«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/267»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-Կըմնա նորա սիրտ այրող երգում։ Եվ կրգան օրեր, երբ երջանկություն ը
+{{Poemx||<poem>Կըմնա նորա սիրտ այրող երգում։
+Եվ կըգան օրեր, երբ երջանկությունը
-ագավորի աշխ ա րքի վերա, Ցավ ու տանջանքի երգչի անունր 430 Թող այնուհետև երկրից վերանա.— Տխուր ձայները նորա պատմության Չմռայլեցնեն զվարթ դեմքերր, Եվ թող բախտավոր մարդիկ չիմանան, Թե մի օր այսպես անբախտ էր սերր։
+Կըթագավորի աշխարքի վերա,
-Մասն երկրորդ XXIII
+Ցավ ու տանջանքի երգչի անունը
-Դե ռևս գիշեր կա. անուշիկ քնով Քնած է գյուղր անոսր խավարում, Եվ կախարդական տխուր ձայներով Օրօրք է ասում Դեոե դր ձորում։ Նիրհում են աստղերն, և աստեղազարդ 440 Երկինքր ջինջ է, թափանցիկ, անհուն,
+{{տող|430}}Թող այնուհետև երկրից վերանա.-
-Կապույտ եթերքում սահում է հանդարտ Թմրած ու դանդաղ լուսինր անքուն. Եվ, Ղարախաչի կատարին հասած, Հանկարծ նայելով մութն արևելքին, Լոլսաստդր տեսավ,— ահից դալկացած Շ ոապեց թաքչել սարի քամակին։
+Տխուր ձայները նորա պատմության
-XXIV
+Չմռայլեցնեն զվարթ դեմքերը,
-Այս խորհրդավոր ժամին գիշերվան, Երբ բաժանվում է լույսր խավարից Եվ քնած երկրին հավը մի բերան 450 Լուսո ավետիք տվեց յուր թառից,
+Եվ թող բախտավոր մարդիկ չիմանան,
-Գյուղի մի ծայրում մի բան անցկացավ, Շները խմբով սաստիկ հաչեցին, Միասին մի խոզ «հե յ հե յ» լսվեցավ. Եվ չէր լուսացել, հավար կանչեցին։
+Թե մի օր այսպես անբախտ էր սերը։</poem>|}}
+{{Կենտրոն|Մասն երկրորդ}}
+{{Կենտրոն|XXIII}}
+{{Poemx||<poem>Դեռևս գիշեր կա. անուշիկ քնով
+Քնած է գյուղը անոսր խավարում,
+Եվ կախարդական տխուր ձայներով
+Օրօրք է ասում Դեոեդը ձորում։
+Նիրհում են աստղերն, և աստեղաղարդ
+{{տող|440}}Երկինքը ջինջ է, թափանցիկ, անհուն,
+Կապույտ եթերքում սահում է հանդարտ
+Թմրած ու դանդաղ լուսինը անքուն.
+Եվ, Ղարախաչի կատարին հասած,
+Հանկարծ նայելով մութն արևելքին,
+Լուսաստղը տեսավ,- ահից դալկացած
+Շոապեց թաքչել սարի քամակին։</poem>|}}
+{{Կենտրոն|XXIV}}
+{{Poemx||<poem>Այս խորհրդավոր ժամին գիշերվան,
+Երբ բաժանվում է լույսը խավարից
+Եվ քնած երկրին հավը մի բերան
+{{տող|450}}Լուսո ավետիք տվեց յուր թառից,
+Գյուղի մի ծայրում մի բան անցկացավ,-
+Շները խմբով սաստիկ հաչեցին,
+Միասին մի խոզ «հե՜յ հե՜յ» լսվեցավ.
+Եվ չէր լուսացել, հավար կանչեցին։</poem>|}}