«Էջ:Հայկական Սովետական Հանրագիտարան (Soviet Armenian Encyclopedia) 5.djvu/601»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … (3) oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
 
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
երկերում անդրադարձրել է հայ ժողովրդի ճակատագիրը, նրա ստեղծագործ հանճարը, փայփայած իդեալները: Կ–ի գործերում կերպարանագծված են ժողովրդի կենսունակությունը, չարիքի, անարդարության հանդեպ նրա ունեցած ժխտական վերաբերմունքը, երջանիկ կյանքի, բարու հաղթանակի ըմբռնումներն ու դրանց հաստատումը: Նրա պատկերները ներշնչում են հավատ ու սեր, բարձրացնում ժողովրդի հավաքական ուժի և կամքի անխորտակելիության գաղափարը: 1954-ին և 1958-ին Երևանում, 1959-ին Թբիլիսի ում, Բաքվում, Մոսկվայում, Լենինգրադում կազմակերպվել են Կ–ի ըստեղծագործությունների անհատական ցուցահանդեսները: Երևանում հիմնվել է Կ–ի անվան գեղարվեստի մանկական դըպրոց (1959) և տուն–թանգարան (1973): Գրկ. Մ արաիկյան Ե., Հակոբ Կոջոյան, Ե., 1961: Մաթևոսյան Վ. Հ., Հակոբ Կոջոյան. Արվեստը, Ե., 1971; Дрампян Р. Г., Акоп Карапетович Коджоян, M., 1960,
երկերում անդրադարձրել է հայ ժողովրդի
ճակատագիրը, նրա ստեղծագործ հանճա–
րը, փայփայած իդեալները: Կ–ի գործե–
րում կերպարանագծված են ժողովրդի
կենսունակությունը, չարիքի, անարդա–
րության հանդեպ նրա ունեցած ժխտական
վերաբերմունքը, երջանիկ կյանքի, բարու
հաղթանակի ըմբռնումներն ու դրանց
հաստատումը: Նրա պատկերները ներ–
շնչում են հավատ ու սեր, բարձրացնում
ժողովրդի հավաքական ուժի և կամ–
քի անխորտակելիության գաղափարը:
1954-ին և 1958-ին Երևանում, 1959-ին
Թբիլիսի ում, Բաքվում, Մոսկվայում, Լե–
նինգրադում կազմակերպվել են Կ–ի ըս–
տեղծագործությունների անհատական
ցուցահանդեսները: Երևանում հիմնվել է
Կ–ի անվան գեղարվեստի մանկական դըպ–
րոց (1959) և տուն–թանգարան (1973):
Գրկ. Մ արաիկյան Ե., Հակոբ Կոջոյան,
Ե., 1961: Մաթևոսյան Վ. Հ., Հակոբ
Կոշոյան. Արվեստը, Ե., 1971; R p a m n a h
P. T., Akoii KapaneTOBHq Koahcohh, M., 1960,
ԿՈ&ՈՅԱՆԻ ԱՆՎԱՆ ԳԵՂԱՐՎԵՍՏԻ ԴԸՊ–
ՐՈՑ մանկական, Երևանի, հիմնը–
վել է 1958-ին: ՀՍՍՀ Մինիստրների խոր–
հըրդի որոշմամբ 1959-ին կոչվել է նկարիչ
Հակոբ Կոշոյանի անունով: Դպրոցում
գեղագիտական կրթություն ու դաստիա–
րակություն են ստանում 12–16 տարեկան
շնորհալի երեխաները: Դասավանդվում
են գծանկարչություն, գեղանկարչություն,
քանդակագործություն, դեկորատիվ–կիրա–
ռական արվեստ և արվեստի պատմություն:
Դպրոցի սաների աշխատանքները ցուցա–
դրվել են միութենական և միջազգային
(Ֆրանսիայում, ճապոնիայում, ԳՖՀ–ում,
ԱՄՆ–ում, Բրազիլիայում, Հոլանդիայում)
ցուցահանդեսներում: Մոսկովյան միջազ–
գային մրցույթներում, ՄԱԿ–ի անդամ աֆ–
րիկյան և ամերիկյան երկրների մշակու–
թային կենտրոնում, Լիդիցե և Մարտին
քաղաքներում կայացած մրցույթներում
դպրոցի 20-ից ավելի սաներ արժանացել
են ոսկե մեդալների ու դիւցլոմների:
1978-ին դպրոցում սովորում էր 230 աշա–
կերտ: Դպրոցը տվել է 500 շրջանավարտ:
Հ. Փիչոյան
Կ ՈՌ, աշխատավճար ռենտա,
հարկադիր աշխատանք, «…երբ անմիջա–
կան արտադրողը շաբաթվա մի մասում
փաստորեն կամ թե իրավաբանորեն իրեն
պատկանող գործիքներով (գութան, տա–
վար և այլն)… անվարձ աշխատում է հո–
ղատիրոջ կալվածում, հողատիրոջ հա–
մար…» (Մարքս Կ., Կապիտալ, հ. 3,
մաս 2, 1949, էջ 327): Կոռապարտ գյուղա–
ցին կատարում էր երկրագործական, շի–
նարարական, արհեստագործական և այլ
աշխատանքներ: Նա կոռային պարտավո–
րություններ ուներ նաև ֆեոդալական պե–
տության կամ երկրի իշխանի հանդեպ:
Կոռային տնտեսությանը բնորոշ էր. ա.
բնատնտեսության տիրապետությունը, բ.
անմիջական արտադրողի՝ հողով, այլ
արտադրամիջոցներով ապահովված և հո–
ղին ամրացված լինելը, գ. գյուղացու անձ–
նական կախվածությունը կալվածատիրո–
ջից («արտատնտեսական հարկադրանք»),
դ. տեխնիկայի չափազանց ցածր մակար–
դակը (տես Լենին Վ. Ի., Երկ., հ. 3,
էջ 223–25): Կոռային աշխատանքի ար–
տադրողականությունը ցածր էր, որն ար–
գելակում էր արտադրողական ուժերի
զարգացումը: Կ–ի միջոցով հողատերը
յուրացնում էր գյուղացու հավելյալ աշ–
խատանքը և, նույնիսկ, անհրաժեշտի մի
մասը:
Կ. առաջացել է ֆեոդալական հարաբե–
րությունների կազմավորման վաղ շրջա–
նում, տարածվել բոլոր երկրներում: Հե–
տագայում կոռային հարաբերությունները
նվազել, բայց չեն վերացել՝ պահպանվե–
լով բնամթերային ու դրամական ռենտա–
յի գերիշխանության ժամանակ: Արևմըտ–
յան Եվրոպայում շահագործման կոռային
ձևը տիրապետող է դարձել VIII–IX դդ.,
Կենտրոնական և Արևելյան Եվրոպայում՝
XVI – XVII դդ., իսկ XVIII դ. 2-ՐԴ կեսից՝
աստիճանաբար կազմալուծվել: Արևելքի
երկրներում լայն զարգացում չի ստացել:
Լատինական Ամերիկայում այն բռնի տա–
րածել են իսպանացիները: Կ. տարբեր
ձևերով պահպանվել է գաղութային ու
կախյալ երկրներում: Ռուսաստանում այն
առաջացել է Կիևյան Ռուսիայի ժամանակ–
ներում, իսկ XV–XVI դդ. վերջերին դար–
ձել տիրապետող: Կոռային հարաբերու–
թյունները զարգացման առավել բարձր
աստիճանի հասան XVIII դ. 2-րդ կեսին:
Դրանք Ռուսաստանում պահպանվեցին
նաև 1861-ի ճորտատիրական իրավունքի
վերացումից հետո («կիսրարական պար–
տավորություններ» անվամբ), մինչև Հոկ–
տեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղա–
փոխության հաղթանակը:
Կ. գոյություն ուներ նաև Հին Հայաս–
տանում: Վաղ միջնադարում կատարվում
էին «խաշար», «գուգազ», «բեկար», «մար–
դահարկ» և այլ անուններով կոռային
պարտույթներ (քաղաքների վերականգ–
նում, ճանապարհների, կամուրջների շի–
նարարություն ևն), իսկ զարգացած ֆեո–
դալիզմի շրջանում կոռային աշխատանք–
ները հանդես էին գալիս բուն աշխատա–
վճար ռենտայի ձևերով: Գյուղացիներն
աշխատում էին կալվածատիրոջ տնտեսու–
թյունում անձամբ («մարդոյ կոռ»), ինչ–
պես նաև իրենց արտադրամիջոցներով
(«եզին կոռ», «վեցկէ կոռ», «սայլին կոռ»
ևն): Միջնադարում հայ աշխատավորը
կոռային պարտույթներ էր կատարում և՛
յուրային, և՝ օտար շահագործողների մոտ:
Կ–ի տևողության մասին մատենագրական
աղբյուրներում որոշակի տվյալներ չկան:
Մխիթար Գոշի Դատաստանագրքում նըշ–
ված է. «յաւուրս շաբաթի յեւթնէն մին
գործիցէ իշխանի եւ տէրունի, այլ աւելի
աշխատելն զձեռամբ անկեալն անիրաւոլ–
թիւն մեծ է» («Գիրք Դատաստանի», 1975,
էջ 32), որն ավելի շատ կոռային աշխա–
տանքի սահմանափակման պահանջ է,
քան իրադրության արձանագրում: Իրա–
կանում, Զաքարյան Հայաստանում, Կի–
լիկիայի հայկ. պետությունում տերունի
կալվածքները մշակվել են գյուղացու հար–
կադիր աշխատանքով: Կոռային պար–
տույթները պետ. և մուլքադարական տըն–
տեսություններում լայնորեն կիրառվել են
նաև Երևանի խանությունում: Ռուս, տիրա–
պետության ժամանակ Հայկական մար–
զում գյուղացիության պարհակների չա–
փերը համեմատաբար կրճատվել են, իսկ
դրանց երեք ձևերը (աշխատավճար,
բնամթերային, դրամական) պահպանվել
և կիրառվել են միաժամանակ: Մուլքա–
դարներն օգտագործում էին գյուղացիների
արտադրամիջոցները՝ նրանց կենդանի
աշխատանքի հետ: Ընդ որում, աշխատան–
քը կատարվում էր և՝ առանձին ընտանիք–
ներով, և՝ ամբողջ համայնքով: Կ–ի այս
ձևը կոչվում էր էվրեզ: Գյուղացիական
ռեֆորմը (տես Գյուղացիական ռեֆորմը
Հայաստանում 1870) զգալիորեն փոփո–
խեց պարհակների հարաբերակցությու–
նը, կոռային աշխատանքները սահմա–
նափակվեցին ճորտային կախվածության
մյուս ձևերի ուժեղացման պայմաննե–
րում: Դրանք վերացվեցին սոցիալիստա–
կան հեղավւոխության ընթացքում:
Գրկ.Ա ա ր ք ս Կ., Կապիտալ, հ. 3, մաս 2,
Ե., 1949: Լենին Վ. Ի., Կապիտալիզմի
զարգացումը Ռուսաստանում, Երկ., հ. 3:
Մխիթար Գոշ, Գիրք Դատաստանի,
Ե., 1975: Կոստանյան Կ., Վիմական
տարեգիր, ՍՊԲ, 1913: Մանանդյան Հ.,
Ֆեոդալիզմը հին Հայաստանում, Ե., 1934:
Պողոսյան Ս.Պ., Գյուղացիների ճոր–
տացումը և գյուղացիական շարժումները Հա–
յաստանում IX–XIII ղդ., Ե., 1956: Ռ շ տ ՈԼ–
նի Վ. Հ., Ուրվագծեր Հայաստանի գյուղա–
ցիության պատմության, մաս 1–2, Ե., 1960–
1968: Հակոբյան Ս. Ե., Հայ գյուղացիու–
թյան պատմություն, գիրք 1–2, Ե., 1958–64:
Հայ ժողովրդի պատմություն, հ. 3, Ե., 1976:
rpeKOB B. R., KpecTbjrae Ha PycH c flpeB-
HeihnHX BpeMeH flo XVII b., kh. 1–2, M.,
1952–54; IIojihhckhh Փ. H», 3koho-
MHqecKaa hctophh 3apy6e5KHwx CTpaH. 3noxa
<J>eoAajiH3Ma, [M.], 1954. Ն. Թովմասյան
ԿՈՌԱ&ԻԱ (< լատ. corrasio – տաշում,
հղկում), ապարների տաշման, հղկման,
ողորկման, շաղափման պրոցես, որ կա–
տարվում է ջրի, քամու, սառույցի միջո–
ցով փոխադրվող բեկորային նյութի ներ–
գործության շնորհիվ: Կ. անապատներում
առաջանում է քամու միջոցով փոխադրվող
ավազի, սառցադաշտի տաշտակում՝ սառ–
ցափակված գլաքարերի, գետի հունում՝
ջրի օգնությամբ բեկորների գլորման,
ւեռնալանջերում՝ նյութի գրավիտացիոն
տեղաշարժի հետևանքով:


'''ԿՈՋՈՅԱՆԻ ԱՆՎԱՆ ԳԵՂԱՐՎԵՍՏԻ ԴՊՐՈՑ''' մանկական, Երևանի, հիմնըվել է 1958-ին: ՀՍՍՀ Մինիստրների խորհըրդի որոշմամբ 1959-ին կոչվել է նկարիչ Հակոբ Կոշոյանի անունով: Դպրոցում գեղագիտական կրթություն ու դաստիարակություն են ստանում 12–16 տարեկան շնորհալի երեխաները: Դասավանդվում են գծանկարչություն, գեղանկարչություն, քանդակագործություն, դեկորատիվ–կիրառական արվեստ և արվեստի պատմություն: Դպրոցի սաների աշխատանքները ցուցադրվել են միութենական և միջազգային (Ֆրանսիայում, ճապոնիայում, ԳՖՀ–ում, ԱՄՆ–ում, Բրազիլիայում, Հոլանդիայում) ցուցահանդեսներում: Մոսկովյան միջազգային մրցույթներում, ՄԱԿ–ի անդամ աֆրիկյան և ամերիկյան երկրների մշակութային կենտրոնում, Լիդիցե և Մարտին քաղաքներում կայացած մրցույթներում դպրոցի 20-ից ավելի սաներ արժանացել են ոսկե մեդալների ու դիւցլոմների: 1978-ին դպրոցում սովորում էր 230 աշակերտ: Դպրոցը տվել է 500 շրջանավարտ: Հ. Փիչոյան
ԿՈՌԵԼՅԱՑԻԱ կեն սաբան ու թյան
մեջ, օրգանիզմի բջիջների, հյուսվածք–
ների, օրգանների և համակարգերի ֆունկ–
ցիայի ու կառուցվածքի փոխադարձ կախ–
վածություն, որն արտահայտվում է զար–
գացման և կենսագործունեության պրոցե–
սում: «Կ.» հասկացությունը էովել է ժ. Կյու–
վիեն, որը Էվոլյուցիոն ուսմունքը չընդու–
նելով, Կ–ին վերագրել է անփոփոխ (ստա–
տիկ) բնույթ: Էվոլյուցիոն տեսանկյունով
Կ. ստացավ դինամիկական, պատմական
բնույթ և օրգանիզմի առանձին մասերի
փոխադարձ կախումը դիտվեց որպես ան–
հատական և պատմական զարգացման
արդյունք: Էվոլյուցիոն դիրքերից Կ–ի
պրոբլեմը մշակել և հետագայում ավելի
խոր իմաստ են տվել Ա. Սևերցովը և
Ի. Շմալհաուզենը: Տարբերում են գ և ն ո–
մային, մորֆոգենետիկա–
կան և ֆիլոգենետիկականԿ.:


'''ԿՈՌ''', աշխատավճար ռենտա, հարկադիր աշխատանք, «…երբ անմիջական արտադրողը շաբաթվա մի մասում փաստորեն կամ թե իրավաբանորեն իրեն պատկանող գործիքներով (գութան, տավար և այլն)… անվարձ աշխատում է հողատիրոջ կալվածում, հողատիրոջ համար…» (Մարքս Կ., Կապիտալ, հ. 3, մաս 2, 1949, էջ 327): Կոռապարտ գյուղացին կատարում էր երկրագործական, շինարարական, արհեստագործական և այլ աշխատանքներ: Նա կոռային պարտավորություններ ուներ նաև ֆեոդալական պետության կամ երկրի իշխանի հանդեպ: Կոռային տնտեսությանը բնորոշ էր. ա. բնատնտեսության տիրապետությունը, բ. անմիջական արտադրողի՝ հողով, այլ արտադրամիջոցներով ապահովված և հողին ամրացված լինելը, գ. գյուղացու անձնական կախվածությունը կալվածատիրոջից («արտատնտեսական հարկադրանք»), դ. տեխնիկայի չափազանց ցածր մակարդակը (տես Լենին Վ. Ի., Երկ., հ. 3, էջ 223–25): Կոռային աշխատանքի արտադրողականությունը ցածր էր, որն արգելակում էր արտադրողական ուժերի զարգացումը: Կ–ի միջոցով հողատերը յուրացնում էր գյուղացու հավելյալ աշխատանքը և, նույնիսկ, անհրաժեշտի մի մասը: Կ. առաջացել է ֆեոդալական հարաբերությունների կազմավորման վաղ շրջանում, տարածվել բոլոր երկրներում: Հետագայում կոռային հարաբերությունները նվազել, բայց չեն վերացել՝ պահպանվելով բնամթերային ու դրամական ռենտայի գերիշխանության ժամանակ: Արևմըտյան Եվրոպայում շահագործման կոռային ձևը տիրապետող է դարձել VIII–IX դդ., Կենտրոնական և Արևելյան Եվրոպայում՝ XVI – XVII դդ., իսկ XVIII դ. 2-րդ կեսից՝ աստիճանաբար կազմալուծվել: Արևելքի երկրներում լայն զարգացում չի ստացել: Լատինական Ամերիկայում այն բռնի տարածել են իսպանացիները: Կ. տարբեր ձևերով պահպանվել է գաղութային ու կախյալ երկրներում: Ռուսաստանում այն առաջացել է Կիևյան Ռուսիայի ժամանակներում, իսկ XV–XVI դդ. վերջերին դարձել տիրապետող: Կոռային հարաբերությունները զարգացման առավել բարձր աստիճանի հասան XVIII դ. 2-րդ կեսին: Դրանք Ռուսաստանում պահպանվեցին նաև 1861-ի ճորտատիրական իրավունքի վերացումից հետո («կիսրարական պարտավորություններ» անվամբ), մինչև Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխության հաղթանակը: Կ. գոյություն ուներ նաև Հին Հայաստանում: Վաղ միջնադարում կատարվում էին «խաշար», «գուգազ», «բեկար», «մարդահարկ» և այլ անուններով կոռային պարտույթներ (քաղաքների վերականգնում, ճանապարհների, կամուրջների շինարարություն ևն), իսկ զարգացած ֆեոդալիզմի շրջանում կոռային աշխատանքները հանդես էին գալիս բուն աշխատավճար ռենտայի ձևերով: Գյուղացիներն աշխատում էին կալվածատիրոջ տնտեսությունում անձամբ («մարդոյ կոռ»), ինչպես նաև իրենց արտադրամիջոցներով («եզին կոռ», «վեցկէ կոռ», «սայլին կոռ» ևն): Միջնադարում հայ աշխատավորը կոռային պարտույթներ էր կատարում և՛ յուրային, և՝ օտար շահագործողների մոտ: Կ–ի տևողության մասին մատենագրական աղբյուրներում որոշակի տվյալներ չկան: Մխիթար Գոշի Դատաստանագրքում նըշված է. «յաւուրս շաբաթի յեւթնէն մին գործիցէ իշխանի եւ տէրունի, այլ աւելի աշխատելն զձեռամբ անկեալն անիրաւոլթիւն մեծ է» («Գիրք Դատաստանի», 1975, էջ 32), որն ավելի շատ կոռային աշխատանքի սահմանափակման պահանջ է, քան իրադրության արձանագրում: Իրականում, Զաքարյան Հայաստանում, Կիլիկիայի հայկ. պետությունում տերունի կալվածքները մշակվել են գյուղացու հարկադիր աշխատանքով: Կոռային պարտույթները պետ. և մուլքադարական տընտեսություններում լայնորեն կիրառվել են նաև Երևանի խանությունում: Ռուս, տիրապետության ժամանակ Հայկական մարզում գյուղացիության պարհակների չափերը համեմատաբար կրճատվել են, իսկ դրանց երեք ձևերը (աշխատավճար, բնամթերային, դրամական) պահպանվել և կիրառվել են միաժամանակ: Մուլքադարներն օգտագործում էին գյուղացիների արտադրամիջոցները՝ նրանց կենդանի աշխատանքի հետ: Ընդ որում, աշխատանքը կատարվում էր և՝ առանձին ընտանիքներով, և՝ ամբողջ համայնքով: Կ–ի այս ձևը կոչվում էր էվրեզ: Գյուղացիական ռեֆորմը (տես Գյուղացիական ռեֆորմը Հայաստանում 1870) զգալիորեն փոփոխեց պարհակների հարաբերակցությունը, կոռային աշխատանքները սահմանափակվեցին ճորտային կախվածության մյուս ձևերի ուժեղացման պայմաններում: Դրանք վերացվեցին սոցիալիստական հեղավւոխության ընթացքում: Գրկ.Աարքս Կ., Կապիտալ, հ. 3, մաս 2, Ե., 1949: Լենին Վ. Ի., Կապիտալիզմի զարգացումը Ռուսաստանում, Երկ., հ. 3: Մխիթար Գոշ, Գիրք Դատաստանի, Ե., 1975: Կոստանյան Կ., Վիմական տարեգիր, ՍՊԲ, 1913: Մանանդյան Հ., Ֆեոդալիզմը հին Հայաստանում, Ե., 1934: Պողոսյան Ս.Պ., Գյուղացիների ճորտացումը և գյուղացիական շարժումները Հայաստանում IX–XIII ղդ., Ե., 1956: Ռշեունի Վ. Հ., Ուրվագծեր Հայաստանի գյուղացիության պատմության, մաս 1–2, Ե., 1960–1968: Հակոբյան Ս. Ե., Հայ գյուղացիության պատմություն, գիրք 1–2, Ե., 1958–64: Հայ ժողովրդի պատմություն, հ. 3, Ե., 1976: Греков. Б. Д., Крестьяне на Руси с древнейших времен до XVII в., кн. 1–2, M., 1952–54; Полянский Ф. Я.», Экономическая история зарубежных стран. 3noxa фeодaлизмa, [M.], 1954. Ն. Թովմասյան
ԿՈՌԵԼՅԱՑԻԱ (< ուշ լատ. correlatio –

հարաբերակցություն) մաթեմատի–
'''ԿՈՌԱԶԻԱ''' (< լատ. corrasio – տաշում, հղկում), ապարների տաշման, հղկման, ողորկման, շաղափման պրոցես, որ կատարվում է ջրի, քամու, սառույցի միջոցով փոխադրվող բեկորային նյութի ներգործության շնորհիվ: Կ. անապատներում առաջանում է քամու միջոցով փոխադրվող ավազի, սառցադաշտի տաշտակում՝ սառցափակված գլաքարերի, գետի հունում՝ ջրի օգնությամբ բեկորների գլորման, ւեռնալանջերում՝ նյութի գրավիտացիոն տեղաշարժի հետևանքով:
կական վիճակագրությու–

ն ու մ, երկու պատահական մեծություն–
'''ԿՈՌԵԼՅԱՑԻԱ''' կենաբանության մեջ, օրգանիզմի բջիջների, հյուսվածքների, օրգանների և համակարգերի ֆունկցիայի ու կառուցվածքի փոխադարձ կախվածություն, որն արտահայտվում է զարգացման և կենսագործունեության պրոցեսում: «Կ.» հասկացությունը էովել է ժ. Կյուվիեն, որը Էվոլյուցիոն ուսմունքը չընդունելով, Կ–ին վերագրել է անփոփոխ (ստատիկ) բնույթ: Էվոլյուցիոն տեսանկյունով Կ. ստացավ դինամիկական, պատմական բնույթ և օրգանիզմի առանձին մասերի փոխադարձ կախումը դիտվեց որպես անհատական և պատմական զարգացման արդյունք: Էվոլյուցիոն դիրքերից Կ–ի պրոբլեմը մշակել և հետագայում ավելի խոր իմաստ են տվել Ա. Սևերցովը և Ի. Շմալհաուզենը: Տարբերում են գևնոմային, մորֆոգենետիկական և ֆիլոգենետիկական Կ.:
ների միջև ստոխաստիկ (հավանականա–

կան) կախվածություն, որը, ընդհանրա–
'''ԿՈՌԵԼՅԱՑԻԱ''' (< ուշ լատ. correlatio –
հարաբերակցություն) մաթեմատիկական վիճակագրությունում, երկու պատահական մեծությունների միջև ստոխաստիկ (հավանականական) կախվածություն, որը, ընդհանրա–