«Փողոցային պճրուհին»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 1.
{{Վերնագիր
Շամիրամ
|title= Փողոցային պճրուհի
<p alert="center">
|section =
<p>Նորից՝ անմար կարոտով գգվանքների ու հրի՝</p>
|previous =
<p>Դու եկել ես տեսնելու քաղաքները Նաիրի:</p>
|next =
<p>Անհրապույր ու կանաչ քո աչքերը մեռելի</p>
|notes =
<p>Ցանկությունով հրահրած՝ անհագ վառվել են էլի:</p>
|author=Եղիշե Չարենց}}
<p>Դու անցնում ես ու տեսնում քաղաքները հիմա այն,</p>
{{Բանաստեղծություն|Փողոցային պճրուհի|<poem>
<p>Որոնց տեղ խոտ էր բուսնում, երբ դեռ ապրում էր Արան:</p>
 
<p>Ա՛յլ է աշխարհը հիմա, ա՛յլ է հիմա Նաիրին.</p>
ՇԱՄԻՐԱՄ
<p>Ո՛չ մի արքա էլ չկա, որ չտրվի քո հրին:</p>
 
<p>Մտի՛ր ակումբը հիմա, մտի՛ր թատրոնն ու կաֆեն՝</p>
<p>Նորից՝Նորից անմար կարոտով գգվանքների ու հրի՝</p>
<p>Հազա՜ր արքա ու Արա կհանդիպեն ժպտադեմ:</p>
<p>Դու եկել ես տեսնելու քաղաքները Նաիրի:</p>
<p>Ո՛չ վեճ է էլ հարկավոր, ո՛չ պատերազմ մահառիթ.</p>
 
<p>Արքաների համար նոր -բավական է մի ժպիտ.-</p>
<p>Անհրապույր ու կանաչ քո աչքերը մեռելի</p>
<p>Միայն ակնարկ մի թեթեւ- եւ կտրվեն նրանք քեզ,</p>
<p>Ցանկությունով հրահրած՝հրահրված՝ անհագ վառվել են էլի:</p>
<p>Քո հմայիչ ու անթեւ տարփանքներին հրակեզ:-</p>
 
<p>Կգան մեկ-մեկ ու սիրով- ու կտանջես նրանց դու</p>
<p>Դու անցնում ես ու տեսնում քաղաքները հիմա այն,</p>
<p>Անհագ կրքի ու սիրո նիզակներով քո հատու:</p>
<p>Որոնց տեղ խոտ էր բուսնում, երբ դեռ ապրում էր Արան:</p>
<p>Եվ այնպիսի՜ տարփանքներ նրանք կտան հիմա քեզ,</p>
 
<p>Որ կամոքվի քո հոգին կարոտանքից սիրակեզ:</p>
<p>Ա՛յլ է աշխարհը հիմա, ա՛յլ է հիմա Նաիրին.</p>,
<p>…Բայց կլինի մի գիշեր- ու հմայքով նաիրյան</p>
<p>Ո՛չՈ´չ մի արքա էլ չկա, որ չտրվի քո հրին:</p>
<p>Կբարձրանա մշուշից մանկաժպիտ քո Արան:</p>
 
<p>Նորի՜ց հոգիդ անսփոփ կարոտանքով կվառվի –</p>
<p>Մտի՛ր ակումբը հիմա, մտի՛րմտիր թատրոնն ու կաֆեն՝</p>
<p>Ու սարսափով մի անօգ՝ նորից կելնես դու կռվի:</p>
<p>Հազա՜րՀազար արքա ու Արա կհանդիպեն ժպտադեմ:</p>
<p>Եվ որպեսզի չտրվի նա ախտաժետ քո հրին –</p>
 
<p>Ոտքի կելնե նրա հետ հազարամյա Նաիրին:</p>
<p>Ո՛չ վեճ է էլ հարկավոր, ո՛չ պատերազմ մահառիթ.</p>մահառիթ—
<p>Եվ դաշտերում Նաիրի կպարտվի նորից նա,</p>
<p>Արքաների համար նոր -բավական է մի ժպիտ.-</p>
<p>Կնահանջե զորքը ետ, երկիրը քեզ կմնա:</p>
 
<p>Նա կմեռնի, որպես զոհ – բայց չե՛ս հաղթի դու նրան.</p>
<p>Միայն ակնարկ մի թեթեւ-թեթև եւ— և կտրվեն նրանք քեզ,</p>
<p>-Դա՛ռն է խորհուրդը սիրո, շամբշոտաշո՛ւրթ Շամիրամ…</p>
<p>Քո հմայիչ ու անթեւանթև տարփանքներինտարպանքներին հրակեզ:-</p>.—
</p>
 
<p>Կգան մեկ-մեկ ու սիրով- ու կտանջես նրանց դու</p>
<p>Անհագ կրքի ու սիրո նիզակներով քո հատու:</p>
 
<p>ԵվԵւ այնպիսի՜այնպիսի՝ տարփանքներ նրանք կտան հիմա քեզ,</p>
<p>Որ կամոքվի քո հոգին կարոտանքից սիրակեզ:</p>
 
<p>…Բայց— Բայց կլինի մի գիշեր- ու հմայքով նաիրյան</p>
<p>Կբարձրանա մշուշից մանկաժպիտ քո Արան:</p>
 
<p>Նորի՜ցՆորի՛ց հոգիդ անսփոփ կարոտանքով կվառվի –</p>կվառվի—
<p>Ու սարսափով մի անօգ՝անօգ նորից կելնես դու կռվի:</p>
 
<p>ԵվԵւ որպեսզիորպէսզի չտրվի նա ախտաժետ քո հրին –</p>հրին—
<p>Ոտքի կելնե նրա հետ հազարամյահազարամեա ՆաիրինՆայիրին:</p>
 
<p>ԵվԵւ դաշտերում ՆաիրիՆայիրի կպարտվի նորից նա,</p>
<p>Կնահանջե զորքը ետհետ, երկիրը քեզ կմնա:</p>
 
<p>Նա կմեռնի, որպեսորպէս զոհ բայց չե՛սչես հաղթի դու նրան.</p>
Դառն է խորհուրդը սիրո, շամբշոտաշուրթ Շամիրամ։</poem>|1920}}