«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/129»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
 
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Եվ որքա ն ՚՜ըղՀհր՝, սբրտեր ու զգաըմունք Թաղված են, մարած ձեր լուռ փոսերում՝. Ահա և մի նոր բարձրացրած սև թումբ, Ղեռ թաց Է հողր, դեռ խունէչ Է բուրում, Իսկ մենք ուզում ենք ուրիշին թաղել, Որ ապրում Էր դեռ երկու օր առաջ... Եվ անշուշտ մի օր սրրա շիրիմն Էլ Կրծածկի նույնպես մ ամ ուռբ-կանաչ, Կանի հավասար քարին ու հողին, 310 Ինչպես զբրացոլ անկողինը հին։ նրբանից հետո ղե եկճ իմացի ր, Թե ո՛վ Է թաղված քո ոտի տակին, Ի նչ ցեղից Էր նա, ի նչ ձիրքեր ուներ, Անահ հերո՞ս Էր, գեղանի մի կի՞ն, Անհոգ մի ջահե՞լ, անկբշտում ադա հ, ■ Ազքա՞ տ, թե հարո՞ւստ,— ձե ն, նրշան չըկա...
Եվ որքա ն ՚՜ըղՀհր՝, սբրտեր ու զգաըմունք Թաղված են, մարած ձեր լուռ փոսերում՝. Ահա և մի նոր բարձրացրած սև թումբ, Ղեռ թաց Է հողր, դեռ խունէչ Է բուրում, Իսկ մենք ուզում ենք ուրիշին թաղել, Որ ապրում Էր դեռ երկու օր առաջ... Եվ անշուշտ մի օր սրրա շիրիմն Էլ Կրծածկի նույնպես մ ամ ուռբ-կանաչ, Կանի հավասար քարին ու հողին, 310 Ինչպես զբրացոլ անկողինը հին։ նրբանից հետո ղե եկճ իմացի ր, Թե ո՛վ Է թաղված քո ոտի տակին, Ի նչ ցեղից Էր նա, ի նչ ձիրքեր ուներ, Անահ հերո՞ս Էր, գեղանի մի կի՞ն, Անհոգ մի ջահե՞լ, անկբշտում ադա հ, ■ Ազքա՞ տ, թե հարո՞ւստ,— ձե ն, նրշան չըկա...
XIII
XIII
Եվ... իջնում Էր նա րնղմիշտ իմ աչքից,
Եվ... իջնում Էր նա րնղմիշտ իմ աչքից,
Կյանքից, արևից, Էս լուս աշխարքից...
Կյանքից, արևից, Էս լուս աշխարքից...
Կորացա, վերջին համբույրս արմի, ֊■)20 Ու Էն համբույրով ղադա ղում դրբի
Կորացա, վերջին համբույրս արմի, ֊■)20 Ու Էն համբույրով ղադա ղում դրբի
Խընղ ում, սեր, րղձեր, ամե ն, ամեն բան...
Խընղ ում, սեր, րղձեր, ամե ն, ամեն բան...
Ինձ ետ քաշեցին, մի կողմր տարան։
Ինձ ետ քաշեցին, մի կողմր տարան։
Տող 11. Տող 11.
Ասես թե բրնավ աշխարհ չէր եկած,
Ասես թե բրնավ աշխարհ չէր եկած,
Եվ այսուհետև երբե ք, հավիտյան էլ չէր տեսնելու արեր նրբան...
Եվ այսուհետև երբե ք, հավիտյան էլ չէր տեսնելու արեր նրբան...
Հուղարկներն այնժամ մոտ եկան մի֊մի. 330 էհ) աստված նրրա հոգուն ողորմի.
Հուղարկներն այնժամ մոտ եկան մի֊մի. 330 — էհ) աստված նրրա հոգուն ողորմի.
Մի օր էլ մենք ենք էսպես գրնալու,
Մի օր էլ մենք ենք էսպես գրնալու,
Կյանքն էլ է դատ արկ, մարդն էլ է դատարկ,
Կյանքն էլ է դատ արկ, մարդն էլ է դատարկ,