«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/177»–ի խմբագրումների տարբերություն

Pywikibot touch edit
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>{{Կենտրոն|ԼՈՌԵՑԻ ՍԱՔՈՆ}}
Լ Ո Ո՝ Ե Ց Ի ՍԱՔՈՆ
{{Կենտրոն|(էջ 15)}}
(էշ Պ
Աոաջին տարբերակ (ԲԱ I) ԼՈՌԵՑԻ ՍԱՔՈՆ I
{{Կենտրոն|Աոաջին տարբերակ (ԲՄ I)}}
{{Կենտրոն|ԼՈՌԵՑԻ ՍԱՔՈՆ}}
Խոր ձորի միջին ահա մի տնակ* Այնտեղ այս գիշեր Սաքոն է մենակ. Հովիվ է Աաքոն, ունի մի ընկեր, Տուն է ուղարկել նրան այս գիշեր, Այնինչ համկալը հենց առավոտը Ղեսլի սարերը քշեց յուր հոտր։
'''{{Կենտրոն|I}}'''
II
Խոր ձորի միջին ահա մի տնակ.
Ոչինչ, թե միայն է նրա փարախը, Աաքոյի համար ի՞նչ բան է վախը. Շատ անգամ միայն ձեռքի մահակով 10 Քշե/ է գայլերին ամբողջ ոհմակով. Ղող թուրքերին էլ մի ահ է տվել, Որ սիրտ չեն անում աչքներբ խփել, Եվ մեր գյուղացիք աներկյուղ հովվին Արժանի «իգիթ» անունը տվին։
Այնտեղ այս գիշեր Սաքոն է մենակ.
III
Հովիվ է Սաքոն, ունի մի ընկեր,
Ղեռ նոր ագամա մութը փարատված Եվ հորիզոնից դեռ կամա՜ց-կամաց
Տուն է ուղարկել նրան այս գիշեր,
Այնինչ համկալը հենց առավոտը
Դեպի սարերը քշեց յուր հոտը։
{{Կենտրոն|'''II'''}}
Ոչինչ, թե միայն է նրա փարախը,
Սաքոյի համար ի՞նչ բան է վախը.
Շատ անգամ միայն ձեռքի մահակով
{{տող|10}}Քշել է գայլերին ամբողջ ոհմակով.
Գող թուրքերին էլ մի ահ է տվել,
Որ սիրտ չեն անում աչքները խփել,
Եվ մեր գյուղացիք աներկյուղ հովվին
Արժանի «իգիթ» անունը տվին:
{{Կենտրոն|'''III'''}}
Դեռ նոր ադամա մութը փարատված,
Եվ հորիզոնից դեռ կամա՜ց-կամաց
</poem>|}}