Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/93

25 Անհնազանդ արտասուքս
Կամ հառաչանք մի թեթև Եթե հանկարծ հայտնեն վիշտս Ակամայից քո առջև.
Դու մի՛ կարծիր, թե քեզանից 30 Կարեկցություն եմ խնդրում,
Այլև իզո֊ր մի՛ հարցնի ր ինձ, Թե ինչ ցավ կա իմ սրտում.—
Քո խոսքերն իմ տխրությանը Չեն լինելու մխիթար, 35 Եվ իմ սրտի գաղտնարանը
Միշտ փակված է քեզ համար։
Երկինք, գետինք թող միանան, Կանգնի վկա տիեզերք — Տվողը հոգուս կարողության, 40 էլ չեմ սիրիլ քեղ երբեք։
91