«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/180»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Չսրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Բայց նրա Հոգին, երբեմն ան արգել, Երկինք ու գետինք կարող է գրկել։
Բայց նրա հոգին, երբեմն անարգել,
Երկինք ու գետինք կարող է գրկել։
{{Կենտրոն|V}}
V
Նրանց փարախում աստծու գիշերը* Հավաքվում ձորի ողջ մզղուրները, ՇՀուն ու պկուն խառնում են իրար, Խաղում են, ասում, խնղում միալար. Եվ նուրբ սուլոցը սրնգի հովվական 90 Խոսում է կարծես.— մին Հովվի նման Ոչխարի շանն է ձայն տալիս, կանչում, Մին էլ շան նման Հաջում, կլանչում։
Նրանց փարախում աստծու գիշերը
Հավաքվում ձորի ողջ մզդուրները,
Շհուն ու պկուն խառնում են իրար,
Խաղում են, ասում, խնդում միալար.
Եվ նուրբ սուլոցը սրնգի հովվական
{{Տող|90}}Խոսում է կարծես.— մին Հովվի նման
Ոչխարի շանն է ձայն տալիս, կանչում,
Մին էլ շան նման Հաջում, կլանչում։
Լսե՞լ ես, երբ լուռ գիշերվան ժամին Տերևներն զզույշ շարժում է քամին, Եվ կամ թե ճնշված լեռնային կիրճում Ոնց է ՀուսաՀատ Հողմր մռնչում։ Ակա՞նջ ես դրել, թե ոնց է երգում Առվակի կարկաչն անտառի խորքում* Լսե՞լ ես Հեզիկ խոխոջն աղբյուրի… 100 ԱՀա բնության այս ձայներից մի
Լսե՞լ ես, երբ լուռ գիշերվան ժամին
Տերևներն զզույշ շարժում է քամին,
Եվ կամ թե ճնշված լեռնային կիրճում
Ոնց է ՀուսաՀատ Հողմը մռնչում։
Ակա՞նջ ես դրել, թե ոնց է երգում
Առվակի կարկաչն անտառի խորքում
Լսե՞լ ես հեզիկ խոխոջն աղբյուրի…
{{Տող|100}}Ահա բնության այս ձայներից մի
Կազմած քաղցրալուր ներդաշնակություն Հնչում է իգիթ Սաքոյի շՀուն։ Ւսկ ընկերներից մեկր սրտալի Երգում է, կանչում ինչքան ձայն ունի։ Եվ մելամաղձոտ նրանց բայաթին Գովե ստ է տալիս վեՀանձն իգիթին, Կամ Հայրենիքի Հողին ու քարին, Սիրավառ կանչում սևաչյա յարին։ Եվ ամեն մի ձայն այն երգում այնքան 110 Պ արզ է և զորեղ, այնքան բնական,
Կազմած քաղցրալուր ներդաշնակություն
Հնչում է իգիթ Սաքոյի շհուն։
Իսկ ընկերներից մեկը սրտալի
Երգում է, կանչում ինչքան ձայն ունի։
Եվ մելամաղձոտ նրանց բայաթին
Գովեստ է տալիս վեհանձն իգիթին,
Կամ հայրենիքի հողին ու քարին,
Սիրավառ կանչում սևաչյա յարին։
Եվ ամեն մի ձայն այն երգում այնքան
{{տող|110}}Պարզ է և զորեղ, այնքան բնական,
Որ մարդ նույն ժամին, կարծես, սրտաթունդ Ելնում է, իջնում երկինք ու անդունդք Ապա խաղում են Հերթով կենդապար. Ետ-աոաջ վազում, ցատկում անդադար,
Որ մարդ նույն ժամին, կարծես, սրտաթունդ
Ելնում է, իջնում երկինք ու անդունդ:
Ապա խաղում են Հերթով կենդապար.
Ետ-աոաջ վազում, ցատկում անդադար,
174