«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/42»–ի խմբագրումների տարբերություն

Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{poemx|ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ|<poem>
{{բաց տող}}
Երբ որ գարշելով տեսնում եմ շուրջս
Մոլեգնած կյանքի պատկերը ցավոտ,
Հաճախ, մանկությո՛ւն, խռոված հոգուս
Ներկայանում ես ինչպես առավոտ։


{{տող|5}}Եվ մանկան նման արտասվում եմ ես,
<center>ՄԱՆԿՈԻԹՅՈԻՆ</center>
Երբ այս օրերում, չարությամբ լցված,
Քեզ, սուրբ մանկություն, հիշում եմ ինչպես
Երազի տեսիլք անհետ չըքացած։


Ինչպես արևի ճաճանչը վերջին
<br />Երբ որ գարշելով տեսնում եմ շուրջս
{{տող|10}}Թռչում է հանկարծ, տիրում է խավար,
<br />Մոլեգնած կյանքի պատկերը ցավոտ,
Այնպես շողացիր և անցար կրկին,
<br />Հաճախ, մանկությո՛ւն, խռոված հոգուս
Մնացի անզոր, ցոփ կյանքին ավար։
<br />Ներկայանում ես ինչպես առավոտ։

<br />
Թե հնար լիներ մի անգամ դարձյալ
<br />Եվ մանկան նման արտասվում եմ ես,
Դառնալ քո գիրկը... ա՛խ, ի՞նչ եմ ասում,
<br />Երբ այս օրերում, չարությամբ լցված,
{{տող|15}}Այդ անհնար է. արդեն հանդերձյալ
<br />Քեզ, սուրբ մանկություն, հիշում եմ ինչպես
Կյանքի ճամփան է իմ առջև բացվում։
<br />Երազի տեսիլք անհետ չըքացած։

<br />
Բայց մինչև այնտեղի սոսկալի՜ ուղի,
<br />Ինչպես արևի ճաճանչը վերջին
Ահա բռնություն, պատիվ անարգած,
<br />Թռչում է հանկարծ, տիրում է խավար,
Ահա հառաչանք, արտասուք աղի,
<br />Այնպես շողացիր և անցար կրկին,
{{տող|20}}Ահա սև նախանձ և սեր սակարկած...
<br /> Մնացի անզոր, ցոփ կյանքին ավար։

<br />
Կըմեռնեմ և ես այս ցավերի տակ
<br />Թե հնար լիներ մի անգամ դարձյալ
Ինձ հետ տանելով շատ իղձ ու փափագ,
<br />Դառնալ քո զիրկը... ա՛խ, ի՞նչ եմ ասում,
Իսկ այս աշխարհից և ոչ մի պսակ
<br /> Այդ անհնար է. արդեն հանդերձյալ
Միայն քո անմեղ, քո սուրբ հիշատակ։
<br />Կյանքի ճամփան է իմ առջև բացվում։

<br />
{{տող|25}}Մի տխրատեսիլ գուցե գերեզման
<br />Բայց մինչև այնտեղի սոսկալի՜ ուղի,
Անցվորականից խնդրե մի բերան
<br />Ահա բռնություն, պատիվ անարգած,
Ողորմի ասել... ո՞վ գիտե, և այն
<br />Ահա հառաչանք, արտասուք աղի,
Կըլինի՞ արդյոք, կընայե՞ն նորան...
<br />Ահա սև նախանձ և սեր սակարկած...
<br />
</poem>}}
<br />Կըմեռնեմ և ես այս ցավերի տակ
<br />Ինձ հետ տանելով շատ իղձ ու փափագ,
<br />Իսկ այս աշխարհից և ոչ մի պսակ—
<br />Միայն քո անմեղ, քո սուրբ հիշատակ։
<br />
<br />Մի տխրատեսիլ գուցե գերեզման
<br />Անցվորականից խնդրե մի բերան
<br />Ողորմի ասել... ո՞վ գիտե, և այն
<br />Կըլինի՞ արդյոք, կընայե՞ն նորան...