Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/189

50 Ներքե է բերում նա ձիավորին, Ղուշն էլ չի անցնում նրանից թաքուն։ IV Ո՞վ ես, ղու, Հե՛յ անցվորական, Որ թեպետև պարզ օրով, Այդպես անվախ, անՀրացան Անց ես կենում այս ձորով։ Ասենք իսկի չես վախենում Ոչ գազանից, ոչ բանից, Հապա ի՞նչպես ահ չես անում Այս ձւ:րերի չոբանից։ — 60 Գուցե նրան անղյոլրեկան Մի տղամարդ եղար դու,— Ծռի ր ճամփեդ, օտարական, Կանչիր անունն աստըծու։ Հեշտ կազատվես անդունդներից, Հորձանքներից այս գետի, Ոայց Աաքոյի չար Հանաքից Թող քեզ աստված ազատի։ Սակայն եթե մի վիշտ ունես, Որ կարող է նա օգնել, 70 Թե սիբուՀիդ մերժում են քեզ,– Ապա բարով ես եկել։ Թե թուրքերը զավակներիդ Փուփը կտրել են, տարել, Այժմ ուզում ես դարձնել գերիդ,— Կրրկին լավ ես միտք արել։ Այնժամ նրան գոնե մի օր •Եղիր ղոնախ թանկագին, Ընկերություն արա անղորր ■ Յուր Հովվական պարզ կյանքին։ 183