«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/418»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
 
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
<ա>
<ա>
Չըկարողացա երկար մտածել— •Քունը եկել ՛էր աչքիս ծանրացել. Մտածմունքներս կամաց հեռացան Եվ հեռանալով, ուրիշ բան դարձան — Ու մարղը ի դարձավ) մի ամպի կտոր, [Եվ] մտքերս ինչպես քխաղողիվ ողկույզներ՛ նրանք էլ ինչպես մանր շողեր Փքվեցին, հանդան* Բայց հանկարծ թնդաց իմ մեշը մի բան, 10 Տեսնեմ՝ նա կանգն ած աչքիս հանդիման։
Չըկարողացա երկար մտածել— •Քունը եկել ՛էր աչքիս ծանրացել. Մտածմունքներս կամաց հեռացան Եվ հեռանալով, ուրիշ բան դարձան — Ու մարղը ի դարձավ) մի ամպի կտոր, [Եվ] մտքերս ինչպես քխաղողիվ ողկույզներ՛ նրանք էլ ինչպես մանր շողեր Փքվեցին, հանդան* Բայց հանկարծ թնդաց իմ մեշը մի բան, 10 Տեսնեմ՝ նա կանգն ած աչքիս հանդիման։
ի Ինձ թվում Էր, թե նա մի վիշտ ուներ.— Չէր ուզում շուտով կյանքից բաժանվել, Թե մի գաղտնիք էր սրտում մնացել Աշխ ատ ում էր ինձ երազով ասել).
ի Ինձ թվում Էր, թե նա մի վիշտ ուներ.— Չէր ուզում շուտով կյանքից բաժանվել, Թե մի գաղտնիք էր սրտում մնացել Աշխ ատ ում էր ինձ երազով ասել).
Որքան և ի կարոտ ] լինեի Իմ մահկանացու և տգետ հոգուն, Ահավոր էր շիրմից եկած այցելուն... Եվ, բաժանվելով անցավոր երկրից, Չի զգում տանջանք, անշատման կսկիծՒ / Ցավի դառնություն... և մեծակարող Մ ահը յուր դաժան ճանկով ավերսղ Չի այլանդակում պատկերն արդարի, Չի խառնում գծերն աստծո նկարի, Չի խլում գույնը յուր գեղեցկության... Եվ մեռելը մեզ թվում է կենդան։ Ոայց սա կասկած էր
Որքան և ի կարոտ ] լինեի Իմ մահկանացու և տգետ հոգուն, Ահավոր էր շիրմից եկած այցելուն... Եվ, բաժանվելով անցավոր երկրից, Չի զգում տանջանք, անշատման կսկիծՒ / Ցավի դառնություն... և մեծակարող Մ ահը յուր դաժան ճանկով ավերսղ Չի այլանդակում պատկերն արդարի, Չի խառնում գծերն աստծո նկարի, Չի խլում գույնը յուր գեղեցկության... Եվ մեռելը մեզ թվում է կենդան։ Ոայց սա կասկած էր
Շատ զարհուրելի— թեպետև սիրուն...
Շատ զարհուրելի— թեպետև սիրուն...
4 Փոխակերպվելով <?> ուրիշ բան դարձան– 1$ Եվ անոնեմ կանգնեց աչքիս հանգիմանէ Ա Այո մի կտոկա* էք
4 Փոխակերպվելով <?> ուրիշ բան դարձան– 1$ Եվ անոնեմ կանգնեց աչքիս հանգիմանէ Ա Այո մի կտոկա* էք