«Էջ:Axel Bakunts, Collected works, vol. 3 (Ակսել Բակունց, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/12»–ի խմբագրումների տարբերություն
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Հաստատված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
հա, հող ունեմ։ Քարոտ տեղ է մեր տեղը։ Էստեղ լավ է, |
հա, հող ունեմ։ Քարոտ տեղ է մեր տեղը։ Էստեղ լավ է, |
||
օրական հարցի փող ենք աշխատում․․․ |
օրական հարցի փող ենք աշխատում․․․ |
||
Այս վերջին միտքը Հովակը որոշ նկատառումով ասաց, |
Այս վերջին միտքը Հովակը որոշ նկատառումով ասաց, |
||
նորեկ մուշատրու առատաձեռնության դռները բանալու հուսով։ Եվ երբ դույլով լի սառը ջուր թափեց նրա գլխին, Հովակը |
նորեկ մուշատրու առատաձեռնության դռները բանալու հուսով։ |
||
Եվ երբ դույլով լի սառը ջուր թափեց նրա գլխին, Հովակը |
|||
չնկատեց, որ իր բառերն արդեն պաղություն էին թափել Մարչի տաք հայրենասիրության վրա։ |
չնկատեց, որ իր բառերն արդեն պաղություն էին թափել Մարչի |
||
տաք հայրենասիրության վրա։ |
|||
Ինչպե՞ս։ Մարդ հող չուզենա՞, չկամենա կապվել հայրենիքի հետ, իր {{տող|10}}քրտինքը չթափի՞ պապերի կոխած տեղում, չքերի՞ այս չքնաղ երկրի կուրծքը և նրա օդում չհնչեցնի՞ գյուղական հորովել։ Ուրեմն փռշտացի չէ քիսաչի Հովակը, և լավ է, |
Ինչպե՞ս։ Մարդ հող չուզենա՞, չկամենա կապվել հայրենիքի հետ, իր {{տող|10}}քրտինքը չթափի՞ պապերի կոխած տեղում, չքերի՞ այս չքնաղ երկրի կուրծքը և նրա օդում չհնչեցնի՞ գյուղական հորովել։ Ուրեմն փռշտացի չէ քիսաչի Հովակը, և լավ է, |
||
Տող 9. | Տող 12. | ||
Երբ հյուրանոցի մահճակալի վրա պառկած, Հովնաթան |
Երբ հյուրանոցի մահճակալի վրա պառկած, Հովնաթան |
||
Մարչը լիաթոք շնչում էր բաց պատուհանից ներս մտնող |
|||
իրիկվա հովը և հովի հետ էլ փողոցից եկող ձայները լսում,— |
|||
նա ապրում էր հոգու խաղաղ մի վիճակ, որպիսին մարդ ունենում է, |
նա ապրում էր հոգու խաղաղ մի վիճակ, որպիսին մարդ ունենում է, |
||
երբ մեջքի վրա պառկած, կտրան վրա, երկնքի աստղերն է դիտում։ |
|||
Ինչքան հեռո՜ւ էր այն երկիրը, որտեղից նա |
Ինչքան հեռո՜ւ էր այն երկիրը, որտեղից նա ճանապարհվեց{{տող|20}}։ |
||
Մարչը մտքով մի անգամ էլ եկած ճանապարհը կտրեց և |
|||
այդ անելուց հետո ինքն իր աչքում բարձրացավ, դարձավ հերոս։ Վերադարձին ինչե՜ր պիտի պատմի և ինչ ճառեր ասի, |
այդ անելուց հետո ինքն իր աչքում բարձրացավ, դարձավ հերոս։ |
||
Վերադարձին ինչե՜ր պիտի պատմի և ինչ ճառեր ասի, |
|||
ճառե′ր, որ արցունքներ հոսեցնելուց բացի, դոլլարներ պիտի |
|||
հավաքեն և ճամփու դնեն այս |
հավաքեն և ճամփու դնեն այս երկիրը շենացնելու, ցեղին համար |
||
օրրան մը կերտելու... |
|||
Մի անգամ էլ վերհիշեց Բալիքյանին, սիգարի կապույտ |
Մի անգամ էլ վերհիշեց Բալիքյանին, սիգարի կապույտ |
||
ծոփի մեջ, իր ճառը, ճանապարհվելու վերջին օրերը, ընկերական |
ծոփի մեջ, իր ճառը, ճանապարհվելու վերջին օրերը, ընկերական |
||
հավաքույթը, որի հերոսն էր, անհայտ մի երկիր ուսումնասիրելու |
|||
գնացող խիզախ հետախույզ։ Ապա երգեր, պար, |
|||
{{տող|30}} |
{{տող|30}}տիկիններ, որոնցից ամեն մեկն այգ գիշեր աշխատում էր ավելի |
||
շատ խոսել Մարչի հետ, ժպիտներ տալ, ասես ժպիտները |
|||
ճամփի պաշարի գաթաներ էին։ |
ճամփի պաշարի գաթաներ էին։ |
||
Ամենից շատ սիրալիր էր տիկին Մարինեն։ |
Ամենից շատ սիրալիր էր տիկին Մարինեն։ |
||
Այստեղ արդեն, ընթերցո′ղ, Մարչը վերհիշեց այնպիսի |
|||
դեպքեր, որ կապ չունենալով նրա առաքելության հետ, |
դեպքեր, որ կապ չունենալով նրա առաքելության հետ, կազմում են հոգու այն թանկագին անկյունը, որի ամեն մի իրի |
||
մում են հոգու այն թանկագին անկյունը, որի ամեն մի իրի |