«Էջ:Axel Bakunts, Collected works, vol. 3 (Ակսել Բակունց, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/12»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
հա, հող ունեմ։ Քարոտ տեղ է մեր տեղը։ Էստեղ լավ է,
հա, հող ունեմ։ Քարոտ տեղ է մեր տեղը։ Էստեղ լավ է,
օրական հարցի փող ենք աշխատում․․․
օրական հարցի փող ենք աշխատում․․․

Այս վերջին միտքը Հովակը որոշ նկատառումով ասաց,
Այս վերջին միտքը Հովակը որոշ նկատառումով ասաց,
նորեկ մուշատրու առատաձեռնության դռները բանալու հուսով։ Եվ երբ դույլով լի սառը ջուր թափեց նրա գլխին, Հովակը
նորեկ մուշատրու առատաձեռնության դռները բանալու հուսով։
Եվ երբ դույլով լի սառը ջուր թափեց նրա գլխին, Հովակը
չնկատեց, որ իր բառերն արդեն պաղություն էին թափել Մարչի տաք հայրենասիրության վրա։
չնկատեց, որ իր բառերն արդեն պաղություն էին թափել Մարչի
տաք հայրենասիրության վրա։


Ինչպե՞ս։ Մարդ հող չուզենա՞, չկամենա կապվել հայրենիքի հետ, իր {{տող|10}}քրտինքը չթափի՞ պապերի կոխած տեղում, չքերի՞ այս չքնաղ երկրի կուրծքը և նրա օդում չհնչեցնի՞ գյուղական հորովել։ Ուրեմն փռշտացի չէ քիսաչի Հովակը, և լավ է,
Ինչպե՞ս։ Մարդ հող չուզենա՞, չկամենա կապվել հայրենիքի հետ, իր {{տող|10}}քրտինքը չթափի՞ պապերի կոխած տեղում, չքերի՞ այս չքնաղ երկրի կուրծքը և նրա օդում չհնչեցնի՞ գյուղական հորովել։ Ուրեմն փռշտացի չէ քիսաչի Հովակը, և լավ է,
Տող 9. Տող 12.


Երբ հյուրանոցի մահճակալի վրա պառկած, Հովնաթան
Երբ հյուրանոցի մահճակալի վրա պառկած, Հովնաթան
Մարշը լիաթոք շնչում էր բաց պատուհանից ներս մտնող իրիկվա հովը և հովի հետ էլ {{տող|20}} փողոցից եկող ձայները լսում,—
Մարչը լիաթոք շնչում էր բաց պատուհանից ներս մտնող
իրիկվա հովը և հովի հետ էլ փողոցից եկող ձայները լսում,—
նա ապրում էր հոգու խաղաղ մի վիճակ, որպիսին մարդ ունենում է, երբ մեջքի վրա պառկած, կտրան վրա, երկնքի աստղերն է դիտում։
նա ապրում էր հոգու խաղաղ մի վիճակ, որպիսին մարդ ունենում է,
երբ մեջքի վրա պառկած, կտրան վրա, երկնքի աստղերն է դիտում։


Ինչքան հեռո՜ւ էր այն երկիրը, որտեղից նա ճանապարհ վեց։ Մարշը մտքով մի անգամ էլ եկած ճանապարհը կտրեց և
Ինչքան հեռո՜ւ էր այն երկիրը, որտեղից նա ճանապարհվեց{{տող|20}}։
Մարչը մտքով մի անգամ էլ եկած ճանապարհը կտրեց և
այդ անելուց հետո ինքն իր աչքում բարձրացավ, դարձավ հերոս։ Վերադարձին ինչե՜ր պիտի պատմի և ինչ ճառեր ասի,
այդ անելուց հետո ինքն իր աչքում բարձրացավ, դարձավ հերոս։
Վերադարձին ինչե՜ր պիտի պատմի և ինչ ճառեր ասի,
ճառե՜ր, որ արցունքներ հոսեցնելուց բացի, դոլլարներ պիտի
ճառե′ր, որ արցունքներ հոսեցնելուց բացի, դոլլարներ պիտի
հավաքեն և ճամփու դնեն այս երկիյրըճ շենացնելու, ցեդին ճամար օրրան մը կերտելու...
հավաքեն և ճամփու դնեն այս երկիրը շենացնելու, ցեղին համար
օրրան մը կերտելու...


Մի անգամ էլ վերհիշեց Բալիքյանին, սիգարի կապույտ
Մի անգամ էլ վերհիշեց Բալիքյանին, սիգարի կապույտ
ծոփի մեջ, իր ճառը, ճանապարհվելու վերջին օրերը, ընկերական հավաքույթը, որի հերոսն էր, անհայտ մի երկիր ուսումնասիրելու գնացող խիզախ հետախույզ։ Ապա երգեր, պար,
ծոփի մեջ, իր ճառը, ճանապարհվելու վերջին օրերը, ընկերական
հավաքույթը, որի հերոսն էր, անհայտ մի երկիր ուսումնասիրելու
գնացող խիզախ հետախույզ։ Ապա երգեր, պար,
{{տող|30}} տիկիններ, որոնցից ամեն մեկն այգ գիշեր աշխատում էր ավե¬
{{տող|30}}տիկիններ, որոնցից ամեն մեկն այգ գիշեր աշխատում էր ավելի
լի շատ խոսել Մարշի հետ, ժպիտներ տալ, ասես ժպիտները
շատ խոսել Մարչի հետ, ժպիտներ տալ, ասես ժպիտները
ճամփի պաշարի գաթաներ էին։
ճամփի պաշարի գաթաներ էին։


Ամենից շատ սիրալիր էր տիկին Մարինեն։
Ամենից շատ սիրալիր էր տիկին Մարինեն։
Այսաեղ արդեն, ընթերցո՜ղ, Մարչը վերհիշեց այնպիսի
Այստեղ արդեն, ընթերցո′ղ, Մարչը վերհիշեց այնպիսի
դեպքեր, որ կապ չունենալով նրա առաքելության հետ, կազ¬
դեպքեր, որ կապ չունենալով նրա առաքելության հետ, կազմում են հոգու այն թանկագին անկյունը, որի ամեն մի իրի
մում են հոգու այն թանկագին անկյունը, որի ամեն մի իրի