Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 4.djvu/418

նկատմամբ, նա ձեռք բերեց բազմաթիվ թշնամիներ։ Իր հետ ապա գործունեության ընթացքում, Ֆոքսը որպես օպոզիցիայի աոաշնորղ, աոաջարկեց վերացնել Ամեր իկալում ստրկավաճառությունը, լրիվ ազատություն տալ մամուլին։ Ֆրանսիական հեղափոխությունը Ֆոքսը որակեց որպես ոհամաշխարհային պատմության խոշորազույն և չավագույն իրադարձություն» և կոչ էր անում խաղաղություն կնքել Ֆրանսիայի հետ։Նալրանդյանը Ֆորսի նամակի տեքստը վերցրել է ոԿոլոկոլի» 1859 թ. դեկտեմբերի 1-ի համարից, որտեդ Գերցենը այդ նամակի օդնությամր պատասխանել էր ոմն Ելադինի, նրա Բեոլինոլմ հր ատարակած հայհոյանքներով լեցուն ոԻսկանդիր-Գերցեն»դրբի կապակցությամբ։ Այս փաստը աոաջին անդամ նկատել է Մ. Մխիթարյանը (տե՛ս Մ. Մխիթարյան,օՀյուսիսափայլ» ամսագիրը», Ե./ 1958, էջ 197)։ Էջ 10, պետիտ տ. 4. clfbq հղած հյուրասիրաթյամթ մեք ավելի երշանիկ ենք, քան թե այն արկածախնդիր կրոնավորը...»— Ակնարկը վերարերում է Խորեն Գալֆայանին, որը հայտնի էր իր սիրային արկածներով և այդ ընթացքում մեկնել էր Թեոդոսիա, Խալիպյան դպրոցում պաշտոնավարելոլ համար։Էջ 11, տ. 6. «Որշափ ևս դրվածքի սկզբում գործ զնե սլ. Յամուոհյանբ. յար նըվ իրական վեր ացյալ և թանձրացյալ թաոերբ, անշուշտ, կամելով վարազո^լ «յրելու շարժառիթը...»— Ակնարկում է իր * Հրաշափառ խայտառակությոմւ» հոդվածի դեմ Տամոլոճյանի դրած tԽայտառակության քննությունը» հոդվածի հետևյալ տողերը. *վարճոլթյուններ ալ այն է Որ' թե որ այս անունը մենք մեզնե նույն հոդվածին վրա դնե- յոլ ըլլայինք նե' հոդվածին հեղինակն ալ կողմնակի կերպով մը խայտառակ անվանած պիտի րլյայինք, որ մեզի ծանր է, որովհետև մեր հակաճառություններդ մեջ երբեք թանձրացյալի, այսինքն մեզ դեմ խոսող անձին դեմ խոսիլ չենք ախորժիր, միշտ կնա֊ յինք որ խոսքերնոլս նպատակը վերացյալը ըւլա, այսինքն ընդդիմախոս հեղինակին միտքը և խոսքը»։ (էՄեղոլյ, 1861, հունվարի 31, М 123)։ Էյ 11, տ. 9. «...Գրվածքի հետնությունն է Գոզոսը պաշտպանել...» — Կտուց անա¬ պատի վանահայր և Վասպոլրական գավառի առաջնորդության ձգտող Պողոս վարդա¬ պետի չարագործությունների նկարագրությունները ոՄեղոլում» սկսեցին երևան գալ դեռևս 1859 թվականից, 1859 թ. դեկտեմբերի 10-ին (М 34) Սվաճյանը ոնարեկա վանքին դպրոցը» հոդվածոս! արդեն ներկայացնում է Պողոս վարդապետի տդիտու- թյոձն ու դաժանությունը, որի հրամանով փակվել էր նարեկա վանքի դպրոցը, Այնու¬ հետև ոՄեղուի» 1860 թ. մարտի 10-ին (М 91)-ում ծանուցումներ են տպվեէ ժողովրդի մեջ Պողոս վարդապետի մասին եղած ձեոագիր հայտարարությունների մասին, որտեղ մանրամասնորեն նկարագրված են հիշյալ անարժան կրոնավորի կատարած չարագոր¬ ծությունները, I860 թ. հունիսի 10-ին (М 100) 'Հանցի Պողոս վարդապետը» հոդվա¬ ծում Սվաճյանը խոսում է Պողոս վարդապետի այն չարագուշակ դերի մասին, որ ձըգ- տեէով ստանալ Վասպոլրականի առաջնորդությունը, զանազան ստոր միջոցներով իրար դեմ է հանում գավառի բնակչությանը, Գրգելով գավառի բրդերին' թալանելոլ գյու¬ ղացիների անասունները, նա իբր կարողանում է ետ վերադարձնեյ դրանք իրենց տե¬ րերին և շահել նրանց համակրությունը, 1860 թ. հունիսի 30-ին (Н 101), 'Հանեցոց գործը» հոդվածում, Սվաճյանը դարձյալ խոսում է այն մասին, որ պատճառ դաոնա¬ լով եղրայրասպան կռիվների, Պողոո վարդապետը Հանից փախել է Պոլիս և աշխատում է այնտեղ դչռխ բերել իր առաջնորդության խնդիրը։ Հոկտեմբերի 10-ին (М 112) 'Մեղուն» ծանուցում է, որ Ազգային քաղաքական ժողովը խառը հանձնաժողովին է հանձնել Պողոո վարդապետի վրա եղած ամբաստանությունները քննելու և որ այղ 418