«Վարսավիրի հմայքներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Նոր էջ «Վարսավիրի մոտ հիմա նա լուռ նստել է էլի.<br> Դեմը փայլում է հսկա արծաթափայլ հայելին:<br> Դեմը նստել է մ...»: |
No edit summary |
||
Տող 1.
{{Վերնագիր
Վարսավիրի մոտ հիմա նա լուռ նստել է էլի.<br>▼
|title= Վարսավիրի հմայքներ
|section =
Դեմը նստել է մի կին ու աչքերով մեռելի<br>▼
|previous =
Նայում է պաղ աչքերին` անվերջ, էլի ու էլի:<br>▼
|next =
Թափել է վար, ճակատին դեղին մազերը հիմա,<br>▼
|notes =
Ու ակնարկում է մթին տագնապներով ակամա:<br>▼
|author=Եղիշե Չարենց}}
Այնպես օտա՛ր է, այնպես անսիրելի ու հեռու.<br>▼
Ի՞նչ են գտել նրա մեջ գուրգուրելու, սիրելու:<br>▼
Սանրվում է սակայն նա, դեմքը ժպտում է էլի:<br>▼
Ու կանգնել է իրեն մոտ — մոտի՛կ, մոտի՛կ, որպես սեր — <br>▼
Մի բարեկամ անծանոթ, հրաշագործ մի ընկեր:<br>▼
Դեմքին տաղտուկ մի ժպիտ, ձեռքին սրվակ ու փոշի`<br>▼
Թափում է նո՛ւրբ հմայքներ, ծախվող բույրեր ուրիշի:<br>▼
Հարազատ է այնքան այդ զրնգունը մկրատի.<br>▼
Տխո՛ւր, տխո՛ւր, որպես մահ, ակնարկում է հայելին.
Ի՞նչ է ուզում սակայն ծեր, չար ժամացույցը պատի:<br>▼
Նա ինչո՞ւ է աղմկում, որպես տաղտուկ թշնամի<br>▼
Սուր զարկերով իր բեկուն` հարվածների պես գամի:<br>▼
...Մոգ-վարսավիրը սակայն թափում է նուրբ հմայքներ — <br>▼
Ու էլ դեմքով դյութական` ահա ելնում է նա վեր:<br>▼
Ո՞ւմ ինչ, որ նա էլ հիմա ինքն իրեն չի ճանաչի —<br>▼
Ու ժպիտով ակամա պիտի գերի ու խաչի:<br>▼
Ես պոետ եմ ու գիտեմ, որ աշխարհում այս նսեմ,<br>▼
Ճշմարիտ է միայն այդ ամոքող սուտը լուսե: —<br>▼
Սուրբ է կյանքում միայն դա՜ — ամոքող փայլը ստի.<br>▼
— Օ, պչրուհի՜, հավատա՜ երազներին պոետի...<br>▼
</poem>|}}
| |||