«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/32»–ի խմբագրումների տարբերություն

չNo edit summary
չNo edit summary
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 5. Տող 5.




{{poemx|ՆԱՀԱՏԱԿ|<poem>
<center>I</center>
Փարթամ Կովկասի պարզ երկնքի տակ,
Երկնաբերձ լեռան զառիվայր կրծքին,
Հանգչում է վաղուց մի սուրբ նահատակ,
Կուսական և թավ ծմակի միջին։


{{տող|5}}Քանդված է մատուռն, քարերը ցրված,
<center>ՆԱՀԱՏԱԿ</center>
Եվ ավերակի վերա սգառած,
Կանաչ բաղեղով խստապինդ գրկված
Նիրհում էր ուռին ճյուղերը փռած։


Խոնարհված էր խաչն յուր պատվանդանից
{{տող|10}}Եվ ընկած հեռու սուրբ ավերակից,
Իսկ գերեզմանը մեծ նահատակի
Մամռոտ նայում էր խաշամի տակից։


Գիշերներն այնտեղ կանթեղ չէր վառվում,
<center>I</center>
Այցելում էին նրան երեները,
<br />Փարթամ Կովկասի պարզ երկնքի տակ,
{{տող|15}}Եվ միշտ հանգստյան երգ էր հորինում
<br />Երկնաբերձ լեռան զառիվայր կրծքին,
Քամին, շարժելով լայն տերևները։
<br />Հանգչում է վաղուց մի սուրբ նահատակ,
<br />Կուսական և թավ ծմակի միջին։
<br />
<br />Քանդված է մատուռն, քարերը ցրված,
<br />Եվ ավերակի վերա սգառած,
<br />Կանաչ բաղեղով խստապինդ գրկված
<br />Նիրհում էր ուռին ճյուղերը փռած։
<br />
<br />Խոնարհված էր խաչն յուր պատվանդանից
<br />Եվ ընկած հեռու սուրբ ավերակից,
<br />Իսկ գերեզմանը մեծ նահատակի
<br />Մամռոտ նայում էր խաշամի տակից։
<br />
<br />Գիշերներն այնտեղ կանթեղ չէր վառվում,
<br />Այցելում էին նրան երեները,
<br />Եվ միշտ հանգստյան երգ էր հորինում
<br />Քամին, շարժելով լայն տերևները։



<center>II</center>
<center>II</center>
<br />Այդ լուռ ու խաղաղ վայրում մենացած,
Այդ լուռ ու խաղաղ վայրում մենացած,
<br />Երկար ժամանակ աստուծո մարդու
Երկար ժամանակ աստուծո մարդու
<br />Անչուք շիրիմը մարդկանցից մնաց
Անչուք շիրիմը մարդկանցից մնաց
<br />Անհայտ և անզարդ, առանց այցելու։
{{տող|20}}Անհայտ և անզարդ, առանց այցելու։
</poem>}}