Պոետին (Պուշկին)
Թարգմանությունը՝ Հովհաննես Հովհաննիսյանի
Պոետին
Պոե՛տ, սիրույն դու ամբոխի մի՛ տար գին —
Շո՜ւտ կըլռեն աղմկալից դրվատներ.
Ծաղր ու լուտանք թող որ թափեն քո գլխին,
Այլ դու մընա՛ միշտ անխռով, աներեր։
Արքա ես դու. ապրի՛ր մենակ։ Քո ուղին
Գընա՝ վստահ, ուր որ տանն միտքդ ազատ.
Հասունացրու դու պտուղներն հարազատ
Վեհ խոհերիդ, վարձ մի՛ ուզիր քո գործին։
Վարձահատույց և դատավոր դու ինքդ ես.
Քո գործը դո՝ւ ամենից խիստ կըդատես։
Ինքդ գո՞հ ես, արվեստավո՛ր անաչառ։
Գո՞հ ես. խուժանն հայհոյե՜ թող քո վաստակ.
Ծաղրե բագինդ, ուր վառվում է քո կըրակ,
Եռոտանիդ դրդվեցընե տղայաբար։
Թարգմանության տարի՝ 1883