«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/398»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … (6) oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>{{Կենտրոն|<1>}}
<1\
Իսկ մնացածը դեռ պիտի ապրի-
ք—X եվ այն էլ կւշանիկ ապրել. Ապրե՛լ… գե լուծիր. է ոաւլի դիմաց, աջ լուսանցքում՝ «երօա&կությունո». է տ*դի§ հետո՝
Եվ այն էլ երջանիկ ապրել.
Այ մի առեղծված 4 Եվ փնտրում ենք մենք, գանում ենք, գանս ւմ,
Ապրե՜լ... այ քեզ առեղծված.
8 Որ այսպես ահա <Հ…՝Հ>
Եվ մեկնում ենք մենք, գտնում ենք, գտնո՜ւմ,
II ա»դի դիմաց՝
Բայց այն... ոսկի է լինում,
Ո՞վ գիաե, գուցե մահբ այն ճամվւան է, որ գնում Տ%ք գաՓէկթո
Փառքի փայլ, աղմուկ դատարկ, անցողիկ,
— և գուցե նա կա — 17 Եվ ո՞վ իմ::յնա— գուցե կա— և ահա վրկա
Կամ սիրուն մի կին բնության ծաղկի,
Ւսկ մնացողը զեռ պիտի ապրի
Վաղանցուկ մի սեր-
Եվ այն էլ երջանիկ.

Ապրե լ… ալ քեզ առեղծված.
Եվ ներքին մի ձայն կըրկին թախծալի
Եվ մեկնում ենք մենք, գտնում ենք, գանո՜ւմ,. Բայց այն… ոսկի է չինում, Փառքի փայլ, աղմուկ դատարկ, անցողիկ, Կամ սիրուն մի կին, բն ուր յան ծաղիկ, Վաղանցուկ մի սեր—
Եվ ներքին մի ձայն կրրկին թախծալի 19 ՂժգոՀ ու դատարկ Հոգուդ խավարից Գիշեր ու ցերեկ քեղ ձա՛յն է տալի, Թե անրախտ ես դու նորից ու նորից, Թե ինչ փնտրում ես, դեռ շատ է հեռու, Ղեռ չես հասկացել, դեռ չես զանելու…
{{տող|10}}Դժգոհ ու դատարկ Հոգուդ խավարից
Գիշեր ու ցերեկ քեղ ձա՛յն է տալի,
Թե անբախտ ես դու նորից ու նորից,
Թե ինչ փնտրում ես, դեռ շատ է հեռու,
Դեռ չես հասկացել, դեռ չես զանելու...
___________
[՛Ա՞յս է բոլորը–
[՛Ա՞յս է բոլորը-
Ապրում են օ սակայն… և ղարձյալ նա կա
Ապրում ենք սակայն... և դարձյալ նա կա
Եվ ո՞վ իմանա— գուցե կա— և նրա մասին են
Եվ ո՞վ իմանա- գուցե կա- և նրա մասին են վկայում
վՀ+էյւաք
Խելքն ու հս:նճարը, տենչերը մտրղուխ Եվ սակայն նա կա
Խելքն ու հանճարը, տենչերը մտրդու]
Եվ սակայն նա կա-
_________
8-8 Եվ այն ել երջանիկ.
Ապրե՜լ... գե լուծիր.
{{տող|8}}տողի դիմաց, աջ լուսանցքում`«երջանկությունը».
{{տող|8}}տողից հետո`
Այ մի առեղծված
{{տող|4}}Եվ փնտրում ենք, գտնում ենք, գտնո՜ւմ,
{{տող|8}}Որայսպես ահա <...>
{{տող|15}}տողի դիմաց`
Ո՞վ դեպի գոցե մահը այն ճամփան է, որ գնում ենք գնո՜ւմ
-և գուցե նա կա-
{{տող|17}}Եվ ո՞վ իմանա-գուցե կա- ևահա վըկա</poem>|}}