«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/432»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
| - | + | Սրբագրված | |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
Ապա ընկա |
{{Poemx||<poem>Ապա ընկա հարուստ խանութ. |
||
Խազեինըս գործին հըմուտ, |
|||
Մի անունով վաճառական, |
|||
Ինձ խըրատեց, խոսեց այնքան. |
|||
-Ա՛յ, օրինակ, |
|||
270 |
{{տող|270}}Աղքատ, մենակ, |
||
Քեզ պես էի մի վախտ ես էլ, |
Քեզ պես էի մի վախտ ես էլ, |
||
Հիմի նայիր-ի՜նչ եմ դիզել... |
|||
Մի հինգ տարի թե որ մընաս, |
|||
Դու էլ ինձ պես մարդ կըդառնաս... |
|||
Ահա կասսան, հաշվի գերքը, |
|||
Ողջ տալիս եմ ես քո ձեռքը։ |
|||
Բայց ես խաբված, խենթ երեխա, |
|||
Այն բոլորը թողի, փախա, |
|||
Թե չեմ կարող, ես չեմ կարող, |
|||
280 |
{{տող|280}}Ես գրող եմ, գրբո՜ղ, գըրո՜ղ։ |
||
Աակայն էլի բախտըս ժըպտաց. |
|||
Աակայն էլի բախտրս ծսլտաց. Զեռս բռնեց, տարավ հանկարծ Ու պիսերի տրվավ պաշտոն։ Գըրում էի և լի, և տոն։ Մեծավորրս այնքան սիրեց, Հին գրչակոթն ինձ նրվիրեց Ընկերներս էլ ինձ դաս տըվին՝ Ոնց պըլոկել խրնդրատրվին։ Բայց դու է լի եկար֊գրտար, |
|||
Զեռս բռնեց, տարավ հանկարծ |
|||
290 Խաղաղ գործիս մեջր մրտար. Ես էլ, հիմարս, իսկույն ևեթ, Վեճ բաց արի ամենքի հետ, Թե երբ մեզ մոտ կին է գալի, Ամեն բան էլ չի կարելի… Չի կարելի խեղճ գյուղացուն Դերի շինել ողշ տարին բուն, Տանել֊բերել ու թալանել, Այրու պղինձն աճուրդ հանել… Այս բոլորր քիչ էր կարծես, |
|||
Ու պիսերի տըվավ պաշտոն։ |
|||
Գըրում էի և լի, և տոն։ |
|||
Մեծավորըս այնքան սիրեց, |
|||
Հին գրչակոթն ինձ նըվիրեց |
|||
Ընկերներս էլ ինձ դաս տըվին՝ |
|||
Ոնց պըլոկել խընդրատըվին։ |
|||
Բայց դու է լի եկար-գրըտար, |
|||
{{տող|290}}Խաղաղ գործիս մեջը մըտար. |
|||
Ես էլ, հիմարս, իսկույն ևեթ, |
|||
Վեճ բաց արի ամենքի հետ, |
|||
Թե երբ մեզ մոտ կին է գալի, |
|||
Ամեն բան էլ չի կարելի... |
|||
Չի կարելի խեղճ գյուղացուն |
|||
Գերի շինել ողշ տարին բուն, |
|||
Տանել-բերել ու թալանել, |
|||
Այրու պղինձն աճուրդ հանել... |
|||
Այս բոլորը քիչ էր կարծես, |
|||
</poem>|}} |
|||