մթնում իմ սև գիշերվա,
Իր անսահման, իր մաքուր
Լույսն է փռում իմ վրա...