«Բարձունք տանող արահետով»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Removing "Aris_Arseni-1975_01.jpg", it has been deleted from Commons by Jcb because: per c:Commons:Deletion requests/Files uploaded by Անունով խմբագիր. |
No edit summary |
||
Տող 88.
==ԽԱՉՈՒՆՑ ԱՂԲՅՈՒՐԸ==
''...Քանզի մոլուցքը անձնական շահի''<br>
''Բերում է իր հետ բիրտ ժամանակներ,'' <br>
Տող 371.
''անտառից հորս ձա՜յնն է լսվում...''
''2003 թվական, ամառ''
'''''Սիրասուն հորս` Արսեն Գրիգորյանին,'''''
'''''մշտամորմոք ցավով'''''
Տող 983.
...Թող քո սերն էլ նվերիս պես մի լուսավոր գիրք լինի:<br>
Բարի՜ հիշիր ընկերոջդ:<br>
01.04.83, Ստեփանակերտ-Քերթ
Տող 1043.
==ՆԱԽԵՐԳ-ԸՆԾԱՅԱԿԱՆ` «ԳԱԼԻՔԻՑ»==
Թող երգերն այս նվիրեմ քեզ,<br>
Իմ սիրասո՜ւն, իմ սիրա՜ծ,<br>
Ու սրտիս փակ դռները ես<br>
Կրկին բացեմ քո առաջ:<br>
Գուցե կարդաս` հուզվես մի քիչ,<br>
Կրծքիդ սեղմես կարոտած,<br>
Իսկ ես` իմ այս անտես հեռվից<br>
Մեղմ ու անուշ քեզ... ժպտա՜մ:<br>
...Հեռավո՜րս, ինչո՞ւ, ասա,<br>
Հոգս դարձար ինձ ցավակեզ...<br>
Դե` ես մենակ չմնացի,<br>
Չմոռացա բայցև քեզ:<br>
Տարիքս ինչքան առաջանում`<br>
Հարբում եմ քո... «հին գինուց»...<br>
Քեզ կարոտիս ցավն է ջանում<br>
Պահել, փայել ինչպես լույս...<br>
==ԱՍՈՒՄ ԵՆ...==
Ասում են, թե աղջիկները ծաղիկներ են,<br>
Ծաղիկների նման սիրել-բուրել գիտեն:<br>
Սակայն ինչո՞ւ դու էլ նրանց նման չէիր,<br>
Մի՞թե դու էլ ծաղկային սեր-սիրտ չունեիր...<br>
Ինչո՞ւ նրա՜ երեխային բարուրեցիր,<br>
Ինչի՞ համար ինձ տխրությամբ պարուրեցիր:<br>
1977, Դիլիջան
==ՔԱՂՑՐ ՀՈՒՇ==
Մի աղջի՜կ էր նա...<br>
Կապույտ աչքերով մի աղջի՜կ էր նա...<br>
Սևսաթ վարսերով մի աղջի՜կ էր նա...<br>
Սևսաթ վարսերը թափել ուսերին`<br>
Ջրվեժ էր ասես, հրդե՜հ բռնկված:<br>
...Ասում են` սերը գարնանն է ծնվում,<br>
Աշնանը սեր չի լինում, ասում են:<br>
Ճշմարտությո՞ւն է դա, թե՞...<br>
Չգիտեմ:<br>
Աշնանը ծնվեց մեր սերը սակայն:<br>
Աշնան հազարգույն<br>
Ու հազարերանգ զուգսերում<br>
Կանա՜չ մնաց սերը մեր,<br>
Ինչպես անտառի կանաչությունը`<br>
Անմեղ, կուսական:<br>
Կանաչ էր մեր սերն` աշուն էր սակայն...<br>
Մի աղջի՜կ էր նա...<br>
Կապույտ աչքերով մի աղջի՜կ էր նա...<br>
Սևսաթ վարսերով մի աղջի՜կ էր նա...<br>
Աշունը սևսաթ վարսերի մասին<br>
Տխուր հուշ թողեց,<br>
Թե սեր չի լինում աշնանը,<br>
Ինչո՞ւ...<br>
Ինչո՞ւ է սերը գարնանը ծնվում...<br>
26.10.81, Մարտակերտ
==Ո՞ՒՐ ԵՆ ԻՄ ՍԻՐՈ...==
Ո՞ւր են իմ սիրո երազ-օրերը,<br>
Արդյոք ես նրանց որտե՞ղ եմ թողել,<br>
Անցե՞լ են... Հանգիստ չեն տալիս հուշերը...<br>
==ՔՈ ԱՉՔԵՐԸ==
Քո աչքերը առանց կրակ ինձ վառո՜ւմ են,<br>
Մոխրանո՜ւմ եմ,<br>
Ու... աշխարհից վերանո՜ւմ եմ:<br>
Բայց և` լույս են սփռում ճամփիս,<br>
Որ մթան մեջ չմոլորվեմ,<br>
Ու չփնտրեմ... ուրիշների`<br>
Իմ գտածը դու լինես լոկ:<br>
...Բայց երա՜զ են, ա՜խ, ինձ համար<br>
Քո աչքերը,<br>
Անհա՜ս երազ,<br>
Ու չգիտեմ` ինչպե՞ս հայտնել քեզ հույզերս,<br>
Ապրումնե՜րս,<br>
::Երազնե՜րս...<br>
26.03.77, Դիլիջան
==ԱՐԻ ԿԱՄԱ՜Ց ՔԱՅԼԵՆՔ...==
Արի կամա՜ց քայլենք,<br>
Թող երկարի՜ ճամփան,<br>
Շատ բան ասենք իրար,<br>
Շատ բան լսենք:<br>
Ու թող կողքանց նայեմ,<br>
Որ գծերը դեմքիդ<br>
Մարմնավորվեն իմ մեջ,<br>
Իմ մեջ... ապրեն:<br>
1981, Մարտակերտ
==ԿԱՆԳՆԵԻ ՔՈ ԴԵՄ...==
Կանգնեի քո դեմ ու իմ սերը<br>
Ես քեզ լռությա՜մբ խոստովանեի...<br>
(Բառերն ի՜նչ են որ):<br>
==ՔԵԶ ՀԵՏ ԵՎ ԱՌԱՆՑ ՔԵԶ==
Երբ քեզ հետ եմ ես`<br>
Ամեն ինչ այնպե՜ս ջինջ է թվում ինձ<br>
Ու երազ անբիծ...<br>
Երբ քեզ հետ եմ ես`<br>
Կարծես ամեն ինչ<br>
(Այս ծով աշխարհը իր ծով էությամբ)<br>
Ինձ են նվիրել...<br>
Բայց երբ ինձանից հեռո՜ւ ես լինում,<br>
Թեկուզ հազարնե՜ր լինեն իմ կողքին`<br>
Առանց քեզ ինձ միշտ մենակ եմ զգում:<br>
Առանց քեզ կյանքում ես ոչինչ չունեմ:<br>
Բայց մի՞թե ոչինչ ես չեմ ունեցել<br>
Քեզանից առաջ...<br>
1977, Դիլիջան
==ՊԱՏԱՍԽԱՆ==
-Ի՞նչ կլինի,-<br>
Ասում ես,-ինձ<br>
Մի երգ ձոնես լուսե...<br>
-Ոչ թե մի երգ,<br>
Այլ մի լույս կյա՜նք<br>
Քեզ կձոնեմ, իմ սե՜ր...<br>
1978, Կոճողոտ
==ՎԵՐՀՈՒՇ==
Դու հիշո՞ւմ ես, որ երկուսով<br>
Իջանք ձորի աղբյուրը...<br>
Ջո՜ւր խմեցի քո կուլայից<br>
Եվ զգացի քո բո՜ւյրը:<br>
Ես խնդրեցի, սակայն դու ինձ<br>
Չտվիր քո համբույրը:<br>
... Դու ի՜մ սիրտը պղտորեցիր,<br>
Իսկ քո կուլան` աղբյուրը:<br>
1978, Կոճողոտ
==ԱՌԱՋԻՆ ԱՆԳԱՄ...==
Առաջին անգամ, երբ քեզ տեսա՜ ես`<br>
Դու ամբողջովին մտար սի՜րտը իմ,<br>
Կուզեի անվերջ, անվերջ սիրել քեզ,<br>
Ու քե՜զ նվիրվել ես ամբողջովին:<br>
Բայց ահա մո՜տ է բաժանումը մեր.<br>
Չենք տեսնի կյանքում այլևս իրար,<br>
Ուզում եմ անվերջ, անվերջ քե՜զ նայել,<br>
Որ էլ մոռանա՜լ չկարողանամ...<br>
1977, Դիլիջան
==ՇԱ՜Տ ՄԱՆ ԱՐԻ...==
Շա՜տ ման արի ու ինձ տես,<br>
Միշտ մտածիր քեզ ու քեզ,<br>
Որ դու իմն ես, ես` քոնը,<br>
Որ սիրում եմ միայն քե՜զ:<br>
1977, Դիլիջան
==ՉԷ ՈՐ ԵՍ ՔԵԶ...==
Չէ որ ես քեզ սիրում էի<br>
Սիրով մի անմար,<br>
Քեզ ասացի` մի՜ հեռացիր,<br>
Ինչո՞ւ հեռացար:<br>
Ու մնացի տխուր, մոլոր`<br>
Իմ կյանքի ճամփին,<br>
Սպասելով միշտ, ամեն օր`<br>
Քո վերադարձին:<br>
...Ինձ մոռացե՞լ, թե հիշում ես`<br>
Ես դա չգիտեմ,<br>
Բայց իմ հոգով, ինձ լսո՞ւմ ես,<br>
Ես միշտ քեզ հետ եմ:<br>
1977, Դիլիջան
==ԵՍ ԳԻՏԵՄ...==
Ես գիտեմ, աշխարհում կլինի և մի օր,<br>
Որ ես էլ չեմ լինի աշխարհում,<br>
Բայց էլի կերգի այն առվակը ամեն օր,<br>
Որ մեղմիկ երգում է ձորակում:<br>
Եվ նորից լեռները ծաղկունքով կզուգվեն,<br>
Ու կյանքը կհոսի իր հունով,<br>
Բայց, ասա՜, սիրելիս, իմ մասին կխորհե՞ս,<br>
Կհիշե՞ս իմ մասին դու արդյոք:<br>
Դո՜ւ գիտես, ոնց կուզես, բնավ չե՜մ առարկում,<br>
Մոռացիր, կամ հիշիր, ոնց կուզես,<br>
Մոռանալ քե՞զ, գիտե՞ս, քանի կամ աշխարհում`<br>
Մոռանալ չեմ կարող երբեք քեզ...<br>
1977, Մարտակերտ
==ԿԳՆԱ՜Մ...==
Կգնա՜մ,<br>
Կգնա՜մ,<br>
Կմնաս դու մենակ,<br>
Կթախծե՞ս, կտխրե՞ս`<br>
Չգիտեմ...<br>
Եվ զուր ես<br>
Դու այդպես համառում, որ գնամ`<br>
Չե՜մ մնա...<br>
Կգնամ,<br>
Բայց հավետ կմնաս իմ հոգում,<br>
Փույթ չէ, որ քեզ համար... ոչինչ եմ,<br>
Փույթ չէ, որ կյանքում ինձ<br>
Էլ երբեք չես հիշի,<br>
Սակայն ես կսիրեմ քեզ անվերջ,<br>
Եվ սակայն... կգնա՜մ...<br>
1977, Դիլիջան
==ԴՈՒ ԵԿԱ՞Ր...==
Դու եկա՞ր...<br>
Իմ ծով սրտի ծով կարոտով,<br>
Սրտիս կանչո՜վ դու եկար,<br>
Լցրիր սիրտս քո ջերմ սիրով<br>
Ու հավատով անսպառ...<br>
1978, Մարտակերտ
==ՄԵԿԻ ՍԻՐՈՎ...==
Մեկի սիրով ե՜ս եմ վառվել,<br>
Մեկին թողել կարոտով...<br>
==ՔՈ ՄԱՍԻՆ...==
Քո մասին ոչ-ոք ինձ մոտ չի խոսում,<br>
Ոչ-ոք քո մասին ոչինչ չի հիշում:<br>
Ինչո՞ւ չգիտեն քո մասին ոչինչ:<br>
Դու ո՞վ ես արդյոք...<br>
Ասե՞մ...<br>
Ոչ այլ ոք,<br>
Եթե ոչ`<br>
Իմ լույս երազը` կյա՜նքս,<br>
Փա՜ռքս,<br>
Տենչա՜նքս,<br>
Ե՜րգս,<br>
Բերկրա՜նքս...<br>
1977, Դիլիջան
==ԵՐԱՆԻ, ԹԵ...==
Երանի, թե հասկանայի՜ր<br>
Դու իմ հոգին<br>
Ու իմ հոգում<br>
Պահված բոլոր գաղտնիքները,<br>
Իմ հոգու մեջ պահված բոլոր<br>
Ե՜վ երգերը,<br>
Ե՜վ վերքերը...<br>
Երանի, թե հասկանայի՜ր<br>
Դու իմ սրտի մորմոքները,<br>
Իմ վշտերը,<br>
Ապրումները...<br>
Բոլո՜ր-բոլոր երազներս<br>
Երանի, թե հասկանայիր:<br>
1977, Դիլիջան
==ՄԻ՞ԹԵ ՎԱՂՈՒՑ Է...==
Մի՞թե վաղուց է, որ ինձ չես հիշում,<br>
Մի՞թե վաղուց ես դու ինձ մոռացել,<br>
Սիրտս լոկ դրանից է դառնանում<br>
Ու ընկղմվում եմ ես իմ խոհերում...<br>
Մի՞թե վաղուց ես դու ինձ մոռացել:<br>
Քո հոգում անգամ չթողի մի թել,<br>
Գեթ մի ապացույց, որ քեզ սիրել եմ,<br>
Այդ մասին կյանքում ես շատ եմ խորհել,<br>
Կուզեի կյա՜նքս ես քեզ նվիրել,<br>
Գեթ մի ապացույց, որ քեզ սիրել եմ:<br>
Գիտեմ, դրանից շատ ենք տուժելու,<br>
Թեև կյանք մտնենք այլ ճամփաներով,<br>
Մտածելու ենք, երկար խորհելու,<br>
Ո՞վ էր մեղավոր` չենք հասկանալու...<br>
Եվ... կյանք կմտնենք այլ ճամփաներով:<br>
1977, Կոճողոտ
==ԱՅԴՊԵՍ ՉԷԻ ՈՐՈՇԵԼ...==
Այդպես չէի որոշել,<br>
Բայց դե` այդպես ստացվեց,<br>
::Լսո՞ւմ ես...<br>
Թեկուզ շատ եմ ես թախծել`<br>
Դրությունը չի փոխվել,<br>
::Զգո՞ւմ ես...<br>
Ե՜վ լսում ես, և՜ զգում,<br>
Սակայն ինչո՞ւ չես խոսում,<br>
::Լռո՞ւմ ես...<br>
1977, Դիլիջան
==ՆՈՐԻՑ ԿԳԱՍ...==
Նորից կգաս ու կլցվի<br>
Սիրտս երգերով,<br>
Սիրո համար էլ չեմ թախծի`<br>
Կործանված սիրո:<br>
Ու քո սերը կպարգևի<br>
Ինձ մի մեծ աշխարհ,<br>
Մի մեծ աշխարհ` սիրո, կյանքի<br>
Եվ երջանկության:<br>
Նորից կերգի առվակը լուրթ<br>
Մեր սիրո մասին.<br>
Ու երգերով իր քաղցրաշուրթ<br>
Նա մեզ կհուզի:<br>
Կմոռանանք մեր վիշտը հին`<br>
Լցված երազով,<br>
Կգաս նորից ու կլցվի<br>
Կյանքս քո սիրով...<br>
1978, Կոճողոտ
==ԼՈ՜ՒՌ ԵՄ ՀԱՎԱՏՈՒՄ...==
Լո՜ւռ եմ հավատում քո գալուն ես,<br>
Իսկ դու այդ մասին դեռ... չգիտես..<br>
==ՇԻԿԱՆՈՒՄ-ՄԱՐՈ՜ՒՄ ԵՆ...==
Շիկանում-մարո՜ւմ են երգերս,<br>
Ու հանդարտ մխո՜ւմ են վերքերս,<br>
Թեկուզև գարուն է իմ սրտում,<br>
Բայց էլի թոշնո՜ւմ են վարդերս:<br>
1977, Դիլիջան
==ԵՍ ՉԵՄ ՄՈՌԱՆԱ, ԻՍԿ ԴՈՒ` ՉԳԻՏԵՄ==
Ու Վեներայից <<եկավ>> մի երկտող.
- Ցավում եմ,
Բայց քեզ սիրել չեմ կարող...
Մի տարի անցավ այդ տխուր օրից`<br>
Սպասման խորին խորհուրդներով լի...<br>
Այդ մի տարվա մեջ մենք իրար մոտով<br>
Շա՜տ ենք անցել լուռ: Ամեն անցնելով<br>
Ուզում էինք միշտ ինչ-որ բան ասել,<br>
Եվ չէինք ասում: Դե` ինչպե՞ս ասել...<br>
Ու տարին անցավ հանդարտիկ ու լուռ,<br>
Եվ բաժանվեցինք իրարից տխուր:<br>
Բայց հրաժեշտի վերջի՜ն պահին էլ<br>
Ոչինչ չասացինք: Կուզեի խոսե՜լ, <br>
Գեթ մի օր սրտանց մի բառ ասել քեզ,<br>
Զգայիր, որ լոկ քե՜զ եմ սիրել ես:<br>
Սակայն... Ի՞նչ անեմ, կանցնեն տարիներ,<br>
Նոր խորհուրդներով կգան նո՜ր օրեր:<br>
Չեմ մոռանա քեզ` ապրում եմ քանի,<br>
Թեև հանդիպեմ կյանքում մեկ... այլի:<br>
Դու կա՜ս մշտապես, իմ սե՜րն ես մաքուր,<br>
Կհիշե՞ս դեռ ինձ, թե՞ հիշելս է զուր...<br>
Եվ անիմա՞ստ եմ թախանձում այսպես,<br>
Աղերսում, որ դու... որ դու ինձ հիշես...<br>
...Ու թե սիրել ես, թեկուզև` մի քիչ,<br>
Դու այդ ժամանակ չես մոռանա ինձ:<br>
1978, Դիլիջան
==ՈՒՇԱՑԱԾ... ԿԱՆՉ==
Բաժանման օրից տարիներ անցան,<br>
Չհանդիպեցինք օրից բաժանման,<br>
Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ...<br>
Բաժանման համար ո՞վ էր մեղավոր,<br>
Քավե՜լ եմ վաղուց մեղքերս բոլոր,<br>
Արի՜, արի՜...<br>
Տարիներն անցան ինչպես երազում,<br>
Սակայն... քո հինն եմ ես միշտ երազում,<br>
Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ...<br>
Դու անպատասխան թողիր սերը իմ,<br>
Կոկոնված սերս քամուն պահ տվիր,<br>
Գնացիր` ո՞ւր...<br>
Պարսպապատված բերդերս առար,<br>
Բայց չմնացիր դու այնտեղ երկար,<br>
Իմ սե՜ր, իմ լա՜վ...<br>
Քեզանից հետո էլ ոչի՜նչ չունեմ...<br>
Բերդերս քամու բերանը գցած<br>
Ինչպե՜ս տարար...<br>
Տարիներ անցան մեր բաժանումից,<br>
Որոնում եմ քեզ բաժանման օրից,<br>
Ո՞ւր ես, իմ սե՜ր...<br>
Կարոտել եմ քո ծով աչքերի՜ն, քե՜զ,<br>
Թե չես կարող գալ` մեղավո՞ր եմ ես,<br>
Արի՜, արի՜...<br>
24.04.82, Մարտակերտ
==ՍԱՅԱԹ-ՆՈՎԱ==
Սեր երգեց նա իր սև դարում,<br>
Ու աշխարհից հեռացավ,<br>
Սակայն պահեց լույսն իր հոգու`<br>
Անկրկնելի մի աշխարհ:<br>
...Սեր երգեցին շատ պոետներ`<br>
Սիրո երգեր հմայուն,<br>
Բայց լոկ նրա՜ սիրո երգն է<br>
Տնավորվել մեր սրտում:<br>
1977, Դիլիջան
==ՄԻՔԱՅԵԼ ՆԱԼԲԱՆԴՅԱՆ==
Չսիրերգեց նա իր սիրած աղջկան,<br>
Ու չգրեց սիրո մասին ոչ մի տող:<br>
Հավետ մնաց ազատության ռահվիրան:<br>
1977, Դիլիջան
==Ո՞Վ Է ԱՆՑԵԼ...==
Ո՞վ է անցել սրտիս ճամփով,<br>
Ո՞ւր է գնացել,<br>
Դուք չգիտե՜ք,<br>
Քանի որ նա լո՜ւռ է գնացել...<br>
Գոնե հայտնե՜ր<br>
Իր գոյության մասին աշխարհին,<br>
Հետո անցներ` թեկուզ անհետ,<br>
Էլ չտեսնեի թեկուզ կյանքում,<br>
Իմ ողջ կյանքում,<br>
Ինչքան ապրեի...<br>
1977, Դիլիջան
==ՀՈՒՅՍԻ ՃՐԱԳ==
Գարուններ են եկել ու նորից հեռացել<br>
Անջատման այն օրից, սիրելի՜ս,<br>
Տխրել եմ այն օրից, քո մասին միշտ թախծել<br>
Ու... հաճախ եմ դիմել երգերիս:<br>
Բայց անցածն անցած է` ետ չի գա էլ նորից,<br>
Կգան նոր գարուններ ու կանցնեն,<br>
Չենք տեսնի էլ իրար, կողք-կողքի չենք քայլի,<br>
Լոկ անհաս երազներ կլինեն:<br>
Իմ հոգու մեջ մնաց մի կարոտ, մի կրակ,<br>
Աղմկող անլեզու մի հառաչ,<br>
Ու թովիչ մի... երգիչ, ու հույսի մի ճրագ,<br>
Ու հույսի մի ճրագ, որ կգա՜ս...<br>
1980, Մարտակերտ
==ԵՐԲ ԵԿԱՐ...==
Երբ եկար`<br>
Հոգիս լցվեց երգերով,<br>
Եվ ես վերացա աշխարհից ասես <br>
Ու անէացա...<br>
... Ես ի՞նչ գիտեի,<br>
Թե մի օր էլ դու<br>
Նույն ճանապարհով պիտի հեռանաս:<br>
1977, Դիլիջան
==Ի՞ՆՉ ԱՆԵՄ...==
Ի՞նչ անեմ,<br>
Ծո՜վ է սիրտս, ի՞նչ անեմ, <br>
Ծովածավալ մի սիրո<br>
Սո՜վ է սիրտս, ի՞նչ անեմ...<br>
1977, Դիլիջան
==ՎԻՇՏՍ ՏՎԻ...==
Վիշտս տվի ուռենուն` լա,<br>
Եվ հյուսեցի քանի՜ տաղ,<br>
Մերժված սրտով լուռ հեռացա,<br>
Չմոռացա քեզ սակայն:<br>
...Տարիք անցան, բայց դու գիտե՞ս,<br>
Ես հիշում եմ ամեն ինչ,<br>
Ի՞նչ փույթ, թե դու ինձ չհիշես,<br>
Թե չհիշես ինձ` ոչի՜նչ...<br>
1980, Մարտակերտ
==ԱՍԱ՜, Ո՞ՒՐ...==
Ասա՜, ո՞ւր,<br>
Ո՞ւր գնացիր, ասա՜, ո՞ւր,<br>
Ծիծաղելով հեռացել,<br>
Ինձ թողել ես դու տխուր...<br>
1977, Դիլիջան
==ԵՐԿԱ՜Ր ՆԱՅԵՑԻ...==
Երկա՜ր նայեցի ես քո ետևից,<br>
Բայց դու, դու ինչո՞ւ ետ չնայեցիր,<br>
Դու ծիծաղելով անցար, հեռացար,<br>
Իսկ ե՞ս... ինչո՞ւ ինձ վհատ թողեցիր:<br>
1977, Դիլիջան
==ՆԱ ԵՐԱԶ ԷՐ...==
Նա երազ էր և երազի պես անցավ,<br>
Չէի ուզում, բայց թողեց ու հեռացավ,<br>
Մոռացության բավիղներում չքացավ,<br>
Գնաց` հոգու խորքում պահած հազար ցավ:<br>
==ԴՈՒ ՄՆԱ՜...==
Դու մնա՜,<br>
Անվերջ ուրա՜խ դու մնա,<br>
Երազներով, տխրությամբ<br>
Ես գնում եմ, դու մնա՜:<br>
1977, Դիլիջան
==ԷԼ ՄԻ՜ ՏԵՆՉԱ ԻՆՁ...==
-Էլ մի՜ տենչա ինձ,- ասում ես,- մոռացի՜ր,<br>
Դու իմ սրտին արդեն խո՜րթ ես, հեռացի՜ր...<br>
-Ո՞նց չտենչամ ախր ես քեզ, ի՜մ անգին,<br>
Ախր սրտիս մեջ լոկ դո՜ւ ես, իմացի՜ր...<br>
1977, Դիլիջան
==ՎԵՐՋԱՑԱ՞Վ...==
Վերջացա՞վ...<br>
Մի՞թե սերը վերջացավ,<br>
Գուցե խաբկա՞նք էր սերդ,<br>
Որ մարեց ու... երազ դարձավ...<br>
1977, Դիլիջան
==ՏՐԻՈԼԵՏՆԵՐ ՎԵՆԵՐԱ ԱՂԱՍՅԱՆԻՆ==
==1. ԴՈՒ ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ ԵՐԱ՜Զ ԷԻՐ...==
Իրար համար տենչանք էինք,
Իրար համար` երազ,
Երկու աստղ մի երկնքում
Ու միշտ իրար... անհաս:
Դու ինձ համար երա՜զ էիր, <br>
Տենչա՜նք էիր դու ինձ համար,<br>
Թախի՜ծ էիր, կարո՜տ համառ,<br>
Դու ինձ համար երա՜զ էիր:<br>
Մի աստղ ու մի երկնակամար,<br>
Բայց ինձ` դու միշտ...անհա՜ս էիր,<br>
Դու ինձ համար երա՜զ էիր,<br>
Տենչա՜նք էիր դու ինձ համար...<br>
1977, Դիլիջան
==2. ԴՈՒ ՄԻՇՏ ԷԼ ԵՂԵԼ ԵՍ...==
Ո՞վ ասաց` սերը չկա,
Ո՞ւր մնաց, ասե՜ք, սիրելը,
Իմ կորսված սերը վկա`
Աշխարհում սուրբ է սերը...
Դու միշտ էլ եղել ես իմ հոգում,<br>
Ես երբեք չե՜մ ապրել առանց քեզ,<br>
Իմ մասին դու, արդյո՞ք, թախծել ես,<br>
Դու միշտ էլ եղել ես իմ հոգում:<br>
Իզո՞ւր են տանջա՜նքս, սե՜րս, ե՜ս,<br>
Թե՞ մի քիչ սիրե՜լ ես ինձ կյանքում,<br>
Դու միշտ էլ եղե՜լ ես իմ հոգում,<br>
Ես երբեք չե՜մ ապրել առանց քեզ:<br>
1977, Դիլիջան
==3. ԴՈՒ ԳԻՏԵ՞Ս, ԹԵ ԿՅԱՆՔՆ...==
Աչքե՜ր, մի՜ նայեք անցնող զույգերին,
Ձեր երազ-սերը սպառա՜ծ աչքեր...
Դու գիտե՞ս, թե կյանքն ինչու է այսպես`<br>
Մերթ տուժում է մեզ, մերթ էլ` հմայում,<br>
Ընթանար այնպես, ոնց դո՞ւ ես քայլում,<br>
Դու գիտե՞ս, թե կյանքն ինչու է այսպես:<br>
Անցնող զույգերին ինչո՞ւ ես նայում,<br>
Երբ քո սերն արդեն դու սպառել ես,<br>
Դու գիտե՞ս, թե կյանքն ինչու է այսպես`<br>
Մերթ տուժում է մեզ, մերթ էլ... հմայում:<br>
1977, Դիլիջան
==4. ԴՈՒ ԻՆՁ ԵՍ ՆԱՅՈՒՄ...==
Դու միշտ գողունի դեպ ինձ ես նայում,
Նայվածքով քո նուրբ` սիրտս հմայում,
Բայց ես ինչո՞ւ եմ անտարբեր այսպես`
Նայում եմ տխուր ու լուռ հեռանում:
Դու ինձ ես նայում անվերջ գողունի,<br>
Ես զգում եմ դա իմ ամեն քայլում,<br>
Այս ի՞նչ է, արդյոք, ինձ հետ կատարվում,<br>
Դու ինձ ես նայում անվերջ, գողունի:<br>
Սակայն քո մոտով միշտ լուռ եմ անցնում,<br>
Կարծես մեր մեջ էլ ոչինչ չի լինի,<br>
Դու ինձ ես նայում անվերջ գողունի,<br>
Ես զգում եմ դա իմ ամեն քայլում:<br>
1977, Դիլիջան
==5. ԴՈՒ ԱՍՈՒՄ ԵՍ` ԶՈ՞ՒՐ ՍԻՐԵՑԻ...==
Ասա՜, ինչո՞ւ քեզ սիրեցի երազներով անսպառ,
Ես քեզ կյա՜նքս նվիրեցի ու ապրեցի քեզ համար,
Բայց անհաղորդ մնացիր դու սրտիս անհուն վշտերին,
Ես` անսահման սիրով լեցուն, ես` մշտապես քո գերին:
Դու ասում ես` զո՞ւր սիրեցի, երազներով անսպառ<br>
Նվիրեցի քեզ իմ սերը ու քեզ համար ապրեցի,<br>
Դրա՞ համար սեր-երազիս դու անհաղորդ մնացիր,<br>
Դու ասում ես` զո՜ւր սիրեցիր, երազներով անսպառ:<br>
Ինչո՞ւ թողիր դու ինձ շվար և ուրիշի սիրեցիր,<br>
Մի՞թե, մի՞թե ուրիշ գրկում շոյանքներս մոռացար, <br>
Դու ասում ես` զո՞ւր սիրեցի, երազներով անսպառ<br>
Նվիրեցի քեզ իմ սերը ու քեզ համար ապրեցի:<br>
1977, Դիլիջան
==6. ԴՈՒ ՆԱՅԵՑԻ՜Ր ԱՉՔԵՐԻՍ ՄԵՋ...==
Դու նայեցիր աչքերիս մեջ ու անցար,
Աչքերիս մեջ ցավ, տխրություն դու տեսար,
Անհուն թախիծ, տանջանք-զղջում դու տեսար,
Կարո՜տ տեսար աչքերիս մեջ ու... անցա՜ր...
Դու նայեցի՜ր աչքերիս մեջ,<br>
Դու նայեցիր ու լո՜ւռ անցար,<br>
Աչքերիդ մեջ տանջանք ու ցավ`<br>
Դու նայեցի՜ր աչքերիս մեջ:<br>
Աչքերիս մեջ` ցավ, տխրություն,<br>
Զղջում, թախիծ` աչքերիդ մեջ`<br>
Դու նայեցի՜ր աչքերիս մեջ,<br>
Դու նայեցիր ու լո՜ւռ անցար...<br>
1977, Դիլիջան
==7. ԴՈՒ ԱՏԵԼՈՎ ԱՏՈ՞ՒՄ ԵՍ ԻՆՁ...==
Դու ատելով ատում ես ի՜նձ,
Ես` սիրելով սիրում քե՜զ,
Եվ թախծում է քո կարոտից
Սիրտս` դառն ու վշտակեզ...
Դու ատելով ատո՞ւմ ես ինձ,<br>
Ես սիրելով սիրում եմ քե՜զ,<br>
Սիրտս դառն է ու վշտակեզ`<br>
Դու ատելով ատո՜ւմ ես ինձ:<br>
Ի՞նչ անեմ ես, ես ի՞նչ անեմ,<br>
Ա՜խ, չգիտեմ ինչպես վարվել,<br>
Դու ատելով ատո՜ւմ ես ինձ,<br>
Ես` սիրելով սիրում եմ... քե՜զ:<br>
1977, Դիլիջան
==8. ԴՈՒ ՏԽՐՈ՞ՒՄ ԵՍ ԴԵՌ...==
Տխո՜ւր եմ միշտ էլ անջատման օրից,
Ոչ-ոք չի կանչում ինձ սիրո ձորից,
Այնքա՜ն եմ թախծել քո սիրո համար,
Որ չեմ հավատում, թե կգաս նորից:
Դու տխրո՞ւմ ես դեռ, թե՞ մեկ է արդեն,<br>
Որ ճանապարհիդ էլ չեմ երևում,<br>
Որ ես, Վեներա՜, ձայնդ չեմ լսում`<br>
Դու տխրո՞ւմ ես դեռ, թե՞ մեկ է արդեն:<br>
Ես քո ետ գալուն էլ չեմ հավատում,<br>
Թեև թախծում եմ մինչև այսօր էլ,<br>
Դու տխրո՞ւմ ես դեռ, թե՞ մեկ է արդեն,<br>
Որ ճանապարհիդ էլ չեմ երևում...<br>
1977, Կոճողոտ
==ՎԵՆԵՐԱ... ՍԻՐՈ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ==
'''Հատվածներ չգրված պոեմից'''
1
Դու այնպե՜ս ես ալեկոծվում, սիրտ, ու այնպե՜ս ես հուզվում,<br>
Երբ որ կորսված սիրո մասին պատմություններ ես լսում,<br>
Քանզի ոչ-ոք չի ցանկանում, որ իր սերը կործանվի,<br>
Ու կարծում է` իր սիրածը միշտ... իրենը կլինի:<br>
...Ա՜խ, դու խոցված ինձ թողեցիր, իմ Վեներա՜, իմ սիրա՜ծ,<br>
Ես մնացի այդ օրվանից ալեկոծված, փոթորկված:<br>
Դու հեռացար, բայց մնացիր իմ հոգու մեջ հավիտյան,<br>
Որովհետև քե՜զ հանդիպել ու սիրել եմ քե՜զ միայն:<br>
Հասկացե՞լ ես քո սխալը, սակայն, ո՜ւշ է, սիրելի՜ս...<br>
Բայց երբ մեկ-մեկ հանդիպում ենք` այնպե՜ս նայում ես դու ինձ,<br>
Ցանկանում ես քո պատկերը գտնել սրտիս հայելո՞ւմ,<br>
Բայց, Վեներա, ավերակ է հիմա սերդ իմ սրտում:<br>
Ավերակված է արդ սիրտս ու մթագնած` հայելին,<br>
Իզո՜ւր ես դու այդպես երկար նայում խոցված իմ սրտին:<br>
Այնտեղ ոչինչ դու չես տեսնի ու չես գտնի նույնիսկ... քե՜զ,<br>
Թե իմ սրտի հայելու մեջ, իրոք, միայն դո՜ւ լինես:<br>
Թեև ուշ է արդեն, բայց ես միշտ կհիշեմ քեզ, իմ լա՜վ,<br>
Դու չտեսնե՜ս քո օրերում ո՜չ կսկիծ, ո՜չ սիրո դավ...<br>
1977, Դիլիջան
2
Նորից գարնան շունչը ցրեց մորմոքները իմ հոգու,<br>
Մտա պարտեզ` այն աղջկա համար վարդեր փնջելու: <br>
Բայց վարդի տեղ սի՜րտս եմ տալու այն աղջկան լուսերես:<br>
Որ միշտ գարնան շունչը ապրի, ապրեցնի նաև մեզ...<br>
Սերը անմար հո՜ւրն է կյանքի, սերը վարդ է ու ծաղիկ,<br>
Սիրած աղջիկն ինչքան անգեղ` միշտ թվում է գեղեցիկ:<br>
Պետք է սիրով ու սրբությամբ պահել սերը անարատ,<br>
Սերը մարդուն թև է տալիս, մարդը սիրով է անհաղթ:<br>
Սերը հույս է միշտ ներշնչում դժվար պահին քո կյանքի,<br>
Սիրով հեշտ ես հաղթահարում կեռմանները քո ճամփի:<br>
Գուցե ծովը ոչ ալիքներ, կամ ոչ էլ ջուր ունենար,<br>
Եթե սիրո հուրը մարեր ու աշխարհից վերանար:<br>
Բայց սերը կա, կա աշխարհը, որ հիմնված է սուրբ սիրով,<br>
Ու աշխարհը ինչքան էլ մեծ` գեղեցիկ է լոկ... ծովով:<br>
...Կյանքը ծով է մեծ ու անհուն, սկիզբ չունի, ոչ էլ` վերջ,<br>
Մարդը անհույս մի տաշեղ է` ընկած ծովը` խոր ու մեծ:<br>
Օրորվում է ծովը հանդարտ, ալիքներով իր խաղում,<br>
Թփրտում է տաշեղը հեզ ու նորից չի... ընկղմվում:<br>
Փոթորկվում է ծովը հանկարծ. ջրերն իրար դեմ կռվում`<br>
Բարձրանում են` ալիք-ալիք իրար խեղդած գլորվում:<br>
Իսկ տաշեղը, խեղճ տաշեղը ջրերի մեջ մեն-մենակ,<br>
Խենթ ջրերի դեմ մղում է կենաց-մահու մենամարտ:<br>
Ու թվում է, թե չի... հաղթի, թե կկորչի ջրերում,<br>
Բայց իր հեռու ափին հանկարծ սեր-հավատ է նշմարում:<br>
Գոտեպնդված իր մեծ սիրով ու հավատով մարդկային` <br>
Հաղթում է գոռ մենամարտում խենթ-խելագար ջրերին:<br>
Հանդարտվում են ալիքները, ծովն է ասես լուռ մեռնում,<br>
Մակույկ դարձրած հավատ ու սեր` ափ է նորից նա տենչում:<br>
Բայց ցանկալի ափ կհասնի նա ոչ թե ոնց հեզ տաշեղ,<br>
Այլ ծովի մեջ, մենամարտում հաղթած գոռ այր մի զորեղ:<br>
Ու թե ծովում դու մոլորվես` մակույկը ափ կհանի,<br>
Կյանքի ծովում սերը միայն ուղիղ ճամփով կտանի:<br>
Կյանքի մակույկը սերն է հենց, համբույրն է սեր-աղջկա,<br>
Ի՜նչ է, արդյոք, կյանքը մարդու, թե սրտի մեջ սեր չկա:<br>
Ինչպե՞ս կապրեր մարդը կյանքում, եթե սերը չլիներ,<br>
Ինչքա՜ն լավ է, որ աշխարհում և՜ արև կա, և՜ մեծ սեր...<br>
...Նորից գարնան շունչը ցրեց մորմոքները իմ հոգու,<br>
Մտա պարտեզ` այն աղջկա համար վարդեր փնջելու:<br>
Բայց վարդի տեղ սի՜րտս եմ տալու այն աղջկան լուսերես:<br>
Որ միշտ գարնան շունչը ապրի, ապրեցնի նաև մեզ...<br>
19.05.82, Մարտակերտ
3
...Ներշնչանքն է սերը կյանքի` տրված սիրող սրտերին,<br>
Սիրո չքնաղ ներաշխարհի երջանկությունն ու... գերին:<br>
Դառն ու դատարկ մեր կիրք-ցավը իսպառ պիտի վերանա,<br>
Հավերժական այս աշխարհում միայն սերը կմնա:<br>
Թե սեր ունես, պիտի սիրես անհունորեն ու անհագ,<br>
Բայց իզուր է կյանքդ հարկավ, թե չես սիրում նրան շատ:<br>
Մերժված սերը դառն է լինում, բայց պիտ ցավին դիմանալ,<br>
Իսկ երբ փակ է... ճանապարհդ` դու ուզում ես հեռանալ:<br>
Բայց սերն ընկած դու չես տեսնի, սերը հպարտ կտեսնես,<br>
Մի՜ վհատվիր, արի՜ եղիր, երբ մերժում է սերդ քեզ,<br>
Վհատությունը քո սրտին վիշտ կբերի կրկնակի,<br>
Թե ապրում ես` ամբողջ հոգով ատիր դավերն աշխարհի:<br>
Ի՞նչ անենք, որ այդ աղջիկը և՜ անսիրտ էր, և՜ անսեր,<br>
(Գեթ մի անգամ, երանի թե, նա այս խոսքերը լսեր),<br>
Որ քեզ մերժեց, սիրտդ վառեց, թողեց` քեզնից հեռացավ,<br>
Գուցեև իր սրտից հանեց, գուցե վաղուց մոռացավ<br>
Քեզ, քո սերը: Ասա՜, ինչո՞ւ սիրտդ խոցեց ու գնաց,<br>
Բայց տխրածոր քո երգերում նրա կարոտը մնաց:<br>
Գուցե նա էլ հիշում է քեզ, գուցե քեզ չի մոռացել,<br>
Հաճախ էլ քեզ համար գուցե նա աչքերն է իր թացել:<br>
Դու մի՜ տանջվիր երբեք վշտից, երբ մերժում է սիրելիդ,<br>
Թեև մերժված, բայց ունեցիր սիրով լցված մի ջե՜րմ սիրտ:<br>
Եվ` հավատա՜, կգա մի օր` դու երջանիկ կլինես,<br>
Ու քեզ համար մի վառ ծաղիկ, սիրող մի սիրտ կգտնես:<br>
...Լսի՜ր դու միշտ խոսքերը իմ, խորհուրդները իմ բարի,<br>
Որոնք ճամփա ցույց կտան քեզ` ճանապարհը մեծ կյանքի,<br>
Եվ միշտ սիրիր անկեղծ սրտով, մինչև կյանքի վերջ սիրիր,<br>
Ու ջինջ հոգով, ջահել հոգով սիրո խոսքեր անրջիր...<br>
1977, Դիլիջան
==ՉՄՈՌԱՆԱ՜Ս...==
Երբ որ գարուն լինի,<br>
Ու ծաղիկներ լինեն`<br>
Ծաղիկներով տարված<br>
Չմոռանա՜ս դու ինձ,<br>
Չմոռանա՜ս...<br>
Չմոռանա՜ս դու ինձ,<br>
Եթե նույնիսկ մեկին<br>
Մի սրբազան սիրով<br>
Հանդիպես քո ճամփին`<br>
Չմոռանա՜ս... <br>
1977, Դիլիջան
==ՎԵՐՋԵՐԳ==
Մնա՜ս բարով, ի՜մ անգին,<br>
Սե՜ր իմ առաջին...<br>
Արդեն ուրիշ սիրո՞վ է<br>
Լցվում իմ հոգին:<br>
Էլ չե՞ս գերում, թովում ինձ<br>
Դու քո թովչությամբ,<br>
Բա՞վ է` ինչքան մնացինք<br>
Մենք համբերությամբ:<br>
...Մնաս բարով եմ ասում<br>
Դառնացա՜ծ հոգով,<br>
Ո՜նց կմարի կարոտդ<br>
Իմ սրտում սիրող...<br>
1977, Դիլիջան
==ԲԱՂՁԱՆՔ==
Բարձունք տանող արահետով
Իմ երազն ինձ ո՜ւր է տանում...
...Ես իմ ցա՜վն եմ երկինք հանում
Բարձունք տանող արահետով...
Բարձունք տանող արահետով<br>
Գնում եմ` իմ նպատակին<br>
Հասնելու համար,<br>
Շուրջս` քարեր, հողմ ու տարափ,<br>
Իրար բազմած ձոր ու քարափ`<br>
Հսկում են համառ:<br>
Մացառներն են ճամփաս փակում,<br>
Մերթ` փաթաթվում, մերթ` ետ քաշվում<br>
Նեղլիկ կածանից,<br>
Բայց գնում եմ ոգով տոկուն,<br>
Համառ է երթս ու անզիջում`<br>
Չեն խանգարի ինձ:<br>
Սակայն... բան է` կպատահի,<br>
Ճանապարհս, տեղ չհասած,<br>
Գուցե... ընդհատվի...<br>
...Միայն զգամ, որ ապրել եմ,<br>
Ու իմ կյանքով պայքարել եմ`<br>
Հանուն բարձունքի:<br>
1977, Դիլիջան
| |||