«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/168»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Poemx||<poem>Անտառիցը նա զատված,
-Անտառիցը նա զատված, {{տող|20}} Մարդու կացնից ազատված, Դեռ կանգնած է և շոգին Հով է տալիս մրշակին. Իսկ նրանից ոչ հեռու Մի լեռնային պարզ առու Դուրս գալով մութ ծմակից Խոխոջում է փրփրալից։ Սակայն շատ չէ նա խորին. Այն առվակում կեսօրին, Երբ որ տապից նեղանում, {{տող|30}} Դնում էինք լողան ում.
+{{Տող|20}} Մարդու կացնից ազատված,
-Խաղում էինք, վազվըղում, Գույն-գույն մանրիկ ավազումդ Եվ մեր ճիչը մտնկական Միանալով մի առ ժամ Այն վտակի աղմուկին Խաղաղանիստ, խուլ հովտին Կենդանություն էր տալիս։ Ա՛խ, ո՜րքան էր դյուր գալիս,. Երբ որ տկլոր խումբը մեր {{տող|40}} Աղաղակով վաղում էր Թիթեռնիկի ետևից, Որ թռչում էր թփերից… Եվ միշտ հոգնած ժամանակ Հանգչում էինք ծառի տակ։
+Դեռ կանգնած է և շոգին
+Հով է տալիս մրշակին.
+Իսկ նրանից ոչ հեռու
+Մի լեռնային պարզ առու
+Դուրս գալով մութ ծմակից
+Խոխոջում է փրփրալից։
+Սակայն շատ չէ նա խորին.
+Այն առվակում կեսօրին,
+Երբ որ տապից նեղանում,
+{{Տող|30}} Գնում էինք լողանում.
+Խաղում էինք, վազվըզում,
+Գույն-գույն մանրիկ ավազում,
+Եվ մեր ճիչը մանկական
+Միանալով մի առ ժամ
+Այն վտակի աղմուկին
+Խաղաղանիստ, խուլ հովտին
+Կենդանություն էր տալիս։
+Ա՜խ, ո՜րքան էր դյուր գալիս,.
+Երբ որ տկլոր խումբը մեր
+{{Տող|40}} Աղաղակով վազում էր
+Թիթեռնիկի ետևից,
+Որ թռչում էր թփերից…
+Եվ միշտ հոգնած ժամանակ
+Հանգչում էինք ծառի տակ։
 {{Կենտրոն|III}}
-Այն Ժամանակ այնտեղ կար Այժմ կորած շիրմաքար. Իմ քույրերս նրա մասին Այսպիսի բան ինձ ասին.— «Այս քարի տակ մամռոտած {{տող|50}} Սիրուն Մարոն է թաղած։ Ժիր էր նա և ղյուրեկան.
+Այն Ժամանակ այնտեղ կար
+Այժմ կորած շիրմաքար.
+Իմ քույրերս նրա մասին
+Այսպիսի բան ինձ ասին.—
+«Այս քարի տակ մամռոտած
+{{տող|50}} Սիրուն Մարոն է թաղած։
+Ժիր էր նա և դյուրեկան.
+</poem>|}}