«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/68»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
 
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
* *
* *
<br />Գեռ անհիշելի ՎաՂ մանկութ յունից Անհայտ ըզձերով թռչում էի վեր. Միաժամանակ քարշում էին ինձ Դեպի ստորև ախտավոր կրքեր։
<br />Գեռ անհիշելի ՎաՂ մանկութ յունից Անհայտ ըզձերով թռչում էի վեր. Միաժամանակ քարշում էին ինձ Դեպի ստորև ախտավոր կրքեր։
<br />5 Հնազանդվեցի մոլություններիս.
<br />5 Հնազանդվեցի մոլություններիս.
<br />Ոչ ոք էլ նրանց մասին շրխորհեց, Իսկ կյանքը գրկեց և, փաղաքշելով, Հեշտասիրությամբ սիրտս տոգորեց։
<br />Ոչ ոք էլ նրանց մասին շրխորհեց, Իսկ կյանքը գրկեց և, փաղաքշելով, Հեշտասիրությամբ սիրտս տոգորեց։
<br />Սակայն ի"նչ է նա, ինձ ոչ ոք չասաց, 10 Մեզ ի՛՛նչ է տայիս կամ ո՛ւր է տանում ,
<br />Սակայն ի"նչ է նա, ինձ ոչ ոք չասաց, 10 Մեզ ի՛՛նչ է տայիս կամ ո՛ւր է տանում ,
<br />Որ, մեկը միամիտ, իսկ մյուսն ստիպված, Անվերջ սիրելով կյանք են անվանում։
<br />Որ, մեկը միամիտ, իսկ մյուսն ստիպված, Անվերջ սիրելով կյանք են անվանում։
<br />Եվ ես, անգիտա՛կ նրա խորհրդին, Անձնատուր եղա բոլոր ուժերով, 15 Մինչև որ հասա ինձ խարող կետին, Մինչև որ տեսա հոգնած աչքերով»—
<br />Եվ ես, անգիտա՛կ նրա խորհրդին, Անձնատուր եղա բոլոր ուժերով, 15 Մինչև որ հասա ինձ խարող կետին, Մինչև որ տեսա հոգնած աչքերով»—
<br />Վարգերով ծածկած կորստյան անդունդ, Քաղցրավենիքով պատած մահադեղ. Մարդիկ հառաջ են վազում սրտաթունդ, 20 Եվ օրապակաս ընկղմում այնտեղ.
<br />Վարգերով ծածկած կորստյան անդունդ, Քաղցրավենիքով պատած մահադեղ. Մարդիկ հառաջ են վազում սրտաթունդ, 20 Եվ օրապակաս ընկղմում այնտեղ.
<br />Մեռելի վրա բարձրաձայն սգում, Վաղաժամ մահ են ողբում անդադար, Տեսնում, շոշափում, բայց գեռ չեն զգում, Եվ դարձյալ շուտով մեռնելու համար.»*
<br />Մեռելի վրա բարձրաձայն սգում, Վաղաժամ մահ են ողբում անդադար, Տեսնում, շոշափում, բայց գեռ չեն զգում, Եվ դարձյալ շուտով մեռնելու համար.»*
<br />25 Ա՜Խ. ո րքան շատ են ճանապարհները, Օր մեզ տանում են դեպի գերեզման, Եվ ինչպես մոլի մեր թարմ ուժերը Մենք սպառում ենք ձեռքով սեփական.»*
<br />25 Ա՜Խ. ո րքան շատ են ճանապարհները, Օր մեզ տանում են դեպի գերեզման, Եվ ինչպես մոլի մեր թարմ ուժերը Մենք սպառում ենք ձեռքով սեփական.»*