«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/205»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
 
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 7. Տող 7.
Առավոտը լուսանում Է, Էս ծառան վեր լի կենում տեղի– ցը։ Տերը դուրս Է գնում, տուն Է գալի, Էս ծառան դեռ քնած Է։
Առավոտը լուսանում Է, Էս ծառան վեր լի կենում տեղի– ցը։ Տերը դուրս Է գնում, տուն Է գալի, Էս ծառան դեռ քնած Է։


— Ա՛յ տղա, դե վեր կաց, Է՛, օրը ճաշ դառավ։
— Ա՛յ տղա, դե վեր կաց, Է՛, օրը ճաշ դառավ։


— Հը", բարկանո՞ւմ ես դու..,— գլուխը վեր Է. քաշում ծառան։
— Հը", բարկանո՞ւմ ես դու..,— գլուխը վեր Է. քաշում ծառան։


— ՉԷ՛, չեմ բարկանում,— վախեցած պատասխանում Է տերը,— միայն ասում եմ՝ պետք Է արտը գնանք հնձելու։
— ՉԷ՛, չեմ բարկանում,— վախեցած պատասխանում Է տերը,— միայն ասում եմ՝ պետք Է արտը գնանք հնձելու։


— Լա՛, որ Էդ ես ասում, ոչինչ, կգնանք, ինչ ես վռազում։
— Լա՛, որ Էդ ես ասում, ոչինչ, կգնանք, ինչ ես վռազում։
Տող 21. Տող 21.
— ՉԷ՛,, ո՞վ է բարկանում, ես միայն ուզում էի ասել՝ ուշանում ենք...
— ՉԷ՛,, ո՞վ է բարկանում, ես միայն ուզում էի ասել՝ ուշանում ենք...


— Հա՛, էդ ուրիշ բան, է. թե չէ՝ պայմանը պայման է։ Մինչև ծառան տրեխները հագնում է, մինչև արտն են
— Հա՛, էդ ուրիշ բան, է. թե չէ՝ պայմանը պայման է։ Մինչև ծառան տրեխները հագնում է, մինչև արտն են


գնում, ճաշ է դառնում։
գնում, ճաշ է դառնում։
Տող 29. Տող 29.
Նստում են, ճաշն ուտում։ ճ՛աշից հետո էլ ասում է. «Մշակ մարդիկ ենք, պետք է մի քիչ քնենք, հանգստանա՞նք, թե չէ»։ Գլուխը կոխում՝ է խոտերի մեջն ու քնում մինչև ի՛րիկուն։
Նստում են, ճաշն ուտում։ ճ՛աշից հետո էլ ասում է. «Մշակ մարդիկ ենք, պետք է մի քիչ քնենք, հանգստանա՞նք, թե չէ»։ Գլուխը կոխում՝ է խոտերի մեջն ու քնում մինչև ի՛րիկուն։


.— Տո', վեր կաց, է", մթնեց, է՛՚, ուրիշները հնձեցին,
.— Տո', վեր կաց, է", մթնեց, է՛՚, ուրիշները հնձեցին,


199
199