«Էջ:Muratsan, vol. 1.djvu/18»–ի խմբագրումների տարբերություն

Կեսօրը լրացավ թէ չէ, գրիգորի բարեկամները խոսելով ու խիխաղելով խմբովին ներս թափվեցան տան բակը: Սրանք բոլոր էլ հոգվո ամենաուրախ տրամադրության մեջ էին, որովհետև նրանցից յուրաքանչյուրը յուր այցելությանց ժամանակ առնվազն մի հինգ բաժակ օղի վայելած էր: Կենաց ջրի այնպիսի մի քանակությունը բավական է արհեստավորին մոռացնելու տալու աշխարհի մէջ թշվառություների գոյությունը:

—Գրիո՛ր, քեզ համար մի նոր հյուր եմ բերել:— զվարթ ձայնով կանչեց նրա արհետակիցներից մեկը: Գլխիս վերա տեղ ունի, Կարո ջան, որքան շատ, այն քան լավ, պատասխանեց գրիգորը: Գլխիդ վերա տեղ չկա, գլուխդ քեզ լինի, սենյակիդ մեջ տեղ տուր մեզ, ծիծաղելով պատասխանեց Կարոն և ներկայացրավ նրան յուր բերած հյուրին:

Գրիգոր, ճանաչո՞ւմ ես Կարոյի հյուրին, մոտենալով հարցրավ նրան մի կարճահասկ և թխադեմ երիտասարդ:

Ի՞նչպես չէ, մեր կնքահորենց Ավետիքն է. ինչու չճանաչեմ:

—Ի՞նչ եք կռվում,— մեջ մտավ քթատ Համբարձումը, որին կարճ քիթ ունենալուն համար այդ անունով էին կոչում,— երեքդ էլ միմյանց չեք հասկանում: Եղբայր,—դարձավ նա դեպի Գրիգորը, հաշտեցուցիչ, համոզիչ ձայնով,— դու գիտես, որ մեր Կարոն լուրթերական է, ՝է՛հ, Ավետիքն էլ սրա վարժապետն է: Հիմա սրանք որ հարցնում են, թէ ճանաչո՞ւմ ես Կարոյի հյուրին, կամենում են ասել՝