«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/257»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Poemx||<poem>
-VII
+{{Կենտրոն|VII}}
-Դե, թռի՛ր ինձ հետ տենչով հրաթև, 110 Որպես թռչում է կարոտած սերր, Մինչև կրտեսնես քեզանից ներքև Խորին ձորերի սև անդունդները. Եվ քո թույլ ոտքը թող զեթ մի անգամ Շոշափե բարձունքն ազատ սարերի… Աչքդ բաց արա, նալի ր, բարեկամ, Ահա հին Լոռին հալոց աշխարհի։
-VIII
+Դե, թռի՛ր ինձ հետ տենչով հրաթև,
-Ողջո ւյն, վեհափառ լեռներ երկնահուպ, Ո՛ վ հրաշալիք հզոր արարչի, Եվ, ահա, հոգիս, ինչպես մի ասուպ,
+{{տող|110}}Որպես թռչում է կարոտած սերը,
-Թռած գաւիս է ձեր գլխին հանգչի.— Այդ գագաթներին, որ ձյունապսակ Փայլատակում են րնդդեմ աստզերին, Այդ ամպերի մեջ, որ կուտակ֊կուտակ Ծանրանում են ձեր շքեղ ուսերին. Աքդ սառն ու հստակ աղբյուրների մոտ, Որ ապառաժից հորդառատ բխում, Ավազի վերա, կայտառ, ծիծաղկոտ Երեխի նման կրկչում են, խազում. Պարզ առուների դալար ափերին,
+Մինչև կըտեսնես քեզանից ներքև
-Որ սահանքավոր իջնում են փրփրած, Ուր որ կենսաշունչ հովր լեռնային Մերթ վազվզում է, մերթ գգվում կամաց. Ուր որ համասփյուռ բուրմունքր ծաղկի Եվ ծըծմբային հոտր կայծակի Խառնվում իրար և տարածվում են, Խոռոչ ու ծործոր բռնում, լցնում են։
+Խորին ձորերի սև անդունդները.
-IX
+Եվ քո թույլ ոտքը թող գեթ մի անգամ
-Օրհնությա ն վալրեր, ուր առույգ կյանքի Եվ զվարթության շունչն է միշտ խաղում,
+Շոշափե բարձունքն ազատ սարերի...
+Աչքդ բաց արա, նայի՛ր, բարեկամ,
+Ահա հին Լոռին հայոց աշխարհի։
+{{Կենտրոն|VIII}}
+Ողջո՜ւյն, վեհափառ լեռներ երկնահուպ,
+Ո՜վ հրաշալիք հզոր արարչի,
+Եվ, ահա, հոգիս, ինչպես մի ասուպ,
+{{տող|120}}Թռած գալիս է ձեր գլխին հանգչի.-
+Այդ գագաթներին, որ ձյունապսակ
+Փայլատակում են ընդդեմ աստղերին,
+Այդ ամպերի մեջ, որ կուտակ֊կուտակ
+Ծանրանում են ձեր շքեղ ուսերին.
+Այդ սառն ու հստակ աղբյուրների մոտ,
+Որ ապառաժից հորդառատ բխում,
+Ավազի վերա, կայտառ, ծիծաղկոտ
+Երեխի նման կրկչում են, խազում.
+Պարզ առուների դալար ափերին,
+{{տող|130}}Որ սահանքավոր իջնում են փրփրած,
+Ուր որ կենսաշունչ հովը լեռնային
+Մերթ վազվզում է, մերթ գգվում կամաց.
+Ուր որ համասփյուռ բուրմունքը ծաղկի
+Եվ ծըծմբային հոտը կայծակի
+Խառնվում իրար և տարածվում են,
+Խոռոչ ու ծործոր բռնում, լցնում են։
+{{Կենտրոն|IX}}
+Օրհնության վայրեր, ուր առույգ կյանքի
+Եվ զվարթության շունչն է միշտ խաղում,
+</poem>|}}