«Էջ:Հայկական Սովետական Հանրագիտարան (Soviet Armenian Encyclopedia) 11.djvu/611»–ի խմբագրումների տարբերություն
Պիտակ՝ Հետ շրջել |
|||
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Խնդրահարույց | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
խմբավում են, որոնցից յուրաքանչյուրին տրվում է որոշակի որակավորման տարիֆային կարգ։ Արտադրության ճյուղերի մեծ մասում բոլոր աշխատանքներն ըստ որակավորման աստիճանի բաժանվում են վեց կարգի։ Տ․ ա․ համարը ցույց է տալիս, թե որակավորման որ խմբին է այն պատկանում։ Պարզ աշխատանքները վերագրվում են առաջին տարիֆային կարգին։ Ըստ աշխատանքի բարդացման աստիճանի բարձրանում է նաև դրա տարակարգի համարը։ Այն աշխատանքները, որոնք վերագրվում են ավելի բարձր տարիֆային կարգերի և հետևաբար պահանջում են ավելի որակավորված աշխատանքի ծախսումներ, առավել բարձր են վարձատրվում։ |
|||
վում են, որոնցից յուրաքանչյուրին տըր– |
|||
Տեխնոլոգիապես համասեռ աշխատանքների բարդության աստիճանը սահմանվում է վերլուծական մեթոդով։ Դրա համար աշխատանքային պրոցեսը տրոհում են առանձին ֆունկցիաների՝ աշխատանքի նախապատրաստման, աշխատանքային պրոցեսի իրականացման, սարքավորումների կառավարման (սպասարկման), կատարման հուսալիության ապահովման և այլն, որոնցից յուրաքանչյուրը գնահատվում է բալային համակարգով։ Կոնկրետ աշխատանքի վերագրումն այս կամ այն տարակարգին իրականացվում է բոլոր ֆունկցիաների գծով հավաքած բալերի գումարի հաշվառմամբ։ Եթե աշխատանքները տարբերվում են կատարման տեխնոլոգիայով, ապա դրանց ճիշտ գնահատման համար փորձարարական մեթոդով որոշվում է որոշակի բարդության աշխատանքի կատարման ունակություններ և որակավորում ձեռք բերելու համար անհրաժեշտ ժամանակի քանակը։ {{Աջաթև|Վ․ Կարապետյան}} |
|||
վում է որոշակի որակավորման տարիֆա– |
|||
յին կարգ։ Արտադրության ճյուղերի մեծ |
|||
մասում բոլոր աշխատանքներն ըստ որա– |
|||
կավորման աստիճանի բաժանվում են վեց |
|||
կարգի։ Տ․ ա․ համարը ցույց է տալիս, |
|||
թե որակավորման որ խմբին է այն պատ– |
|||
կանում։ Պարզ աշխատանքները վերագըր– |
|||
վում են առաջին տարիֆային կարգին։ |
|||
Ըստ աշխատանքի բարդացման աստի– |
|||
ճանի բարձրանում է նաև դրա տարակար– |
|||
գի համարը։ Այն աշխատանքները, որոնք |
|||
վերագրվում են ավելի բարձր տարիֆա– |
|||
յին կարգերի և հետևաբար պահանջում են |
|||
ավելի որակավորված աշխատանքի ծախ– |
|||
սումներ, առավել բարձր են վարձատըր– |
|||
վում։ |
|||
Տեխնոլոգիապես համասեռ աշխատանք– |
|||
ների բարդության աստիճանը սահման– |
|||
վում է վերլուծական մեթոդով։ Դրա համար |
|||
աշխատանքային պրոցեսը տրոհում են |
|||
առանձին ֆունկցիաների՝ աշխատանքի |
|||
նախապատրաստման, աշխատանքային |
|||
պրոցեսի իրականացման, սարքավորում– |
|||
ների կառավարման (սպասարկման), կա– |
|||
տարման հուսալիության ապահովման ևն, |
|||
որոնցից յուրաքանչյուրը գնահատվում է բալային համակարգով։ Կոնկրետ աշխա– |
|||
տանքի վերագրումն այս կամ այն տարա– |
|||
կարգին իրականացվում է բոլոր ֆունկ– |
|||
ցիաների գծով հավաքած բալերի գումարի |
|||
հաշվառմամբ։ Եթե աշխատանքները տար– |
|||
բերվում են կատարման տեխնոլոգիայով, |
|||
ապա դրանց ճիշտ գնահատման համար |
|||
փորձարարական մեթոդով որոշվում է որոշակի բարդության աշխատանքի կա– |
|||
տարման ունակություններ և որակավո– |
|||
րում ձեռք բերելու համար անհրաժեշտ |
|||
ժամանակի քանակը։ Վ․ Կարապետյան |
|||
ՏԱՐԱՁԵՎՈՒԹՅՈՒՆ, տես |
'''ՏԱՐԱՁԵՎՈՒԹՅՈՒՆ''', տես ''Ալորուցիա''։ |
||
'''ՏԱՐԱՃՈՒՄ''' {{լայն|բջիջների և հյուսվածքների սնուցախանգարում}}, {{լայն|դիստրոֆիա}} (հուն δυσ - բառի դրական իմաստը բացասող նախածանց և τροφή – սնունդ, սնուցում), {{լայն|դեգեներացիա}} (լատ․ degenerare – այլասերվել, կազմափոխվել), ախտաբանական պրոցես, որն առաջանում է նյութափոխանակության խանգարման հետևանքով և բնորոշվում է հյուսվածքներում նյութափոխանակության քանակապես և |
|||
ՏԱՐԱՃՈՒՄ բջիջների և հյուս– |
|||
որակապես փոփոխված արգասիքների առաջացմամբ։ Տարաճումն ընկած է մի շարք հիվանդությունների զարգացման հիմքում։ Տարաճման զարգացման հիմնական մեխանիզմներից են․ ինֆիլտրացումը (ներսփռումը) (օրինակ, նեֆրոզների դեպքում երիկամների խողովակիկների էպիթելի ինֆիլտրացումը սպիտակուցով, աթերոսկլերոզի |
|||
վածքների, սնուցախանգա– |
|||
դեպքում զարկերակների ներքին թաղանթների ինֆիլտրացումը լիպոիդներով), աղավաղված սինթեզը (օրինակ, հեմոմելանինի սինթեզը մալարիայի դեպքում), |
|||
րում, դիստրոֆիա (հուն, биа– |
|||
տրանսֆորմացումը (ճարպերի և ածխաջրերի փոխակերպումը սպիտակուցների կամ սպիտակուցների և ածխաջրերի փոխակերպումը ճարպերի), կազմալուծումը (բջջաթաղանթների լիպոպրոտեիդների քայքայումը, օրինակ, աորտայի առաձգական թելերի քայքայումը սիֆիլիսի ժամանակ)։ Տարաճման են հանգեցնում արյան և ավշի շրջանառության կամ նյարդավորման խանգարումները, հիպօքսիան, վարակիչ հիվանդությունները, թունավորումները, ֆերմենտային և նյութափոխանակության այլ խանգարումները։ Ըստ նյութափոխանակության խանգարման գերակշռող ձևի տարաճումը լինում է սպիտակուցային, ճարպային, ածխաջրային և հանքային։ Խանգարված փոխանակության մորֆոլոգիական դրսևորումները կարող են հայտնաբերվել հիմնականում բջիջներում, դրանցից դուրս կամ հավասարաչափ բջջային և միջբջջային նյութում։ Այդ պատճառով էլ տարբերում են պարենքիմային, մեզենքիմային և խառը տարճումներ։ Տարաճումը կարող է ունենալ ընդհանուր |
|||
բառի դրական իմաստը բացասող նախա– |
|||
ծանց և трофт^ – սնունդ, սնուցում), դ ե– |
|||
գեներացիա (< լատ․ degenerare – |
|||
այլասերվել, կազմափոխվել), ախտաբա– |
|||
նական պրոցես, որն առաջանում է նյու– |
|||
թափոխանակության խանգարման հետե– |
|||
վանքով և բնորոշվում է հյուսվածքներում |
|||
նյութափոխանակության քանակապես և |
|||
որակապես փոփոխված արգասիքների |
|||
առաջացմամբ։ Տ․ ընկած է մի շարք հի– |
|||
վանդությունների զարգացման հիմքում։ |
|||
Տ–ման զարգացման հիմնական մեխանիզմ– |
|||
ներից են․ ինֆիլարացումը (ներսփռումը) |
|||
(օրինակ, նեֆրոզների դեպքում երիկամ– |
|||
ների խողովակիկների էպիթելի ինֆիլւո– |
|||
րացումը սպիտակուցով, աթերոսկլերոզի |
|||
դեպքում զարկերակների ներքին թաղանթ– |
|||
ների ինֆիլտրացումը լիպոիդներով), |
|||
աղավաղված սինթեզը (օրինակ, հեմոմե– |
|||
լանինի սինթեզը մալարիայի դեպքում), |
|||
տրանսֆորմացումը (ճարպերի և ածխա– |
|||
ջրերի փոխակերպումը սպիտակուցների |
|||
կամ սպիտակուցների և ածխաջրերի փո– |
|||
խակերպումը ճարպերի), կազմալուծումը |
|||
(բջջաթաղանթների լիպոպրոտեիդների |
|||
քայքայումը, օրինակ, աորտայի առաձ– |
|||
գական թելերի քայքայումը սիֆիլիսի ժա– |
|||
մանակ)։ Տ–ման են հանգեցնում արյան և ավշի շրջանառության կամ նյարդավորման |
|||
խանգարումները, հիպօքսիան, վարակիչ |
|||
հիվանդությունները, թունավորումները, |
|||
ֆերմենտային և նյութափոխանակության |
|||
այլ խանգարումները։ Ըստ նյութափոխա– |
|||
նակության խանգարման գերակշռող ձևի |
|||
Տ․ լինում է սպիտակուցային, ճարպային, |
|||
ածխաջրային և հանքային։ Խանգարված |
|||
փոխանակության մորֆոլոգիական դըր– |
|||
սևորումները կարող են հայտնաբերվել |
|||
հիմնականում բջիջներում, դրանցից դուրս |
|||
կամ հավասարաչափ բջջային և միջբջջա– |
|||
յին նյութում։ Այդ պատճառով էլ տարբե– |
|||
րում են պարենքիմային, մեզենքիմային և |
|||
խառը S․։ Տ․ կարող է ունենալ ընդհանուր |
|||
(համակարգային) և տեղային բնույթ։ |
(համակարգային) և տեղային բնույթ։ |
||
Սպիտակուցային Տ․ (դիսպրո– |
|||
տեինոզը) զարգանում է բջիջներում կամ |
|||
միջբջջային նյութում ախտաբանական |
|||
սպիտակուցների ներդրման, սպիտակուց– |
|||
ների այլափոխված սինթեզի կամ հյուս– |
|||
վածքային կառուցվածքների քայքայման |
|||
հետևանքով։ Բջջային սպիտակուցային |
|||
Տ․ լինում է հատիկավոր կամ պարենքի– |
|||
մային (լյարդի, երիկամների ֆունկցիո– |
|||
նալ հյուսվածքի վւոփոխությունները), |
|||
հիալինակաթիլային (բջջի ներսում հիա– |
|||
լինի կուտակում գնդի կամ կաթիլի ձևով), |
|||
ջրգողային (բջջապլազմայում կամ կորի– |
|||
զում հեղուկի կաթիլների առաջացումը) և |
|||
եղջերային։ Արտաբջջային Տ–ման շար– |
|||
քին են դասվում մուկոիդ ուռչեցումը, ֆիբ– |
|||
րինոիդ փոփոխությունները (տարասեռ |
|||
նյութի՝ ֆիբրինոիդի կուտակումները, |
|||
որոնց ձևավորմանը մասնակցում են շա– |
|||
րակցական հյուսվածքի բոլոր տարրերը |
|||
և արյան սպիտակուցները), հիալինոզը և ամիլոիդոզը։ Խառը դիսպրոտեինոզները |
|||
կազմում են Տ–ման մեծ խումբ, որոնք |
|||
առաջանում են քրոմոպրոտեիդների (հե– |
|||
մոսիդերոզ, հեմոմելանոզ, դեղնախտ, |
|||
պորֆիրիններ ևն), նուկլեոպրոտեիդնե– |
|||
րի (պոդագրա, միզաթթվային ինֆարկտ) և գլիկոպրոտեիդների (ւորձային և կոլոի– |
|||
դային Տ․) փոխանակության խանգարում– |
|||
ների հետևանքով։ Լորձային Տ․ առաջա– |
|||
նում է էպիթելում և շարակցական հյուս– |
|||
վածքում (էպիթելային բջիջներն սկսում |
|||
են արտադրել լորձանման նյութ՝ մուկոիդ և լորձ՝ մուցին, այնուհետև մահանում են և քայքայվում, պրոցեսը բնորոշ է լորձա– |
|||
թաղանթների բորբոքումներին, շարակցա– |
|||
կան հյուսվածքի լորձային Տ․ առավել |
|||
արտահայտված է ուռուցքների դեպքում։ |
|||
Կոլոիդային Տ․ զարգանում է գեղձերում |
|||
(վահանագեղձ, հիպոֆիզ) և բնորոշվում |
|||
է կոլոիդի ավելցուկային արտադրությամբ, |
|||
գեղձի բջիջների մահացմամբ և կոլոիդով |
|||
հյուսվածքների հագեցմամբ։ |
|||
ճարպային Տ․ կամ լ ի պ ի դ ո զ– |
|||
ն և ր, բնորոշվում են ճարպային դեպո– |
|||
յում ճարպի քանակության փոփոխություն– |
|||
ներով և լիպիդների առաջացմամբ այնտեղ, |
|||
ուր սովորաբար չեն լինում, հյուսվածք– |
|||
ներում ու բջիջներում լիպիդների քանա– |
|||
կի ու որակի փոփոխություններով։ ճար– |
|||
պային հյուսվածքի քանակության ընդ– |
|||
հանուր նվազումը բնորոշ է կախեքսիային |
|||
(հյուծվածություն), տեղայինը՝ մարմնի |
|||
տարբեր մասերի ճարպային հյուսվածքի |
|||
ատրռֆիային։ ճարպի պաշարի ընդհա– |
|||
նուր ավելացումը հանգեցնում է ճարպա– |
|||
կալման, տեղային կուտակումը լինում է |
|||
ֆունկցիոնալ հյուսվածքների կամ օրգա– |
|||
նի սնուցախանգարման դեպքում, երբ այն |
|||
փոխարինվում է ճարպային հյուսվածքով և Դերկումի հիվանդության (Դերկումի |
|||
լիպոմատոզ) ժամանակ, երբ առաջանում |
|||
են առանձին կամ տարածուն ճարպային |
|||
հանգույցներ։ Բջջապլազմայի ւիպոիդնե– |
|||
րի վւոխանակության խանգարումն առա– |
|||
ջանում է առավել հաճախ, հանդիպում է պարենքիմատոզ օրգաններում (սրտա– |
|||
մկան, լյարդ, երիկամներ), հազվադեպ |
|||
ռետիկուլաէնդոթելային համակարգում՝ |
|||
լիպոիդների տարբեր տեսակների կու– |
|||
տակմամբ։ Արյան անոթների արտաբջջա– |
|||
յին ճարպային Տ․ աթերոսկ չերողի հիմքն |
|||
է կազմում։ |
|||
Ածխաջրային Տ–մանն են վերա– |
|||
բերում բազմաշաքարների, մուկոբազ– |
|||
մաշաքարների և գլիկոպրոտեիդների փո– |
|||
խանակության խանգարումները։ Կարեոր |
|||
նշանակություն ունի գլիկոգենի փոխա– |
|||
նակության խանգարումը։ Արտահայտվում |
|||
է շաքարային հիվանդության ժամանակ, |
|||
երբ գլիկոգենի հյուսվածքային պաշար– |
|||
ները խիստ նվազում են և գլիկոգենոզնե– |
|||
րի դեպքում, երբ գլիկոգենի ավելցուկա– |
|||
յին քանակությունը կուտակվում է լյար– |
|||
դում, սրտում, երիկամներում, կմախքա– |
|||
յին մկաններում։ |
|||
հանքային Տ․ բնորոշվում է կա– |
|||
լիումի, կալցիումի, երկաթի և պղնձի փո– |
|||
խանակության խանգարումներով։ Արյան |
|||
մեջ և հյուսվածքներում կալիումի փոխա– |
|||
նակության խանգարումը նկատվում է ադիսոնրսն հիվանդության և քրոնիկա– |
|||
կան երիկամային անբավարարության |
|||
դեպքում։ Կալցիումի փոխանակության |
|||
խանգարումը կամ կրային Տ․ բնորոշվում |
|||
է հյուսվածքներում կրային պինդ զանգ– |
|||
վածի նստվածքի առաջացմամբ։ Տարբե– |
|||
րում են մետաստատիկ, տարաճական և մետաբոլիկ հյուսվածքային կրակալում– |
|||
ներ։ Երկաթի փոխանակության խանգա– |
|||
րումները կապված են հեմոգլոբինոգենա– |
|||
յին պիգմենտների (քրոմոպրոտեիդներ) |
|||
հետ և արտահայտվում են հեմոսիդերո– |
|||
զով (մաշկում և ներքին օրգաններում |
|||
հեմոսիդերինի մուգ դարչնագույն բծերի |
|||
առաջացմամբ) և հեմոքրոմատոզով [մե– |
|||
լանոդերմիա, պիգմենտային ցիռՈզ, բրոն– |
|||
զային միզահյուծություն (դիաբետ)], |
|||
որոնք բնորոշվում են մաշկում, ենթա– |
|||
ստամոքսային գեղձում, ավշային հան– |
|||
գույցներում մելանինի, հեմոսիդերինի, |
|||
հեմոֆուսցինի կուտակմամբ։ Վերջիննե– |
|||
րիս քայքայմանը զուգընթաց ֆունկցիո– |
|||
նալ ակտիվ հյուսվածքը փոխարինվում է շարակցականով (սպիացում)։ Պղնձի փո– |
|||
խանակության խանգարումն ուղեկցվում |
|||
է լյարդ–ուղեղային Տ–ով, որի դեպքում |
|||
պղինձը կուտակվում է լյարդում, երիկամ– |
|||
ներում, գլխուղեղում, եղջերաթաղանթում։ |
|||
Տ–ման զարգացման մեխանիզմներն |
|||
ուսումնասիրվում են հյուսվածքաքիմիա– |
|||
յի, էլեկտրոնային մանրադիտման, հյուս– |
|||
վածասպեկտրագրության մեթոդներով։ |
|||
Գրկ․ С еров В․ В․, Дистрофия, в кн․։ |
|||
Струков А․ И․, Общая патология че– |
|||
ловека, М․, 1983․ Ա․Բեգւարյան |
|||
{{լայն|Սպիտակուցային տարաճում}} (դիսպրոտեինոզը) զարգանում է բջիջներում կամ միջբջջային նյութում ախտաբանական սպիտակուցների ներդրման, սպիտակուցների այլափոխված սինթեզի կամ հյուսվածքային կառուցվածքների քայքայման հետևանքով։ Բջջային սպիտակուցային տարճումը լինում է հատիկավոր կամ պարենքիմային (լյարդի, երիկամների ֆունկցիոնալ հյուսվածքի փոփոխությունները), հիալինակաթիլային (բջջի ներսում հիալինի կուտակում գնդի կամ կաթիլի ձևով), ջրգողային (բջջապլազմայում կամ կորիզում հեղուկի կաթիլների առաջացումը) և եղջերային։ Արտաբջջային տարաճման շարքին են դասվում մուկոիդ ուռչեցումը, ֆիբրինոիդ փոփոխությունները (տարասեռ նյութի՝ ֆիբրինոիդի կուտակումները, որոնց ձևավորմանը մասնակցում են շարակցական հյուսվածքի բոլոր տարրերը և արյան սպիտակուցները), հիալինոզը և ամիլոիդոզը։ Խառը դիսպրոտեինոզները կազմում են տարաճման մեծ խումբ, որոնք առաջանում են քրոմոպրոտեիդների (հեմոսիդերոզ, հեմոմելանոզ, դեղնախտ, պորֆիրիններ և այլն), նուկլեոպրոտեիդների (պոդագրա, միզաթթվային ինֆարկտ) և գլիկոպրոտեիդների (լորձային և կոլոիդային տարաճում) փոխանակության խանգարումների հետևանքով։ Լորձային տարաճումը առաջանում է էպիթելում և շարակցական հյուսվածքում (էպիթելային բջիջներն սկսում են արտադրել լորձանման նյութ՝ մուկոիդ և լորձ՝ մուցին, այնուհետև մահանում են և քայքայվում, պրոցեսը բնորոշ է լորձաթաղանթների բորբոքումներին, շարակցական հյուսվածքի լորձային տարաճումն առավել արտահայտված է ուռուցքների դեպքում։ Կոլոիդային տարաճումը զարգանում է գեղձերում (վահանագեղձ, հիպոֆիզ) և բնորոշվում է կոլոիդի ավելցուկային արտադրությամբ, գեղձի բջիջների մահացմամբ և կոլոիդով հյուսվածքների հագեցմամբ։ |
|||
ՏԱՐԱՄԻՏՈՒԹՅՈՒՆ վեկտորական |
|||
դաշտի, a(M)վեկտnրшկшն դաշտի Տ․ |
|||
{{լայն|Ճարպային տարաճում}} կամ {{լայն|լիպիդոզներ}}, բնորոշվում են ճարպային դեպոյում ճարպի քանակության փոփոխություններով և լիպիդների առաջացմամբ այնտեղ, ուր սովորաբար չեն լինում, հյուսվածքներում ու բջիջներում լիպիդների քանակի ու որակի փոփոխություններով։ Ճարպային հյուսվածքի քանակության ընդհանուր նվազումը բնորոշ է կախեքսիային (հյուծվածություն), տեղայինը՝ մարմնի տարբեր մասերի ճարպային հյուսվածքի ատրռֆիային։ Ճարպի պաշարի ընդհանուր ավելացումը հանգեցնում է ճարպակալման, տեղային կուտակումը լինում է ֆունկցիոնալ հյուսվածքների կամ օրգանի սնուցախանգարման դեպքում, երբ այն փոխարինվում է ճարպային հյուսվածքով և Դերկումի հիվանդության (Դերկումի |
|||
(*, y, z) կետում diva=dP/dx+dQ/dy+ |
|||
լիպոմատոզ) ժամանակ, երբ առաջանում են առանձին կամ տարածուն ճարպային հանգույցներ։ Բջջապլազմայի ''լիպոիդների'' փոխանակության խանգարումն առաջանում է առավել հաճախ, հանդիպում է պարենքիմատոզ օրգաններում (սրտամկան, լյարդ, երիկամներ), հազվադեպ ռետիկուլաէնդոթելային համակարգում՝ լիպոիդների տարբեր տեսակների կուտակմամբ։ Արյան անոթների արտաբջջային ճարպային տարաճումն ''աթերոսկլերոզի'' հիմքն է կազմում։ |
|||
{{լայն|Ածխաջրային տարաճմանն}} են վերաբերում բազմաշաքարների, մուկոբազմաշաքարների և գլիկոպրոտեիդների փոխանակության խանգարումները։ Կարևոր նշանակություն ունի գլիկոգենի փոխանակության խանգարումը։ Արտահայտվում է ''շաքարային հիվանդության'' ժամանակ, երբ գլիկոգենի հյուսվածքային պաշարները խիստ նվազում են և գլիկոգենոզների դեպքում, երբ գլիկոգենի ավելցուկային քանակությունը կուտակվում է լյարդում, սրտում, երիկամներում, կմախքային մկաններում։ |
|||
{{լայն|Հանքային տարաճում}}ը բնորոշվում է կալիումի, կալցիումի, երկաթի և պղնձի փոխանակության խանգարումներով։ Արյան մեջ և հյուսվածքներում կալիումի փոխանակության խանգարումը նկատվում է ադիսոնյան հիվանդության և քրոնիկական երիկամային անբավարարության դեպքում։ Կալցիումի փոխանակության խանգարումը կամ կրային տարաճումը բնորոշվում է հյուսվածքներում կրային պինդ զանգվածի նստվածքի առաջացմամբ։ Տարբերում են մետաստատիկ, տարաճական և մետաբոլիկ հյուսվածքային կրակալումներ։ Երկաթի փոխանակության խանգարումները կապված են հեմոգլոբինոգենային պիգմենտների (քրոմոպրոտեիդներ) հետ և արտահայտվում են հեմոսիդերոզով (մաշկում և ներքին օրգաններում հեմոսիդերինի մուգ դարչնագույն բծերի առաջացմամբ) և հեմոքրոմատոզով [մելանոդերմիա, պիգմենտային ցիռոզ, բրոնզային միզահյուծություն (դիաբետ)], որոնք բնորոշվում են մաշկում, ենթաստամոքսային գեղձում, ավշային հանգույցներում մելանինի, հեմոսիդերինի, հեմոֆուսցինի կուտակմամբ։ Վերջիններիս քայքայմանը զուգընթաց ֆունկցիոնալ ակտիվ հյուսվածքը փոխարինվում է շարակցականով (սպիացում)։ Պղնձի փոխանակության խանգարումն ուղեկցվում է լյարդ–ուղեղային տարաճումով, որի դեպքում պղինձը կուտակվում է լյարդում, երիկամներում, գլխուղեղում, եղջերաթաղանթում։ Տարաճման զարգացման մեխանիզմներն ուսումնասիրվում են հյուսվածքաքիմիայի, էլեկտրոնային մանրադիտման, հյուսվածասպեկտրագրության մեթոդներով։ |
|||
''Գրկ․'' {{լայն|Серов В․ В․}}, Дистрофия, в кн․։ {{լայն|Струков А․ И․}}, Общая патология человека, М․, 1983․ {{Աջաթև|Ա․ Բեգարյան}} |
|||
'''ՏԱՐԱՄԻՏՈՒԹՅՈՒՆ''' {{լայն|վեկտորական դաշտի}}, a(M)վեկտորական դաշտի տարամիտում (x, y, z) կետում diva=dPŞδP/δx+δQ/δy+ |