«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/272»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
| - | + | Սրբագրված | |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
580 |
{{Poemx||<poem>{{տող|580}}Քարափի գլխին կանգնեց անհամբեր. |
||
Լո՜ւռ, սրտատրոփ ականջ են դնում, |
|||
Նայում են ներքև, ձայն չէ գալիս դեռ... |
|||
Միայն Զորագետն է անդնդում հուզված |
|||
Խլաձայն ողբով վազում դեպի ցած։ |
|||
XXXII |
{{Կենտրոն|XXXII}} |
||
Եվ մարդասպանը դուրս եկավ ձորից. |
|||
Եվ մարդասպանր զուրս եկավ ձորից. Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքր, Սա րսափ է րնկնում արնոտ աչքերից Եվ խառնված է հպարտ հայացքր։ Առանց նայելու մ՝արդկանց երեսին, 590 Առանց խոս ս: լու, սևակն ած, դաժան, Ս ոտեցավ սրահին, կախ տվեց սնին Սև հրացանը սև օձի նման։ |
|||
Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքր, |
|||
Պ ա պանձվե ց նույնսլես ամ լ՛ ո իւր մեխված, Ոչ ոք ծպրտալ չի համ՛արձակվում, Միմիայն մեկը անզուսպ կատաղած Աղաղակում է, երեսր պոկում։ Մե ռած իգիթի ծեր մայրիկն է նա, Հավար է կանչում, բարձրաձայն լալիս. Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա, 600 Չորիցն է նորա գոռոցր դալիս։ |
|||
Սարսափ է ընկնում արնոտ աչքերից |
|||
XXXIII |
|||
Եվ խառնված է հպարտ հայացքը։ |
|||
Սգավոր կանայք նորա ետևից «Հարա յ» կանչելով ձորր վազեցին, Իրանց կորցրածն էլ հիշելով նորից, Դիակի շուրջը կարգով շարվեցին։ ֆգիթին վայել սրտառուչ ողբով Լացուկոծ արին ձեն ֊ձենի տված, Տղերքն էլ տրտում, կորացրած գլխով Մնացին մոտիկ քարերին նստած։ Ողբացին անշունչ դիակի վերա |
|||
Առանց նայելու մ՝արդկանց երեսին, |
|||
266 |
|||
{{տող|590}}Առանց խոսալու, սևակնած, դաժան, |
|||
Մոտեցավ սրահին, կախ տվեց սնին |
|||
Սև հրացանը սև օձի նման։ |
|||
Պապանձվեց նույնպես ամբոխը մեխված, |
|||
Ոչ ոք ծպըտալ չի համարձակվում, |
|||
Միմիայն մեկը անզուսպ կատաղած |
|||
Աղաղակում է, երեսր պոկում։ |
|||
Մեռած իգիթի ծեր մայրիկն է նա, |
|||
Հավար է կանչում, բարձրաձայն լալիս. |
|||
Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա, |
|||
{{տող|600}}Չորիցն է նորա գոռոցր գալիս։ |
|||
{{Կենտրոն|XXXIII}} |
|||
Սգավոր կանայք նորա ետևից |
|||
«Հարա՜յ» կանչելով ձորը վազեցին, |
|||
Իրանց կորցրածն էլ հիշելով նորից, |
|||
Դիակի շուրջը կարգով շարվեցին։ |
|||
Իգիթին վայել սրտառուչ ողբով |
|||
Լացուկոծ արին ձեն-ձենի տված, |
|||
Տղերքն էլ տրտում, կորացրած գլխով |
|||
Մնացին մոտիկ քարերին նստած։ |
|||
Ողբացին անշունչ դիակի վերա |
|||
</poem>|}} |
|||