«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/182»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
 
չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … (10) oգտվելով ԱՎԲ
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Զուռնա են ածում, թմբուկ են զարկում... Այսպիսի դեպքեր շատ են պատահած,
Զուռնա են ածում, թմբուկ են զարկում… Այսպիսի դեպքեր շատ են պատահած,
150 նույնիսկ Սաքոյին քանի՜սն են պատմած,*» Եվ հիշողությունն օրերից անցած Ետ կանչեց ձայներ վաղուց մոռացած, Ձայներ ահ ալի, տխուր պատմության, Չար ոգիների գործած չարության։ Տատի խոսքեբր նրա ականջին Ուբվաձայն, երկչոտ հնչեցին կրկին. Հնչեցին երկար, մինչև նրա վառ Երևակայությունր գրգռեցին իսպառ* — Ահա պատկերներ, տգեղ, այլանդակ,
150 նույնիսկ Սաքոյին քանի՜սն են պատմած,*» Եվ հիշողությունն օրերից անցած Ետ կանչեց ձայներ վաղուց մոռացած, Ձայներ ահ ալի, տխուր պատմության, Չար ոգիների գործած չարության։ Տատի խոսքեբր նրա ականջին Ուբվաձայն, երկչոտ հնչեցին կրկին. Հնչեցին երկար, մինչև նրա վառ Երևակայությունր գրգռեցին իսպառ* — Ահա պատկերներ, տգեղ, այլանդակ,
160 Անհեթեթ շարքով, խառբն և անկարգ, Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց Երևացին և— անցնում են կամաց։ Աչքերը միայն կրակին հառած Ծանըր է շնչում Սաքոն ահ առած, Եվ աոողջ կուրծքր լեռնական մարդու Ալեկոծում է կասկած ահարկու. Այլև ինչ կասկած,— նա հավատում է.**
160 Անհեթեթ շարքով, խառբն և անկարգ, Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց Երևացին և— անցնում են կամաց։ Աչքերը միայն կրակին հառած Ծանըր է շնչում Սաքոն ահ առած, Եվ աոողջ կուրծքր լեռնական մարդու Ալեկոծում է կասկած ահարկու. Այլև ինչ կասկած,— նա հավատում է.**
VII
VII
«Ո՞վ է հող թափում այս բուխուրակից..* Վա՜հ,., այն ո՛վ է... այն ո՞վ է երդը կից
«Ո՞վ է հող թափում այս բուխուրակից..* Վա՜հ,., այն ո՛վ է… այն ո՞վ է երդը կից
170 Դիվական ծիծաղն երեսին նայում,,.
170 Դիվական ծիծաղն երեսին նայում,,.
Պլըզած աչքերն ի՜նչպես են փայլում... Թե աստղեր էին, որ պսպըղացին... Չէ՛, աչքեր էին.., ա՛յ, ծիծաղեցին... Ի՞նչ ոտնաձայն էր, որ կտրովըն եկավ,.» Թեթև քայլերով դռանր մոտեցավ... Ո՞վ պետք է լինի... Ինչո՞ւ չէ խոսում.** Այսպես տարաժամ ի՞նչ բան է ուզում... Բայց ինչպես եղավ, ազազիլ իԼորին Չըպատառոտեր անժամ եկվորին...
Պլըզած աչքերն ի՜նչպես են փայլում… Թե աստղեր էին, որ պսպըղացին… Չէ՛, աչքեր էին.., ա՛յ, ծիծաղեցին… Ի՞նչ ոտնաձայն էր, որ կտրովըն եկավ,.» Թեթև քայլերով դռանր մոտեցավ… Ո՞վ պետք է լինի… Ինչո՞ւ չէ խոսում.** Այսպես տարաժամ ի՞նչ բան է ուզում… Բայց ինչպես եղավ, ազազիլ իԼորին Չըպատառոտեր անժամ եկվորին…
180 Այս ի՞նչպես եկավ... չէ՛, սա ով որ է,
180 Այս ի՞նչպես եկավ… չէ՛, սա ով որ է,
176
176