Վիքիդարան

«Կատուներն ու ես»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ խմբագրում
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
No edit summary
 
Տող 1.
{{Վերնագիր
Ինձ ասացին, որ ես իզուր եմ ապրում,<br>
|title= Կատուներն ու ես
Որ ես իզուր վիրավորում եմ իմ խեղճ<br>
|section =
Ու խայտառակ գոյությամբ<br>
|previous =
Վեհությունը աշխարհի...<br>
|next =
<br>
|notes =
Ինձ ասացին, որ ես իզուր եմ ապրում...<br>
|author=Եղիշե Չարենց}}
Եվ ո՞վ ասաց. մի կատու,<br>
{{Բանաստեղծություն|Կատուներն ու ես|<poem>Ինձ ասացին, որ ես իզուր եմ ապրում,
Որ գարնան դեմ, սիրակարոտ մլավելով,<br>
Որ ես իզուր վիրավորում եմ իմ խեղճ
Երազում էր տա՛ք գգվանքներ ու խնդում:<br>
Ու խայտառակ գոյությամբ
Նա նստել էր կտուրին,<br>
Վեհությունը աշխարհի...
Ուր իր մրսած կողերն հողին քսելով,<br>
 
Մլավելով աղիողորմ,<br>
Ինձ ասացին, որ ես իզուր եմ ապրում...
Կանչում էր որձ կատուների, որ, ավա՛ղ,<br>
Եվ ո՞վ ասաց. մի կատու,
Չկային...<br>
Որ գարնան դեմ, սիրակարոտ մլավելով,
<br>
Երազում էր տա՛ք գգվանքներ ու խնդում:
Գարնան արևն իրիկնային<br>
Նա նստել էր կտուրին,
Գցել էր պաղ մի ճառագայթ կողերին,<br>
Ուր իր մրսած կողերն հողին քսելով,
Ու արևի տակ գարնան<br>
Մլավելով աղիողորմ,
Տաքանում էր կարոտը ո՛րբ կողերի...<br>
Կանչում էր որձ կատուների, որ, ավա՛ղ,
<br>
Չկային...
Ու կատվային աչքերում,<br>
 
Արդեն մարող ճառագայթի նման խեղճ,<br>
Գարնան արևն իրիկնային
Հուրհուրում էր վերջին տագնապը սիրո,<br>
Գցել էր պաղ մի ճառագայթ կողերին,
Որ դեռ մխում էր ցամաքած սրտի մեջ:<br>
Ու արևի տակ գարնան
<br>
Տաքանում էր կարոտը ո՛րբ կողերի...
Երկա՛ր, երկա՛ր մլավում էր հուսահատ:<br>
 
Եվ որպես սև դառնություն —<br>
Ու կատվային աչքերում,
Այդ աղեխարշ մլավյունը իրիկվա<br>
Արդեն մարող ճառագայթի նման խեղճ,
Հոսում էր վար կտուրից,<br>
Հուրհուրում էր վերջին տագնապը սիրո,
Որպես թախիծ, որպես թույն...<br>
Որ դեռ մխում էր ցամաքած սրտի մեջ:
<br>
 
Նայում էի ես երկա՛ր:<br>
Երկա՛ր, երկա՛ր մլավում էր հուսահատ:
Լո՛ւռ էր այնպես: Ու միայն ջուրն էր կաթում, —<br>
Եվ որպես սև դառնություն —
Երբ դիմացի կտուրից,<br>
Այդ աղեխարշ մլավյունը իրիկվա
Գաղտագողի մոտենալով —<br>
Հոսում էր վար կտուրից,
Ցատկեց հանկարծ մի կատու:<br>
Որպես թախիծ, որպես թույն...
<br>
 
Դեռ չէր տեսել: Բայց հանկարծ<br>
Նայում էի ես երկա՛ր:
Նա նկատեց — ու մլավյունը խղճուկ<br>
Լո՛ւռ էր այնպես: Ու միայն ջուրն էր կաթում, —
Փոխվեց մի սուր, արնափրփուր խնդության:<br>
Երբ դիմացի կտուրից,
Եվ իրարու մոտեցած,<br>
Գաղտագողի մոտենալով —
Արդեն մարող լույսերի տակ արևի,<br>
Ցատկեց հանկարծ մի կատու:
Նրանք իրար միացան,<br>
 
Չիմանալով, որ նայում է մի չար աչք —<br>
Դեռ չէր տեսել: Բայց հանկարծ
Ներքևից...<br>
Նա նկատեց — ու մլավյունը խղճուկ
<br>
Փոխվեց մի սուր, արնափրփուր խնդության:
Հետո... ների՜ր ինձ, երկի՜նք,<br>
Եվ իրարու մոտեցած,
Որ հալհլոցը գարնան<br>
Արդեն մարող լույսերի տակ արևի,
Ու տեսարանը հեթանոս այդ սիրո<br>
Նրանք իրար միացան,
Մեջս շարժեց չար մի կիրք...<br>
Չիմանալով, որ նայում է մի չար աչք —
Եվ ես հանկարծ,<br>
Ներքևից...
Ի՜նքս էլ դեռ լավ չհասկացած, թե ինչու,<br>
 
Վերցրեցի մի բուռ ձյուն<br>
Հետո... ների՜ր ինձ, երկի՜նք,
Ու խփեցի կատուներին սիրարծարծ...<br>
Որ հալհլոցը գարնան
<br>
Ու տեսարանը հեթանոս այդ սիրո
Եվ ա՜յդ պահուն միայն ես<br>
Մեջս շարժեց չար մի կիրք...
Նկատեցի, որ եթե<br>
Եվ ես հանկարծ,
Ես պատահմամբ այդ չար քայլը չանեի —<br>
Ի՜նքս էլ դեռ լավ չհասկացած, թե ինչու,
Սիրով տարված կատուները կտուրից<br>
Վերցրեցի մի բուռ ձյուն
Պիտի գետին ընկնեին...<br>
Ու խփեցի կատուներին սիրարծարծ...
Սակայն իմ թաց ձյունագնդից արթնացած,<br>
 
Սուր զայրացած, որ չթողին որ խաղան —<br>
Եվ ա՜յդ պահուն միայն ես
Նրանք ահեղ մլավեցին դեպի ցած —<br>
Նկատեցի, որ եթե
Ու փախան...<br><br>
Ես պատահմամբ այդ չար քայլը չանեի —
* * * * * * * *<br>
Սիրով տարված կատուները կտուրից
<br>
Պիտի գետին ընկնեին...
Ո՛վ երկինք,<br>
Սակայն իմ թաց ձյունագնդից արթնացած,
Ների՜ր, որ ես ոչնչի չե՛մ պետք եկել,<br>
Սուր զայրացած, որ չթողին որ խաղան —
Որ կյանքս ողջ երգ է եղել ու քամի...<br>
Նրանք ահեղ մլավեցին դեպի ցած —
Բայց մի անգամ, միայն մի, —<br>
Ու փախան...
Երբ գարուն էր, հալհլոց —<br>
<nowiki>* * * * * * * *</nowiki>
Ես փրկել եմ — թեկուզ կամքիս հակառակ —<br>
 
Երկու կատվի... կտուրից վայր ընկնելուց...<br>
Ո՛վ երկինք,
<br>
Ների՜ր, որ ես ոչնչի չե՛մ պետք եկել,
1922<br>
Որ կյանքս ողջ երգ է եղել ու քամի...
Բայց մի անգամ, միայն մի, —
Երբ գարուն էր, հալհլոց —
Ես փրկել եմ — թեկուզ կամքիս հակառակ —
Երկու կատվի... կտուրից վայր ընկնելուց...</poem>|1922}}
Ստացված է «https://hy.wikisource.org/wiki/Կատուներն_ու_ես» էջից