«Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 4.djvu/290»–ի խմբագրումների տարբերություն

մեք չենք ճանաչում Սահմանադրություն, որ լոկ երկու նպատակով է

հառաջացած, նախ՝ ազգը ''սալթ անհավատ ընելու'', երկրորդ, ''տերության

Այս մի վասակյան մատնություն էր, մի մեհրուժանյան սուր, որշատ անգամ մերկացած լինելով, նաև տասն և վեց դար անցանելուցհետո վերստին քարշեցին ազդի ընդդեմ: Հայտնի է, թե տերություն ըառիթ ստացավ ներս մտանելու մեր ազգային ներքին գործերի մեջ. նորա ցանկությունն ևս այդ էր, իսկ խռովարարների և աղգի դավաճանների համար ամեն հնար սուրբ էր և շուն կարելի էր մատաղ առնել,