«Էջ:Axel Bakunts, Collected works, Sovetakan grogh (Ակսել Բակունց, Երկեր, Սովետական գրող).djvu/237»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+նրան սպասում է մի մանկահասակ աղջիկ և միամիտ մի զրույց։ Այդ դեռ սկիզբն է. և երբ վառվում են լապտերները, Աստաֆյան փողոցում կարելի է տեսնել նման պատանի զույգեր, որոնք հեռուները չեն գնում և ոչինչ չեն զգում մարդաշատ մայթերի վրա, բացի առավոտի նման բացվող իրենց սերը։ Նրանք իրարից որոշ հեռավորության վրա են կանգնած և շատ-շատ աղջիկը երկարում է իր բարակ բազուկը ծառից մի տերև պոկելու, իսկ տղան ծառի բունը գրկած շարունակում է սիրային շատախոսությունը։ Իջնում է գիշերը, երևում են ուրիշ զույգեր, որոնք գնում են փողոցն ի վեր դեպի համալսարանի բարդիները և ուշաթափվող աղբյուրը։ Գիշերային տարաժամին այդ կողմերում կարելի է տեսնել արձանի նման անշարժ զույգերի, որոնք բռնկվել են անհաղթահարելի կրակով։ Եթե բարդիները կարողանային խոսել և քարերը լեզու առնեին, այն ժամանակ կարելի էր լսել զարմանահրաշ պատմություններ՝ ավելի հետաքրքիր, քան հազար ու մի գիշերների հեքիաթները։ Իսկ եթե յուրաքանչյուր զույգ իր ատելությունը հավերժացնելու համար մի քար գցեր այդ կողմերը, այն ժամանակ մենք կունենայինք Բաբելոնի աշտարակի չափ քուրդեր և հյուսիս-արևելյան քամին փոշի չէր մաղի մեր քաղաքի վրա։
-նրան սպասում է մի մանկահասակ աղջիկ և միամիտ մի զրույց<sub>Ենթատողային տեքստ</sub>քա ակիզրն է. և երբ վառվում են լապտերները, Աստաֆյան փողոցում
-կոփելի է տեսնել նման պատանի զույգեր, որոնք հեոոլները շեն դևում
+Իսկապես որ զարմանալի փողոց է Աստաֆյանը...
-՛ոչինչ չեն զգում մարդաշատ մայթերի վրա, բացի առավոտի նման
-բացվող իրենց սերը։ Նրանք իրարից.որոջ հեռավորության վրա են կանգ
+<center>4</center>
-նածն շատ ֊շատ աղջիկը երկարում է իր բարակ .բազուկը ծառից մի տերև
-Ախկերս, իսկ տղան ծառի բանը ղրկած շարունակում է սիրային շւստա
+Այնուամենայնիվ ամենահրաշալի այդ ժամերի նկարագրությունը չի կարող գերել մեր գրիչը և մեզ ստիպել մոռացության տալու մի էակի, որին մենք պետք է անվանենք անանուն մարդ, որովհետև մի առանձին բան չի ավելանա, եթե հիշատակենք նրա անունը և ազգանունը, նկարագրենք նրա դեմքը և պատմենք նրա կյանքը, թեկուզ համառոտագրած։
-խոսությունը։ Իջնում է գիշերը, երևում են ուրիշ զույգեր, որոնք գնում
-են փողոցն ի վեր դեպի համալսարանի բարդիները և ուշաթափվող
+Ահա վրա հասան այն ժամերը, երբ փողոցում, չհաշված նրանց, որոնք շտապում են տուն, մնացել են նրա հավատարիմ երկրպագուները։ Այդ մի քանի զույգ սիրահարներ են, որոնք իրարից չեն կարողանում բաժանվել, ապա մտավորական խավի ներկայացուցիչներ, որոնք ճեմելով վիճում են ո՜վ գիտե ինչպիսի անլուծելի խնդիրների մասին, ապա նրանք, որոնք նվվում են, ինչպես գիշերային բուն, և վերջապես նրանք, որոնց զգացմունքների կապանքներն արձակվել են և այդ տարածության վրա զբոսնելով գոհ են, որ վերևից ժպտում են հայրենի աստղերը, ոտքերի տակ հին հողն է, ջրերը զալիս են երկրի խորքերից և ջրերը նրանց պատմում են հին օրերի մասին,
-աղբյուրը։ Գիշերային տարաժամին այդ կողմերում կարելի է տեսնելտրձակի նման անշարժ զույգերի, որոնք բռնկվել ՛են անհաղթահարելի
-կրուկով, էթե ֊բարդիները կարողանային խոսել և քարերը լեզու առնեին,
-ալն Ժամանակ կարելի էր լսել զարմանահրաշ պատմություններ՝ ավելի
-ձևսոսքրքիր, յան հազար ու մի գիշերների հեքիաթներըւ Իսկ եթե յուրա
-քանչյուր զույգ իր ատելությունը հավերժացնելու համար մի քար գցեր
-այդ կողմերը, այն ժամանակ մենք կունենայինք Բաբելոնի աշտարակի
-Հափ քուրդեր և հյուսիս–արևելյան .քամին փոշի չէր մաղի մեր քաղա
-քի վրա։
-Իսկապես ղր զարմանալի փողոց է Աստաֆյանը...
-Այնուամենայնիվ ամենահրաշալի այդ ժամերի նկարագրությունը
-դի կարող գերել մեր գրիչը և ֊մեղ ստիպել մոռացության տալու ժի էակի,
-ոփին մենք պետք է անվանենք անանուն մարդ, որովհետև մի աոանձին
-ցան չի ավելանա, եթե հիշատակենք նրա անունը և ազգանունը, նկաքոգբննքնր ա դե՛մքը և պատմենք ՛նրա կյանքը, թեկուզ համաոոաադրած.
-Ահա վրա հասան այն ժամերը, երբ փողոցում, չհաշված նրանց,
-որոնք ՛շտապում են տան, մնացել են նրա հավատարիմ երկրպագուները,
-եէ/դ մի քանի զույգ սիրահարներ են, որոնք իրարից չեն կարողանում
-փաԺսէեվել, ապա մտավորական խավի ներկայացուցիչներ, որԱնք ճե
-մելով վիճում են ո՛վ դիտե ինչպիսի անլուծելի խնդիրների մասին,
-՛ապա իրանք, որոնք նվվում են, ինչպես գիշերային բուն, և վերջապես
-նրանք, գրոնց զգացմունքների կապանքներն արձակվել են և այգ տա
-ածոփյան վրա զբոսնելով գոհ ՛են, որ վեիեից ժպտում են հայրենի
-աաոգերր, ոաքերի տակ հին հողն է, ջրերը զալիս են երկրի խորքերից
-պատմում են հին սրերի մասին,