«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/316»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Poemx||<poem>{{տող|530}}Գուցե գիշերս էլ գազազած, անքուն,
-Գուցե գիշերս էլ գա զա զած, անքուն, Ուզում է ջահել քրրոջն ըսպանի, Սարոյի անունն ու սերր թաքուն Խանչալի ծայրով սրրտիցը հանի։ Ով գիտի—գուցե հենց այս գիշեր էլ, Ւզիթ ոսոխներն անհաշտ ու համառ. Մեկ մեկու հոտից ոչխար են քըշել, Մեկ մեկից մրրեմ առնելու համար։ Կարող է նաև պատահել հանկարծ, Որ մեկի դեզը— արդյունքը հընձի,
+Ուզում է ջահել քըրոջն ըսպանի,
-Գիշերվա մամին, հրրով բըռընկած, Երկնահաս րոց ով ասա զերր խանծի։
+Սարոյի անունն ու սերը թաքուն
-ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԳ [ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԴ]
+Խանչալի ծայրով սըրտիցը հանի։
-XXI, XVII
+Ով գիտի-գուցե հենց այս գիշեր էլ, Իգիթ ոսոխներն անհաշտ ու համառ.
-Ամպերը դանդաղ ուղտերի նըման նոր են ջուր խըմս՚ծ ձորից բարձրանում. Քարոտ թիկունքից Չաթինղաղ լերան Նոր է ժըպտալով պռունկը հանում։ Ղյուղումն աղմուկով իրար են անցնում. Կրտեր ծայրերին կանայք հավաքված, Տըղերքը դեպի քսւրափն են վազում, Հրացանների կիսերից բըոնածէ
+Մեկ մեկու հոտից ոչխար են քըշել,
-Գուցե գիշերս Էլ խանչալը հանած, Գուցե գիշերս Էլ կատաղած, անքուն, Գուցե գիշերս Էլ իր հերսից անքուն, Ով գիտի, գուցե ե այս իրիկուն Ով գիտի, գուցե գազազած <Հ, . . > Եթե Սարոյի սիրով պահ պան ած՝ Անունը իրեն սըրտից շրհանի։ նոր Է իր զըվարթ պռունկը հանում։
+Մեկ մեկից վըրեժը առնելու համար։
-էՏՕ ա
+Կարող է նաև պատահել հանկարծ,
-Դ Դ ե
+Որ մեկի դեզը- արդյունքը հընձի,
-—533
+{{տող|540}}Գիշերվա ժամին, հըրով բըռընկած,
-ա
+Երկնահաս բոցով աստղերը խանծի։
+{{Կենտրոն|ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԳ}}
+{{Կենտրոն|[ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԳ]}}
+{{Կենտրոն|XXI, XVII}}
+Ամպերը դանդաղ ուղտերի նըման
+Նոր են ջուր խըմած ձորից բարձրանում,
+Քարոտ թիկունքից Չաթինդաղ լերան
+Նոր է ժըպտալով պռունկը հանում։
+Գյուղումն աղմուկով իրար են անցնում:
+Կըտեր ծայրերին կանայք հավաքված,
+Տըղերքը դեպի քարափն են վազում,
+Հրացանների կիսերից բըռնած:
+{{տող|530}}ա Գուցե գիշերս Էլ խանչալը հանած,
+բ Գուցե գիշերս Էլ կատաղած, անքուն,
+դ Գուցե գիշերս Էլ իր հերսից անքուն,
+դ Ով գիտի, գուցե և այս իրիկուն
+ե Ով գիտի, գուցե գազազած <. . . >
+{{տող|132-533}}Եթե Սարոյի սիրով պահպանած`
+Անունը իրեն սըրտից չըհանի։
+{{տող|545}}նոր Է իր զըվարթ պռունկը հանում։
+</poem>|}}