«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/371»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … (6) oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Եվ ես դառնացած, դաժան ու ճնշված
{{Poemx||<poem>Եվ ես դառնացած, դաժան ու ճնշված
Որպես աշխարքում ՀԼ. .
Որպես աշխարքում <. . .>
նստած անկչունում ցած էի նայում
Նստած անկյունում ցած էի նայում
Իսկ միտքս ավեյի ներքև էր դնում—
Իսկ միտքս ավելի ներքև էր գնում-
Մինչ ունայնության անդունդը դատարկ…
Մինչ ունայնության անդունդը դատարկ...
Թվում էին ինձ մարդիկ խեղկասւակ,
Թվում էին ինձ մարդիկ խեղկատակ,
Լիրր խեղկատակներ, կեղծ ու կարճամիտ,
Լիրբ խեղկատակներ, կեղծ ու կարճամիտ,
{{տող|130}}Սրտերում դավեր, դեմքներին ժպիտ,
130 Որաներում դավեր, ղեմբներին ժպիտ, Որ չարչարվում են, կովում անդադար, էգուց կամ էլօր մեռնելու համար. Չոր տերևների — փետրերՀԼի^> նման Որ տիեզերքի մութն, անսահման Տարածության ՀԼմեշ՝Լ> հողմերի ձեռքին Խուռն աղմկելով թռչում են դես֊դեն Եվ անհետ կորչում, ցրվում են — լռում Հավիտենական անհուն խավարում… Եվ այնուհետև նորա ձայնր ղու
Որ չարչարվում են, կռվում անդադար,
140 Ոչ մի աշխարքում էլ չես լսելու Հպարտ ու ագահ ՀԼ. .
էգուց կամ էլօր մեռնելու համար.
<………….>
Չոր տերևների - փետրեր <ի> նման
Որ տիեզերքի մութն, անսահման
Տարածության <մեջ> հողմերի ձեռքին
Խուռն աղմկելով թռչում են դես-դեն
Եվ անհետ կորչում, ցրվում են-լռում
Հավիտենական անհուն խավարում...
Եվ այնուհետև նորա ձայնը դու
{{տող|140}}Ոչ մի աշխարքում էլ չես լսելու
Հպարտ ու ագահ < . . .>
< . . . . . . . . . . . .>
Իսկ զորությունը նախախնամության
Իսկ զորությունը նախախնամության
Ամենակարող պատժի խարազան,
Ամենակարող պատժի խարազան,
Որի հարվածր արդեն իմ սրտում
Որի հարվածը արդեն իմ սրտում
Իմ ուրախության հիմքն էր խորտակում—
Իմ ուրախության հիմքն էր խորտակում-
Եվ բնակվում է ի անգրկելի ] խավարում,
Եվ բնակվում է [անգրկելի] խավարում,
Որ մահ ու ահով է մեզ կառավարում
Որ մահ ու ահով է մեզ կառավարում
Ան տեսանելի, անհայտ, անողոք
Անտեսանելի, անհայտ, անողոք
__________
123 Եվ ես դաոնացած, մենակ ու մերժված, 125—126 Գլխովս նստած ցած էի նայում իԴամանյ

134 Որ [Հ1 անրնթ.՝>] մութն, անսահման 136 աուլից հետո՝
{{տող|123}}Եվ ես դառնացած, մենակ ու մերժված,
Այդ Իբրև կյանքն է
125—126 Գլխովս նստած ցած էի նայում [Դաժան]
137 ա Եվ անհայտ կորչում, ցրվում են— լռում
{{տող|134}}Որ [1 անընթ.>] մութն, անսահման
{{տող|136}}տողից հետո՝
Այդ իբրև կյանքն է
{{տող|137}}ա Եվ անհայտ կորչում, ցրվում են-լռում
բ Եվ կորչում, լռում անհայտ անհունության մեջ հավիտենական
բ Եվ կորչում, լռում անհայտ անհունության մեջ հավիտենական

361
</poem>|}}