«Էջ:Muratsan, vol. 1.djvu/319»–ի խմբագրումների տարբերություն

և մեր ձեռքը տալ։ արարողները» շատ թույլ միջոցներ են՛չպատվի» սեփականությունը պաշտպանելու համար, մանվանդ, որ նրանք շատ անգամ ծառայում են իբր զենք հենց ա՛յն մարդկանց ձեռքում, որոնք «վարկի» և «պատվի» դողությամբ են ապրում։ Նյութական հարստություն պաշտպանելու գործն ավելի դյուրին է, քան բարոյական հարստության։ Առաջինի համար բավական են երկու զորեղ բազուկներ և մի փայլուն սուր, նյութական հարստությունը մեր տան մեջ, մեր առջևն է. հափշտակողին միհարված, և դատաստանը վերջացած է։ Իսկ բարոյական հարստությունը..․ ավաղնամեր ձեռքում չէ. նա գտնվում է հասարակաց կարծիքի հրապարակի վրա։ Շատ անդամ ճարպիկ սրիկաներ գողանում են նրան առանց մեր գիտության. և հենց այն րոպեին(երբ մենք պաշտպանում ենք նրան կարծել ով, թե նա մերձեռքում, մեր գրկումն է, նա հրապարակի վրա վաճառքի է հանվում...

Հասարակաց կարծիքը չէ որոնում ավազակներին, չէ պատժում մեր բարոյական հարստությունը գաղտագողի հափըջտակողներին.միայն մի բան գիտե. նա դատավոր է նստում մեր գլխին և դատապարտում է մեզ, Որ մենք մեր«վարկը» և «պատիվը» կորցրինք... Իսկ ճշմարտոլթյուը « Օ՚հ, նա ամենից երկչոտ արարածն է։ Նա տեսնում է, թե ինչպես խորամանկները մեր շփոթությունը նկատելով անկյուններում ծիծաղում են, խեղկատակներն անխղճաբար ծաղրում են մեզ և ամբոխ քարեր է շպրտում մեզ վրա. նա տեսնում է այս ամենը, նա գիտե, որ մենք արդար ենք և դարձյալերկյուղից կծկվում է յուր գաղտնարանում, և լույս աշխարհգալիս միայն այն ժամանակ, երբ մենք արդեն ամբոխի կատաղի հարվածներից անշնչացած’ գլորված ենք գետնի վրա..

Ի՛նչ դարման ունին արդյոք բարոյագետներն այս ցավալի դրության համար, իհարկե ոչինչ...