«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/97»–ի խմբագրումների տարբերություն
Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում |
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + ) |
||
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
XI |
XI |
||
Պըտուլւո է տալիս վիճակը նորից՝ Քուշուշքը գբլխին ծաղիկ ծաղկամեր, Թընդում «շան գյուլում)) մատաղ սրրտերից, Հետր գրվղրվում էն ծաղկոտ սարեր։ |
Պըտուլւո է տալիս վիճակը նորից՝ Քուշուշքը գբլխին ծաղիկ ծաղկամեր, Թընդում «շան գյուլում)) մատաղ սրրտերից, Հետր գրվղրվում էն ծաղկոտ սարեր։ |
||
290 — |
290 — Ա յ թուխ մազավոր աղջիկ, |
||
Ա՛յ սարի սովոր աղջիկ, Ջիգյարին գյուլլա դիպչի Ով որ քեզ սիրի, աղջիկ։ |
Ա՛յ սարի սովոր աղջիկ, Ջիգյարին գյուլլա դիպչի Ով որ քեզ սիրի, աղջիկ։ |
||
— Ո Հ, ի նչ սև վիճակ քեզ բաժին րնկավ, Սևաբա՛խտ քուրիկ, նազելի Անուշ. |
— Ո Հ, ի նչ սև վիճակ քեզ բաժին րնկավ, Սևաբա՛խտ քուրիկ, նազելի Անուշ. |
||
Քոլ ձեոր կոտրի, ով որ Հանեցիր... Ու ողջ մրնացին մ ոլորված, ապուշ։ |
Քոլ ձեոր կոտրի, ով որ Հանեցիր... Ու ողջ մրնացին մ ոլորված, ապուշ։ |
||
— Սուտ բան է, քուրի կ, դու մի՛ Հավատար Լոկ պատաՀական մի չար խոսք է սա. 300 |
— Սուտ բան է, քուրի կ, դու մի՛ Հավատար Լոկ պատաՀական մի չար խոսք է սա. 300 Սիրտրղ մի՛ կոտրի սուտ բանի Համար, Քու խաղրդ խաղա՛, ջան գյուլում ասա։ |
||
— Ա՛խ, չէ՛, ես գիտեմ, որ ես բախտ չո ւնեմ. Ես երբե ք, երբե ք բախտ չեմ ունեցել... |
— Ա՛խ, չէ՛, ես գիտեմ, որ ես բախտ չո ւնեմ. Ես երբե ք, երբե ք բախտ չեմ ունեցել... |
||
Ես միշտ էլ էսպես անբախտ կրլինեմ. Մանուկ օրից են դեռ ինձ անիծել... Ասում են՝ մի օր, ես օրորոցում, Մի պառավ դարվիշ մեր դուռն է գալի, Իր խաղն ասում է ու բաժին ուզում, Իմ նանր նրբան բաժին չի տա/ի. 310 — Կորի՛, ասում է, կորի՛ մեր դրոնից, Երեխաս ճաքեց, Հեռացի ր, գբնա ... Ու դարվիշն էնտեղ անիծում է ինձ, Թե՝ դրբա օրր լացով անց կենա.,. Ա՜խ, էն դարվիշի անեծքին անգութ Ու էս վիճակին տեղյակ է աստված. |
Ես միշտ էլ էսպես անբախտ կրլինեմ. Մանուկ օրից են դեռ ինձ անիծել... Ասում են՝ մի օր, ես օրորոցում, Մի պառավ դարվիշ մեր դուռն է գալի, Իր խաղն ասում է ու բաժին ուզում, Իմ նանր նրբան բաժին չի տա/ի. 310 — Կորի՛, ասում է, կորի՛ մեր դրոնից, Երեխաս ճաքեց, Հեռացի ր, գբնա ... Ու դարվիշն էնտեղ անիծում է ինձ, Թե՝ դրբա օրր լացով անց կենա.,. Ա՜խ, էն դարվիշի անեծքին անգութ Ու էս վիճակին տեղյակ է աստված. |