«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/465»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-ՉՕ Այրու ւպղինձն աճուրդ անել…
+{{Poemx||<poem>{{տող|70}} Այրու պղինձն աճուրդ անել...
-՚Եվ բան՛ը վերջն այնտեղ հասավ, Որ գրեցի ւմեծիս պարսավ, Այնտեղից ՛էլ ես դուրս եկա, Շուտով հայտն/; կանտոր րնկաւ
+Եվ բանը վերջն այնտեղ հասավ,
+Որ գրեցի մեծիս պարսավ,
+Այնտեղից էլ ես դուրս եկա,
+Շուտով հայտնի  կանտոր ընկա:
-$25 <Հ.,.^> Բանաստեղծն արդեն տ անջանքից հոգնել, ՛Ուզում ՛է քլըն՚ել, հավիտյա ն քընել… Նորա թախծալի հոգու մրոայլում ՚Ղոլք եք միմիայն կենղանի փայլում. <Հ…^> Եվ մեր աշխարհքում ողջ էլ նրա հետ
+{{տող|125}}<...> Բանաստեղծն արդեն տ անջանքից հոգնել, Ուզում է քընել, հավիտյա՛ն քընել...
+Նորա թախծալի հոգու մըռայլում
-Ակսեցին ծաղրել– վ ա յ, պոե տ, պոե տ. ի Պոետը այսպես ծաղրատեղ դարձավ ՛Ու էլ չազատվեց, թեև սրտացավվ Թեև ընկ՛երներս իրանց երգերոււ1 Բարկանում էին, սպառնում, գրում— «Լո՛ւռ կացեք, խոզեր, ագռավներ, շներ»,— Եվ ուրիշ տեսակ շատ թունդ֊թունդ բաներ, ՛Եվ բանը մինչև այն տեղը հասավ, Որ մի խըմբագիր վերջապես ասավ— — Թողե՛ք, պարոններ, ի սեր աստըծու,
+Դուք  եք միմիայն կենդանի փայլում.
-Բանաստեղծ չէ սա, այլ լոկ տիրացու… Արածդ հիմա հասկանո՞ւմ ես դու, Բանաստեղծ շինել մի անմեղ մարդու Բերանը դրնել հիմար երգերը Ու բերել ձրգել հայոց երկիրը. Այս բա՞ն է, Մուսա, Ղե , ինքըդ ասա։
+<...> Եվ մեր աշխարհքում ողջ էլ նրա հետ
-<՝'■' Այրու թավեն ծախու հանել…
+{{տող|160}}Սկսեցին ծաղրել- վա՜յ, պոե՜տ, պոե՜տ.
-.5՝ Եվ մեր աշխարհքը ողջ Լլ նրա հետ
+[Պոետը այսպես ծաղրատեղ դարձավ
-\ Յս ա '.)կււեց ինձ ծաղրել— վա յ, պոե տ, ս, ՚ տ…
+Ու էլ չազատվեց, թեև սրտացավ]
-բ Ասավ ու ընկավ— վա՜յ, պոե տ, պոե մ,.
+Թեև ընկերներս իրանց երգերում
-Մեր ռղչ պոետները իրանց երդերում
+Բարկանում էին, սպառնում, գրում-
-՝.-69—170 — Թողե՛լ), պարոններ, ինչ եք սկրսել, Մինչ անդամ չարժե ղրանից խոսել.
+«Լո՛ւռ կացեք, խոզեր, ագռավներ, շներ»,-
+Եվ ուրիշ տեսակ շատ թունդ-թունդ բաներ,
+Եվ բանը մինչև այն տեղը հասավ,
+Որ մի խըմբագիր վերջապես ասավ-
+-Թողե՛ք, պարոններ, ի սեր աստըծու,
+{{տող|170}}Բանաստեղծ չէ սա, այլ լոկ տիրացու...
+Արածդ հիմա հասկանո՞ւմ ես դու,
+Բանաստեղծ շինել մի անմեղ մարդու
+Բերանը դընել հիմար երգերը
+Ու բերել ձըգել հայոց երկիրը.
+Այս բա՞ն է, Մուսա,
+Դե, ինքըդ ասա։
+________
+{{տող|61}}Այրու թավեն ծախու հանել...
+{{տող|75}}Եվ մեր աշխարհքը ողջ էլ նրա հետ
+{{տող|150}}Սկսեց ինձ ծաղրել- վա՜յ, պոե՜տ, պոե՜տ...
+բ Ասավ ու ընկավ-վա՜յ, պոե՜տ, պոե՜տ...
+{{տող|163}}Մեր ողջ  պոետները իրանց երգերում
+-170-Թողե՛ք, պարոններ, ի՞նչ եք սկըսել,
+Մինչ անգամ չարժե դրանից խոսել.
+</poem>|}}