«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/212»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-Շհուն ու պըկուն խառնում են իրար, Ածում են, խաղում, խընդում միալար Ու լեզու առած չորանի շրհուն Խոսում է խաղաղ գիշերվա պահունէ Ազազիլ գամփռին ձայն տալի, կանչ/Ում Մին Էլ շան նրման հաչում, կրլանչումէ Էրսե՞լ ես, երբ լուռ գիշերվա ժամին
+{{Poemx||<poem>Շհուն ու պըկուն խառնում են իրար,
+Ածում են, խաղում, խընդում միալար
+Ու լեզու առած չորանի շըհուն
+Խոսում է խաղաղ գիշերվա պահուն:
+Ազազիլ գամփռին ձայն տալի, կանչում
+Մին Էլ շան նըման հաչում, կըլանչում:
+Լրսե՞լ ես, երբ լուռ գիշերվա ժամին
+{{տող|50}}Տերևներն ըզգույշ սոսում Է քամին,
-Տերևներն րզգույշ սոսում Է քամին, Կամ նեղ ու անձուկ լեռների կիրճում Հողմր հուս ահ ա տ ոնց Է մ րռրնչում ։ Ակա՞նջ ես դրրել, թե ոնց Է երգում Առվակի կարկաչն անտառի խորքում, Լրսել ես քհեզիկվ մ րրմ ունջն աղբյուրի. Աշխույժ մեղեդին վըճիտ ջըրերի..* Ամենքից առած իր շունչն ու հնչյուն Հնչում Է [իգիթ] չոբանի շրհուն, Այնինչ մի ձենով դարդաշատ բնկեր
+Կամ նեղ ու անձուկ լեռների կիրճում
-Դարդի բայաթին թնդացնում Է վեր։ Ու մելամաղձոտ [սըրա] բայաթին [Եբզում Է] գովում անվախ իգիթին, Սիրավառ կանչում սևաչյա յարին, Մեռնում վաթանի հողին ու քարին.
+Հողմը հուսահատ ոնց Է մըռընչում։
-Խաղում են խընդում, ածում միալար 48 ա Ու լեզու առած Աաքոյի շրհուն
+Ակա՞նջ ես դըրել, թե ոնց Է երգում
-բ Ու լեզու առած քթթկենի շրհուն 47—48 Ոչխարի շանն Է ձայն տալի, կանչում,
+Առվակի կարկաչն անտառի խորքում,
-Կամ թե շան նրման հաչում, կըլանչում։ 49—58 տողերը այ կողմից աոնված են փակագծերի մեքէ 51 — 52 Աամ նեղ ու անձուկ լեռնային կիրճում Ոնց Է հուսահատ հողմր մ րռրնչում ։ 54 Առվակի խոխոչն անտառի խորքում, 56—58 Աշխույժ մեղեդին հ ըստ ակ ջրրերի…
+Լըսել ես [հեզիկ] մըրմունջն աղբյուրի,
-նրանցից առած իր շունչն ու հնչյուն Հնչում Է չոբան Սաքոյի շրհուն, 60 Տխուր բայաթին թնդացնում Է վեր։
+Աշխույժ մեղեդին վըճիտ ջըրերի...
-Երգում Է գովում անահ իգիթին.
+Ամենքից առած իր շունչն ու հնչյուն
+Հնչում Է [իգիթ] չոբանի շըհուն,
+Այնինչ մի ձենով դարդաշատ ընկեր
+{{տող|60}}Դարդի բայաթին թնդացնում Է վեր։
+Ու մելամաղձոտ [նըրա] բայաթին
+[Երգում Է] գովում անվախ իգիթին,
+Սիրավառ կանչում սևաչյա յարին,
+Մեռնում վաթանի հողին ու քարին,
+{{տող|44}}Խաղում են խընդում, ածում միալար
+{{տող|45}}ա Ու լեզու առած Աաքոյի շըհուն
+   բ Ու լեզու առած քթթկենի շրհուն
+{{տող|47-48}}Ոչխարի շանն Է ձայն տալի, կանչում,
+Կամ թե շան նման հաչում, կըլանչում։
+{{տող|49-58}}տողերը աջ կողմից առնված են փակագծերի մեջ:
+{{տող|51-52}}Կամ նեղ ու անձուկ լեռնային կիրճում
+Ոնց է հուսահատ հողմը մըռընչում:
+{{տող|54}}Աշխույժ մեղեդին հըստակ ջըրերի...
+Նրանցից առած իր շունչն ու հնչյուն
+Հնչում է չոբան Սաքոյի շըհուն,
+{{տող|60}}Տխուր բայաթին թնդացնում է վեր:
+{{տող|62}}Երգում է գովում անահ իգիթին.
+</poem>|}}