Ջան, ա՜յ լուսին
Ջան, ա՜յ լուսին
Լուսինն ելավ են սարից,
Սարի բարձր կատարից,
Շեկլիկ-մեկլիկ երեսով՝
Փռեց գետնին լույսի ծով.—
— Ջա՜ն, ա՜յ լուսին,
Ջա՜ն քո ուսին,
Ջա՜ն քո կլոր
Շեկ երեսին...
Խավարն իսկույն չքացավ,
Ու էլ գետնին չկացավ,
Լուսնի լուսից հալածված՝
Խոր ձորերի մեջ մնաց.
— Ջա՜ն, ա՜յ լուսին,
Շեկլիկ լուսին,
Ջա՜ն քո արծաթ
Կամար ուսին...
Բայց ամպերը մոլեգին՝
Նախանձեցին լուսնյակին,
Ելան երկինք կապուտակ՝
Լուսնին առան իրենց տակ.
Ջա՜ն, ա՜յ լուսին
Խավար լուսին,
Ջա՜ն, կսպասենք
Մենք քո հույսին...