«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/47»–ի խմբագրումների տարբերություն

չNo edit summary
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
<center>1890</center>
<center>1890</center>
{{բաց տող}}
<center>* * *</center>



<br />Այդ ի՜նչ սրտամաշ տխրություն է քեզ

<br />Պատել, հայրենի գեղեցիկ աշխարհ.

<br />Մինչև ե՞րբ պիտի չարչարվես այդպես
{{poemx|* * *|<poem>
<br />Տառապանքներով, առանց մխիթար...
Այդ ի՜նչ սրտամաշ տխրություն է քեզ
<br />
Պատել, հայրենի գեղեցիկ աշխարհ.
<br />Իմ հայրենիքս տխուր է, տխուր...
Մինչև ե՞րբ պիտի չարչարվես այդպես
<br />Ուր աչք եմ դարձնում՝ տխուր ավերակ,
Տառապանքներով, առանց մխիթար...
<br />Ամեն տեղ միայն, միայն ցավալուր

<br />Հեծության ձայներ, երկչոտ աղաղակ։
{{տող|5}}Իմ հայրենիքս տխուր է, տխուր...
<br />
Ուր աչք եմ դարձնում՝ տխուր ավերակ,
<br />Թե երկրագործն է հորովել կանչում,
Ամեն տեղ միայն, միայն ցավալուր
<br />Թե մայրը որդուն օրորք է ասում.
Հեծության ձայներ, երկչոտ աղաղակ։
<br />Թե հովիվն իրան սրինգը հնչում,

<br />Մի հուսակտուր հառաչք եմ լսում։
Թե երկրագործն է հորովել կանչում,
<br />
{{տող|10}}Թե մայրը որդուն օրորք է ասում.
<br />Աշխարհից, մարդուց հույսերը կտրած
Թե հովիվն իրան սրինգը հնչում,
<br />Գանգատվում է նա, և ցավից տնքում,
Մի հուսակտուր հառաչք եմ լսում։
<br />Կյանքիցը զզված, սակայն դեռ չապրած

<br />Հանգիստ է խնդրում հեռո՜ւ, երկնքում...
Աշխարհից, մարդուց հույսերը կտրած
<br />
Գանգատվում է նա, և ցավից տնքում,
<br />Մի՞թե տրտմության թախիծըն այդպես
{{տող|15}}Կյանքիցը զզված, սակայն դեռ չապրած
<br />Խեղդեց նրա մեջ ապրելու հույսը.
Հանգիստ է խնդրում հեռո՜ւ, երկնքում...
<br />Մի՞թե այլևս նա չէ երգելու

<br />Իրան պապերի երգած խրախույսը:
Մի՞թե տրտմության թախիծըն այդպես
<br />
Խեղդեց նրա մեջ ապրելու հույսը.
<br />Մինչև ե՞րբ պիտի մարդիկ կատաղի
Մի՞թե այլևս նա չէ երգելու
<br />Արցունքովն հայի կերածը թրջեն,
{{տող|20}}Իրան պապերի երգած խրախույսը:

Մինչև ե՞րբ պիտի մարդիկ կատաղի
Արցունքովն հայի կերածը թրջեն,
</poem>}}