«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/529»–ի խմբագրումների տարբերություն
Pywikibot touch edit |
|||
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Սրբագրված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
հեկտիվ չեն, այլ օրյեկտիվ, որ գեղարվեսաական մեծ նշանակությաուն ունի |
|||
(f*H 4, BIT), |
|||
Թումանյանի ստեղծագործական և գաղափարական արագ զարգացումը 90 ական թթ. նրան շուտով բերեց այն Համոզմանը, որ անհրաժեշա Է արմատապես վերամշակել նահապետական գյուղաշխարհի մասին գրած իր պոեմները, խորացնել դեպքերի k կերպարների հոգեբանական Հիմնավորում՜, Հրաժարվել ավելորդաբանություններից, ձգտել երկերի կառուցվածքի, լեզվի և աճի ամբողջականության և միասնության» Ըստ երևույթին, «Անուշը» հիմնովին վերափախելով ծրագիրը ծագել Է 1890-ական թթ. կեսերին, ավելի կանկրետ՝ վերամշակված «Լոռեցի Սաքոն» առանձին գըրքույկով լույս ընծայելուց (1896) հեաո։ Այդ են վկայում նույն Զուլալ Տեր֊Գրիգորյանի 1867 թ. մարտի 21 ֊ի նամակի Հետևյալ աստղերը. «Անհամբեր սպասում եմ թե՛ «Անուշիդ» նոր, փոփոխված հրատարակության և թե՛ մյուս, դեռ չտպագրված պաեմաներիդ հրատարակության («Հառաչանքի» և խորտակվածի», որքան Հիշում եմ, այսպես ասացիր նոր պոեմայիգ անունը)» (ՈԻՀ 4, 826), Ուրեմն՝ այդ ժամանակ արդեն Թումանյանն ընկերների հետ կիսել Է իր մտքերն ու ծրագրերը «Անուշի» աղջկա վերամջակման մասին։ |
|||
Պոեմի այդ արմատական վերանայման աշխատանքները, սակայն, ծավալվեքին մի փոքր ավելի ուշ՝ 1901-1902 թթ., Այդ մասին կարևոր վկայություններ կան Ավ. Իսահակյանի 1902 թ. նամակներում։ Հուլիսի 21-ին նա գրել Է Թուման յանին. «Անհամբեր սպասում եմ Գրքիդ լույս տեսնելուն՝ կարդալու «Անուշը»։ Իսկ որոշ ժամանակ անց՝ հոկտեմբերի 4-ին գրում Էր ավելի որոշակի. «Սիրելիս, դուն ի՞նչ ես անում. «Անուշդ» ուր մնաց, շարունակ նրա մասին եմ երազում, ձմեռը, որ կարդացիր Համը բերանս մնաց, շո՛ւտ արա, տպի ր, տեսնենք, լիուլի վայելենք» Ավ.Իսահակյանին , Երկերի ժողոված,լ, հ. 6, Երևան, 1979, Էշ 41 — 42), Ուրեմն՝ 1901 — 1902 թթ. ձմռանը Թումանյանն արդեն Իսահակյանին /կաթգաքել Է հատվածներ վերամշակված «Անուշից»՝ խոր տպավորություն թսղնե(սՎ նրա վրա, |
|||
Տակայն պոեմի վերափոխման հիմնական աշխատանքը կատարվեք մի քանի ամիս |
Տակայն պոեմի վերափոխման հիմնական աշխատանքը կատարվեք մի քանի ամիս անց՝ 1902 թ. ամռան և աշնան ամիսներին, երբ բանաստեղծը գանվում Էր Բելի Կլյուչ և ապա Աբասթուման ամաոանսցնեթսւմ, ութ բուժվելուն զուգընթաց պատրաստում Էր իր չափածո երկերի նոր ժողովածուն։ Հուլիսի 29-ին քելի Կլյուչից Փ. Վարգազարյանին գրած նամակում նա կաաակով հայտնում Էր, որ ինքը պաչիկա Է անում իր «Անուշը» (Եժ v, 298)։ Իսկ տարիներ անց՝ 1999 թ. հուլիսի 18֊ին Մարիամ Թումանյանիա հասցեագրած նամակում, երանությամբ Հիշելով 1992-ի «Արասթումանի» իր ապրած ստեղծագործական մեծ վերելքը, նա գրել Որքան հիշողություններ ու անմոռանալի վայրկյաններ են կապված Արասթաումանի այս կամ այն փոքրիկ, խաղաղ, չքնաղ անկյունում ։ Այդ աեզ ես շատ եմ երազել ու գրել եմ իմ մի քանի լավ բաները։ Այգաեզ |
||
515 |
515 |