Անցնում են միշտ սև օրեր,
Անդառնալի... սրընթաց...
Իմ աչքերի արտասուքը
Չէ՜ չորանում, է միշտ թաց:
Ժամանակը ձայն է տալիս` —
Դե՜, շո՜ւտ արա, հնացա՛ր...
Աննկատելի քո քայլերով
Գերեզմանին մոտեցար:
Վա՛յ իմ գլխին... անցան օրերս...
Դեռ չեմ գտել ոչ մի սեր,
Մինչև այսօր իմ կյանքին
Չեմ լծորդել մի ընկեր:
Այլ որպես մի խեղճ տատրակ,
Որ չուներ յուր վարուժան,
Մնաց ինձի միշտ լաց լինել
Իմ ողբալի բախտ դաժան...
