«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/425»–ի խմբագրումների տարբերություն

20 Բազմել է կանաչ սարերի վրրա,

Զորերը լըըվել, փըռվել հովիտում, Հավքերն երգում են, ծաղկունքը փթթումէ Ղու Էլ ըսթափվիը, երգիր քեղ նման, Ողշունիր շըքեղ գալուստը գարն ան։

— Հերիք Է, Մուզա, երկինքը վկա, Է լ համբերելու սիրտ ու տեղ չրկա. Այնպես կանեմ քեզ, որ ղու մոռանաս Արյուն ու գարուն, պոետ ու Պառնաս։ Անիծված լինին այն օրն ու տարին,

30 Արը Գ°րի դարձա ես քո քընտրին. Քեզ հետ մրտերիմ դառնալու օրիր իէըրկված մրնացի կյանքում բ՚դորիռ>

Վայելքից, խելքից… Աչքովդ Էլ այսօր տեսնում ես, ահա, Գնում եմ մեկից պարտք անեմ հիմա,

Կարո ղ եմ գըտնել… Այնօր դիմեցի «հոգով բանաստեղծ» 40 Մեկին, որ հեգիս հարգում Է անկեղծ, Որ ասում Է միշտ, «ղու լավ ես գրում, Բայց ափսո՜ս, ափսո՜ս, որ հայոց երկրռւմ Իսկի չգիտեն պոետի տեղը Եվ նա շարունակ ընկնում Է նեղը,..))։ Հենց որ իմ փոքրիկ խնդիրքը լըսեց, Նոթերը կիտեց, այսպես ըսկըսեց,

— Ի՞նչ Է, ասավ, մի գործի չես. Բա ե՞րբ պիտի դու ամաչես, Չես ծառայում մի պաշտոնի,

50 Այդ տեսակ Էլ մարդ կըլի՞նի.— Անգո՜րծ, անբա ն, Թափառական, Տեսե՛ք, տեսե՛ք— դատարկ պոետ… է յ, ամաչիր գոնե բոյեդ,

41 Ց>