«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/196»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+<poem>Այսպիսի դեպքեր շա՜տ են պատահել,
-Այսպիսի դեպքեր շա տ են պատահել, Նույնիսկ Սաքոյին քանի՜սն են պատմեի.. Եվ հիշողությունն անցած օրերից. Նորա մանկության երեկոներից, Երբ նա քաջքերից վախենում էր դեռ, Ետ բերեց վաղուց մոռացած ձայներ. 280 Զայնե՛ ր ահալի, տխուր պա տ մ ութ յան Չար ոգիների արած չարության։ Տատի խոսքերբ նորա ականջին Ուրվաձայն, երկչոտ հնչեցին կրկին.—
+Նույնիսկ Սաքոյին քանի՜սն են պատմել...
-«Կասեն՝ Աաքո՛, մեզ մոտ արի, Արի մեզ մոտ հարսանիք. Տե՛ս, մենք ուրախ պար ենք գալի — Սիրուն, ջահել հարսն֊աղջիկ։
+Եվ հիշողությունն անցած օրերից.
-Ինձ մոտ արի, ձվածեղ անեմ, Ին ձ մոտ արի բլիթ տամ. 290 Ես քո հոքիրն… ես քո նանն եմ… Ես էլ ազիզ բարեկամ…
+Նորա մանկության երեկոներից,
-Աաքո , Սաքո , մեզ մոտ արի, էս աղջիկը տե՛ս ինչ լավն ա… Տե՛ս, ինչ ուրախ պար ենք գաւի — Տարա՛ նի նա , տարա նանա ..,»։
+Երբ նա քաջքերից վախենում էր դեռ,
-Եվ խոլ պատկերներ, տգեղ, այլանդակ, Անհեթեթ շարքով, խառներամ, անկարգ, Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց Երևութք եղան— անցնում են կամաց… 300 Անցն ում են դանդաղ ստվերների պես,
+Ետ բերեց վաղուց մոռացած ձայներ.
-Չար ժպիտներով, ժանտ ու սևերես… Աչքերր անթարթ կրրակին հառած Ծանրր է շնչում Սաքոն ահառած, Եվ առողջ կուրծքր լեռնական մարդու Ալեկոծ ում է կասկած ահարկու։
+{{տող|280}}Ձայնե՛ր ահալի, տխուր պատմության
+Չար ոգիների արած չարության։
+Տատի խոսքերը նորա ականջին
+Ուրվաձայն, երկչոտ հնչեցին կրկին.-
+«Կասեն՝ Աաքո՜, մեզ մոտ արի,
+Արի մեզ մոտ հարսանիք.
+Տե՛ս, մենք ուրախ պար ենք գալի-
+Սիրուն, ջահել հարսն֊աղջիկ։
+Ինձ մոտ արի, ձվածեղ անեմ,
+Ինձ մոտ արի բլիթ տամ.
+{{տող|290}}Ես քո հոքիրն... ես քո նանն եմ...
+Ես էլ ազիզ բարեկամ...
+Աաքո՜, Սաքո՜, մեզ մոտ արի,
+էս աղջիկը տե՛ս ինչ լավն ա…
+Տե՛ս, ինչ ուրախ պար ենք գալի-
+Տարա՛ նի նա՜, տարա նանա ...»։
+Եվ խոլ պատկերներ, տգեղ, այլանդակ,
+Անհեթեթ շարքով, խառներամ, անկարգ,
+Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց
+Երևութք եղան- անցնում են կամաց...
+{{տող|300}}Անցնում են դանդաղ ստվերների պես,
+Չար ժպիտներով, ժանտ ու սևերես
+Աչքերը անթարթ կիրակին հառած
+Ծանըր է շնչում Սաքոն ահառած,
+Եվ առողջ կուրծքը լեռնական մարդու
+Ալեկոծում է կասկած ահարկու։
+</poem>