«Թմկաբերդի առումը»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 90.
Շահերի դեմ կըգնար։
Սիրո հընոց,
Կրակ ու բոց՝
Էնպես աչքեր թե ժըպտան,
Տող 97.
Գիշերները լույս կըտան։
Վարդի
Էնպես շուրթեր
Թե հաղթություն քեզ մաղթեն,
Էլ քեզ ո՛չ
Ո՛չ ահ ու մահ,
Ո՛չ զենք ու զորք կըհաղթեն։
Տող 112.
Ծով են աչքերը Ջավախքի դըստեր,
Որ կորչում է մարդ նըրա հայացքում,
Ճակատը ճերմակ էն ձյունից
Որ բարձր Աբուլի գագաթն է ծածկում։
Նա է շունչ, հոգին իշխան Թափուլի,
Տող 118.
Նըրա ժպիտն է քաջին ուժ տալի,
Որ դաշտն է իջնում առյուծի նըման։
Թե տիրես, մեծ Շահ, դու նըրա
Թաթուլն էլ անզոր կընկնի ոտիդ տակ,
Հանգիստ
Որ չես կարենում էսքան ժամանակ։
Տող 126.
Էսպես է ասել հընուց էդ մասին
Ֆարսի բյուլբյուլը, անմահ
Ի՜նչը կըհաղթի կյանքում հերոսին,
:Թե չըլինին
:Կինն ու գինին։
Արևի նման ճակատը պայծառ,
Նայում է խըրոխտ, կանգնած ինչպես սար,
Ո՜վ կանի նըրան գետնին հավասար,
:Թե չըլինին
:Կինն ու գինին։
Պարում է ասես կըռիվ գընալիս,
Գետընքից վերև թըռչում ման գալիս.
Ո՜վ ցած կըբերի նըրան թըռչելիս,
:Թե չըլինին
:Կինն ու գինին։
Թեկուզ և արար աշխարհ գա վըրան,
Կերթա դեմ ու դեմ, տուր չի տալ իրան,
Ռուստեմ Զալն էլ չի հաղթիլ նըրան,
:Թե չըլինին
:Կինն ու գինին։
''V''
Տող 160.
Երկրակալ Շահը իր սիրած կընկան։
Ղոնաղ է աշուղն իրեն սազի հետ.
Եվ ահա մի օր ծեր, թափառական
Տող 182.
Եվ արքայական փառքն ու մեծություն...
:Լըսո՞ւմ ես դու, սիրուն տիկին,
:Ա՛յ նազանի աննըման.
:Նայի Շահի՜ն, իրեն զորքի՜ն,
:Աշխարհքի տերն անսահման...
:Մեզ պես տըկար մարդ է նա էլ՝
:Սիրուններին միշտ գերի.
:Քու ճակատին թագ է վայել,
:Լինիս շքե՜ղ թագուհի...
Լըսում է չքնաղ Թըմկա տիրուհին
Տող 209.
Ու քեֆ է անում Ջավախքի տերը։
Պըտույտ է
Անցնում է, հըսկում սեղաններն ամեն,
Հորդորում, խընդրում, որ ուրախ լինին,
Որ լիքն ու առատ բաժակներ քամեն։
Բաժակներըդ լիուլի,
Խըմենք
Թուրը իմ քաջ Թաթուլի։
Թուրը մեր քաջ իշխանի,
Նըրա շուքը միշտ հանապազ
Տող 229.
Գոռ ձայներով հաղթական։
Սարի արծիվը շեշտակի թափով։
Թըշնամու հոգին լըցնում սարսափով։
Էն շա՞նթն է ճայթում էնպես ահարկու։
Էն թուրն է շաչում էնպես ահարկու։
Տող 243.
Ու չի դադարում երգի հետ վարար
Կախեթի գինին խելագար
Խըմում են տիկնոջ թանկ կյանքի համար,
Որ էն ժայռերին ծաղիկ է բուսել։
Տող 257.
Որ լիքն ու առատ բաժակներ քամեն։
Էլ չենք կարող մենք խըմել.
Էլ ուժ չըկա, էլ տեղ չըկա,
Տող 271.
Լուռ ու խավարչտին կամարների տակ,
Հոգնած ու քընած բազմության վըրով
Թըռչում են,
Երազներն ահեղ, անվերջ խըմբերով։
Տող 296.
''IX''
Քաջ զինվորներ Թաթուլի.
Ո՞վ է, տեսեք, տանջվում մըթնում,
|