«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/215»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ու նրանց ոտքում տուտն ոլորելով 110 Սուրում է փրփրուն Դև-Ոեդը* մոլի,

<. . . հազար այրերից, ծերպերից <Հ. . . .> քաջքերը հըտպիտ ձայներով Ծաղրում ծերուկի գոռոցն ահռելի <Հ. . . .> հառաչքին արձագանք տալի Ու իյընդում գիժ֊գիժ,

Վա՜շ֊վի՜շ, վա՜շ-վի՛՛շ… ԼՈւ նա, մոլեգնած դիվական հուրքից, Փընչացնում է խոր անդունդի խորքից, Փրփուր է ցայտում ան զուսպ երախով, 120 Խելագար ոստնում քարերի գրլխով, Ու ոռնում գիժ֊գիժ

Վա՜շ-վի՜շ, վա՜շ֊վի՜շ… ճընշում վայրենի զայրույթն ահագին Անհաշտ քրթմնջում ծառերի տակին։ Իսկ լուսնի շողերն երբ ձորն են մըտնում, Դողալով խաղում ջրբերի վրբա, Դյութական փայլով գիշերվա մըթնում Փայլակին տալով ոլորվում է նավ։ Ահռելի ձոր է։ Ամեն բան այնտեղ 130 Եվ կենդանի է, և մութն ու ահեղ։

109 ա նրանց արանքում <Լ. . . .>

բ Ու նրանց ոտքում պոլն ոլորելով 910 Սուրում է գոռում Դև֊Բեդը մոլի

* Դերեդ գետն է, որ առասպելի մեչ Դև֊Բեդ է հիշվաւմ» 119 Ծաղրում են նըրա գոռոցն ահռելի,

118—119 Փընչացնում է մութ անդունդի խորքից. Փրփուր է թրքում անզուսպ երախով,

123 Զսպում վայրենի զայրույթն ահագին

124 Անհաշտ թոնթորում ծառերի տակին։ 128 Փայլակին տալով շողշողում է նա։

14—772

209