«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/337»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … (2) oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>{{Կենտրոն|'''IX'''}}
IX
Ու պառավ նանի սըրտի մեջ հանկարծ, Ջայն տըվավ թաքուն մի խավար կասկածէ
Ու պառավ նանի սըրտի մեջ հանկարծ,
Ձայն տըվավ թաքուն մի խավար կասկած:
էն ե՜րբ էր Անուշն իր կուժը առավ Աղբյուրը գընաց ու ետ չըղառավ…
-էն ե՜րբ էր Անուշն իր կուժը առավ
Աղբյուրը գընաց ու ետ չըղառավ...
140 Ամպերն եկել են սարերը պատել, Զորերը լրցվել, իրար փաթաթվել,
{{տող|140}}Ամպերն եկել են սարերը պատել,
Ձորերը լըցվել, իրար փաթաթվել,
Հազար չար ու շառ, Հազար Հարամի, Հազար ջաՀելներ վըխտում են Հիմի.,, Ու ելավ տեղից պառավը Հանկարծ.
Հազար չար ու շառ, Հազար Հարամի,
Հազար ջահելներ վըխտում են հիմի...
Ու ելավ տեղից պառավը Հանկարծ.
Ո՞ւր կորար, Անո՜ւշ, ա՛յ մաղըդ կըտ րած.,, Ու ձորի դրլխին, ձեռքր ճակատին, Կանչում է, կանչում անաՀ զավակին,
-Ո՞ւր կորար, Անո՜ւշ, ա՜յ մաղըդ կըտրած...
Ու ձորի գըլխին, ձեռքը ճակատին,
Կանչում է, կանչում անահ զավակին.
— Ա'Ղ2Ւ՛> սևասիրտ, քու աՀը կըտրի, Աղջիկը մենակ ձո՞րր կըմըտնի,
-Աղջիկ՜ սևասիրտ, քու աՀը կըտրի,
Աղջիկը մենակ ձո՞րը կըմըտնի,
150 Ամպը կոխ ել է, աշխ արՀքր մրթնել,
{{տող|150}}Ամպը կոխ ել է, աշխարհքը մըթնել,
Ի՜նչ ես կորցըրել` չես կարում գըտնել...
Ի՜նչ ես կորցըրել չես կարում գբտնել… Աղջի՜, Հե՜յ, Անուշ, ա՛յ աղջի, Անո՜ւշ,., Ծընկանը զարկում, Հառաչում է «վո ւշ»։ Ու ձորի դրլխին մոլորված֊կանգնած նայում Է ներքև սիրտը սևակն ած։ Ամպերն եկել են աշխարքը պատեի Զորերը լըցվել, իրար փաթաթվել, Հազար չար ու շառ, հազար հարամի, Հազար ջահելներ վըխտում են հիմի։
Աղջի՜, Հե՜յ, Անուշ, ա՛յ աղջի, Անո՜ւշ...
X
Ծընկանը զարկում, Հառաչում է «վո՜ւշ»։
ISO — Թող, կանչում են ինձ,,, մայրըս կիմանա*,*
Ու ձորի գըլխին մոլորված-կանգնած
ՉԷ՛, Անուշ, քիչ Էլ, մի քիչ Էլ մրնա.,,
նայում Է ներքև սիրտը սևակնած։
— ՉԷ՛* թո՛ղ» ես գընամ,,. Ա՜խ, ի՜նչ խենթ եմ km. Դու ինձ չես սիրում, չես սիրում ինձ պես*
Ամպերն եկել են աշխարքը պատել,
Հենց ես եմ մենակ լալիս ու տանջվում* Դու սարի լանջին խաղեր ես կանչում,,. Վաղո՜ւց, վաղուց ես դու ինձ մոռացել*,*
Ձորերը լըցվել, իրար փաթաթվել,
329
Հազար չար ու շառ, հազար հարամի,
Հազար ջահելներ վըխտում են հիմի։

{{Կենտրոն|'''X'''}}

{{տող|160}}-Թող, կանչում են ինձ... մայրըս կիմանա...
-ՉԷ՛, Անուշ, քիչ Էլ, մի քիչ Էլ մընա...
-ՉԷ՛ թո՛ղ, ես գընամ... Ա՜խ, ի՜նչ խենթ եմ ես.
Դու ինձ չես սիրում, չես սիրում ինձ պես.
Հենց ես եմ մենակ լալիս ու տանջվում,
Դու սարի լանջին խաղեր ես կանչում...
Վաղո՜ւց, վաղուց ես դու ինձ մոռացել...</poem>|}}